Sorry for everything (ចប់)

<Sorry For Everything> Part:10

Part:10

- Skip

-ហាងកាហ្វេ

<<ខ្ញុំសុំទោសណាចំពោះរឿងដែលកើតឡើង ពីម្សិលមិញ>>សុងហ៊ុននិយាយទាំងញញឹម

មិនសូវសម

<<អំ! លោកហៅខ្ញុំមកជួបក៏ព្រោះតែរឿងនេះ មែនទេ? >> រាងស្តើងសួរបកទៅវិញ

<<បាទ>>

<<ហេតុអីក៏លោកត្រូវសុំទោសខ្ញុំ? ខ្ញុំជាអ្នកដើរ បុកលោកទេតើ>>

<<ទេ រឿងដែលនារីម្នាក់នោះមកទះនាងនោះ អី>>

<<អើ!! លោកស្គាល់នាង?? >> រាងស្តើងធ្វើមុខ ឆ្ងល់

<<ទេៗៗ.... មិនស្គាល់ទេ>>

<<អំ! ខ្ញុំសុំទោសលោកដូចគ្នាណាដែលដើរ មិនបានមើល>>

<<មិនអីទេ រឿងវាកន្លងទៅហើយ រីករាយណា ដែលបានស្គាល់អ្នកនាង>> សុងហ៊ុនលាតដៃក្នុង បំណងសុំស្គាល់

<<ចាសំ រីករាយដែលបានស្គាល់លោក ដូចគ្នា>>នាងហុចដៃទៅចាប់ដៃសុងហ៊ុនវិញ ទាំងញញឹមមុខស្រស់

<<បាទ!! អឹម ហើយអ្នកនាងឈ្មោះអីដែល?>>

<<អំ! ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ គ្រីស្តាល់ អាល់ឌីម៉ង់ លោក ហៅខ្ញុំថាគ្រីសបានហើយ>> គ្រីស្តាល់អាឌីម៉ង់ឬ គ្រីស នាងជាកូនកាត់កូរ៉េអាមេរិកនាងទើបតែមក រស់នៅប្រទេសកូរ៉េ2ខែមុននេះទេ

<<បាទ ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំគឺ ផាក សុងហ៊ុន>>

<<សុងហ៊ុន ពិរោះតើហិហិហិ>> គ្រឹសបញ្ចេញ ស្នាមញញឹមមន្តស្នេហ៍របស់នាងមក

<<ឈ្មោះគ្រីស ក៏ពិរោះដែល>>

<<ហាហាហាហ>> ទាំងគ្រីសនិងសុងហ៊ុនសើច ឡើងដំណាលគ្នា ពួកគេទាំងពីរអ្នកមើលទៅ ដូចជាធ្លាប់ស្គាល់គ្នាជិតស្និទ្ធពីមុនមកចឹង

<<គ្រីស!! ឈប់មានអីជាប់សក់របស់នាង>>

<<ពិតមែនឬ?? >>

<<អឹម>>សុងហ៊ុនងក់ក្បាលបន្តិច រួចលើកដៃ ទៅទាញអ្វីម្យ៉ាងដែលជាប់សក់របស់គ្រីស

ក្រឹបៗ!! ក្លឹប!!

ទីង!!!

សម្លេងសារលោតចូលមកក្នុងទូរស័ព្ទរបស់ មាឌតូច គ្រាន់តែឮភ្លាមគេលុកដៃទៅយកទូរស័ព្ទ មកមើលភ្លាម កែវភ្នែកទាំងគូរក៏ប្រែទៅជា ពណ៌ក្រហមឆេះតែម្តង ក្រោយពីអូសមើលរូបថត ជាង30សន្លឹកដែលគេផ្ញើរមក មានទាំងសើច ដាក់គ្នា ប៉ះក្បាលគ្នា ចាប់ដៃគ្នា វាលើស ពីម្សិលមិញទៅទៀត..