<Sorry for everything>Part:27

446 45 4
                                        

         <Sorry for everything>
  Part:27

   ~~Skip~~
>3ថ្ងៃកន្លងផុតទៅ<

     រយៈពេលបីថ្ងៃកត់ជេយ៍មិនបានត្រឡប់មកអើតមើលជុងវ៉ុនសូម្បីបន្តិច តាំងពីថ្ងៃដែលគេចាក់សោរឃុំជុងវ៉ុនមក។ ឯជុងវ៉ុនបីថ្ងៃមកនេះគេគិតតែពីអង្គុយយំក្នុងបន្ទប់ងងឹត បាយមិននឹកទឹកមិនរក ម្ហូបដែលយ៉ុនយកមកឲគឺតែងត្រឡប់ទៅវិញដូចដើមគ្រប់ពេល សភាពគេពេលនេះគឺដូចមនុស្សជិតស្លាប់យ៉ាងចឹង ស្បែកគ្របដណ្តប់ដោយឆ្អឹង....។ មកទល់ពេលនេះជិតឈានចូលដល់ថ្ងៃទីបួនទៅហើយ នៅតែមិនឃើញស្រមោលជេយ៍ទាល់តែសោះ

      ក្រឹកៗៗ!!
 
   កំពុងតែេវើររវាយស្រាប់តែសម្លេងចាក់ចោរក៏បន្លឺឡើង! ជុងវ៉ុនក្រឡេកមើលទៅជញ្ជាំងក៏ឃើញថាម៉ោង២:៣៥នាទីយប់ទៅហើយ

    ក្រាក!។។។។

   ទ្វារបន្ទប់ក៏បើកឡើង រាងមាំដើរចូលមកទ្រេតទ្រោត ព្រមទាំងមានរាងស្តើងគ្រានៅខាងស្តាំដៃ

«ឯងជាអ្នកណា?» គ្រាន់តែចូលមកដល់ឃើញជុងវ៉ុនភ្លាមនាងក៏ស្រែកសួរភ្លាម

«..........»

«ឯងមិនឮយើងសួរឯងទេឬឯងជាអ្នកណា?ហេតុអីមកនៅក្នុងបន្ទប់បងជេយ៍»នាងកំហកម្តងទៀត

«គេជាអ្នកបម្រើរបង» ជេយ៍និយាយទាំងសម្លេងង៉ុលៗពាក្យអ្នកបម្រើឮហើយធ្វើរឲដំណក់ទឹកថ្លារធ្លាក់ចេញពីកែវភ្នែកខ្មៅក្រឹបរបស់រាងតូចទាល់តែបាន អ្នកបម្រើរ??

«បានហើយ កុំខ្វល់ជាមួយនិងមនុស្សដូចជាគេ មកបន្តការងារយើងវិញ» និយាយមិនទាន់ចប់ ជេយ៍ក៏អោនទៅថើបញីញក់និងដើមទ្រូងសខ្ជីរបស់នារីម្នាក់នោះទាំងឈកលក់វង្វេង

«ឈប់ៗ បងចង់ធ្វើនៅមុខវាចឹងហ៎?»

«ត្រូវហើយ អូនមានបញ្ហាអីមែនទេ?»

«ទេៗ! អូនគ្រាន់តែសួរបងទេតើ តោះចាប់ផ្តើមទៅ» ស្រីស្រស់លើកដៃតោងក ជេយ៍ហើយក៏ផ្តួលខ្លួនទៅលើពូកព្រមគ្នា ជេយ៍ក៏ចាន់ប្រតិបត្តិការញ៍យ៉ាងតក់ក្រហល់

«អ្ហឹម!!»

«ហឹកៗ ហឹកៗ»សម្លេងយំខ្សឹកខ្សួរចេញពីបបូរមាត់តូច ដៃទាំងគូរក្រសោបអោបខ្លួនយ៉ាងណែន ខ្លួនប្រាណ​ញ័រតតាត់ដូចកូនសត្វធ្លាក់ទឹក

Sorry for everything (ចប់)Where stories live. Discover now