Sorry for everything (ចប់)

<Sorry for everything>Part:36

     <Sorry for everything>

   Part:36

    ក្រឺងៗ!

  ទូរស័ព្ទដៃរបស់ឡាន់ណាក៏រោល៍ឡើងម្តង នាងទទួលទាំងស្នាមញញឹមដដែល

(យ៉ាងមិច!)សម្តីគំរោះគំរើយក៏ចេញពីបបូរមាត់ក្រហមឆេះ
(ការងារខ្ញុំធ្វើជោគជ័យហើយអ្នកនាង ពេលនេះខ្ញុំត្រូវការប្រាក់)
(យើងនិងឲឯងឥឡូវនេះ កុំភ័យយើងមិនក្បត់សន្យាទេ)
(បាទ)
(បានប្រាក់ហើយ ក៏ឆាន់ចេញពីទីនេះឲលឿនជាទីបំផុតឮទេ)
(បាទអ្នកនាង)
(បានហើយ) ថាហើយនាងក៏បិទទូរស័ព្ទយ៉ាងលឿន រួវក៏ស្ទុះចេញទៅបំពេញការងាររបស់នាង។

   ~~~~~~~~~

<ខ្ញុំមិនយល់ហេតុអីក៏ទៅជាបែបនេះ>សម្លេងឆ្លេឆ្លាលាន់ឮពេញផ្ទះក្រោយពីបានឃើញព័ត៌មានចុះផ្សាយលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍

<ចិត្តត្រជាក់ជុងវ៉ុន ខ្ញុំយល់ណា>

<តែខ្ញុំនៅរស់ មិនបានស្លាប់>ជុងវ៉ុនតបទៅអ្នកចុងម្ខាង ត្រូវហើយឲគេចិត្តត្រជាក់យ៉ាងមិចបើគេមិនបានស្លាប់ផងនោះ មិនដឹងថាសាកសពមួយនោះជារបស់នរណាបែរជាមកប្រើប្រាស់ឈ្មោះរបស់គេទៅវិញ។

    ជុងវ៉ុនបានចាកចេញពីសេអ៊ូលមកឡុនដុនតាំងពីពីរថ្ងៃមុនម្ល៉េះ ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃចុងក្រោយនៃការប្រារព្ធពិធីបុណ្យសពឲប៉ាម៉ាក់របស់គេហើយ គ្រាន់តែមកដល់ផ្ទះបើកទូរទស្សន៍ឃើញព័ត៌មានបែបនេះគេធ្វើអីមិនត្រូវឡើយ

<ដឹងហើយថាឯងនៅរស់ តែឯងត្រូវស្ងាត់លាក់ខ្លួនសិនទៅ ចាំឯងប្រសើរជាងនេះចាំគិតទៀត> ស៊ូនូនិយាយពន្យល់

<ហឺយ ហេតុអីក៏ខ្ញុំមសនរឿងមិនចេះចប់បែបនេះ>គេពិតជាហត់ខ្លាំងណាស់ រឿងចាស់មិនទាន់ផុតក៏ចូលរឿងថ្មី

<យើងឆ្ងល់ណាស់ថាអ្នកណាជាអ្នកបង្កើតវាឡើង> ស៊ូនូគេពូកែឆ្ងល់ណាស់ មនុស្សធ្លាប់តែរស់ស្រួលមិនមានរឿងអាក្រក់ដូចជុងវ៉ុនពេលនៅជាមួយនីគី តែដល់បែរមកមើលរឿងរបស់ជុងវ៉ុនវាអាក្រក់ជាងកាលគេដើរតែលតោលតាមជិញ្ចើមផ្លូវទៅទៀត។

<ខ្ញុំដឹងថាអ្នកណា> ភ្លាមៗជុងវ៉ុនក៏ស្រាប់តែបញ្ចេញភាពខឹងសម្បាមក គេអត់ធ្មត់យូរមកហើយ