EVİMDEKİ ÜNLÜ

17

...
Ve ben kafamdan geçen bu düşünceleri durduramazken o, gözlerimin içine bakarak Ceren'e cevap verdi. "Yarına ertele. Bugün daha önemli bir işim çıktı."

"Ne işi abi? Hani gidecektik?"
Yutkundum. Bedenlerimiz hala çok yakındı. Kokusu kafamı karıştırıyordu.

"Gidin," diye mırıldandım. "Gerçekten sorun yok. Dolmuştum sadece."

Gülümsedi, her gülümseyişi birbirinden farklı geliyordu. Mesela bu kibar olandı.
"Seni böyle bırakamam."

"Bırakabilirsin," derken geriye çekildim. Biraz da olsa ondan uzaklaştım.

"Bırakabilirim," dedi. "Ama bırakmak istemiyorum."

Kafamı iki yana salladım. "Hayır gidin, lütfen." derken bir yandan da yatağıma oturdum.

"Bu halde kalmanı istemiyorum." yanıma da o oturdu. Yüzünde minik bir gülümseme vardı. "Sen de gel o zaman? Ya gitmem ya da sen de geleceksin."

"Ya Çınar!" diye yükselecekken kapı çaldı. Çınar'la aynı anda kimin geldiğini dinlemeye çalışıyorduk.

İstemsizce güldüm. Az önce hıçkıra hıçkıra ağlamamış gibiydim, ama ağlama salaklığı üstümdeydi.

"Caner'in sesi geliyor. " Dedi Çınar sakince. "Bak hem Caner de gelir bizimle yemeğe. Dördümüz gideriz. Olmaz mı?"

"Olur o zaman." dedim sessizce. Caner'in geliyor olması daha az gerici bir ortam demekti.

"Tamam o zaman, ben Ceren'i hallederim sen de hazırlan gel içerideyiz."

Kafa salladım.

O çıktıktan sonra aynadan yüzüme baktım, ağlayınca yüzüm güzel görünüyordu. Yaptığım şeyin salaklığına gülerek kıyafetlerimi çıkardım.

__

Yaklaşık yarım saat sonra hazırdım. İçeriye gittiğimde Caner koltukta yayılıyordu.

"Hoş geldin Caner." dedim imayla. Kendi evinden çok bizim eve geliyordu resmen.

"Oooo," dedi. "Hoş buldum canısı, naber?"

Sırıttım, "İyidir, senden?"

"Tuğçe ablalara gidiyormuşuz," diyerek ayağa kalktı. "Sen de geliyormuşsun. Ailemizin yeni reisi olarak."

"Herhalde!" Kapıya yöneldim. Caner de peşimden geliyordu. "Çınar ve Ceren nerede?"

"Kapının önündeler. Çınar'ın arabasına bir şey mi ne olmuş. Bana da seni beklemek görevi verildi."

Gülerek kapıyı açtım. Komik bir çocuktu. Mesela lisede hep uzak durduğum ve beni zorbalayan tiplerdendi ama bir yerden sonra alışıyordunuz galiba.

Caner kapıyı kitlerken ben de arabanın oralarda amaçsızca dolaştığını düşündüğüm Çınar'ın yanına ilerledim.

"İnan hiç arabadan anlıyor gibi değilsin.* diye mırıldandım, gülmemeye çalışarak.

Yardım ister gibi kafasını bana çevirdi. "Çok mu belli?"

Baktığı şeye yaklaşarak ben de incelemeye başladım. "Ben daha çok anlarım sanki, zengin bebesi seni." 

"Zengin bebesi mi?" Eğildiği yerden doğruldu. "Sen beni böyle mi görüyorsun?"

"Niye?" sırıttım. "Gururun mu inciniyor?"

Kulağıma doğru eğildi. "Araba tamiri öğrenir bu lafları gösteririm sana," diye mırıldandı. "Bin hadi yanıma."

Tam gülecekken Ceren'in bize bakışını gördüm ve arka kapıyı açtım.