Sorry for everything (ចប់)

<Sorry For Everything> Part:15

     <Sorry for everything>

Part:15

>3Days ago

រាងកាយតូចស្តើងមួយកំពុងគេងនៅលើគ្រែ សន្លកជើងត្រង់ភ្លឹងមិនកម្រើកសូម្បីបន្តិច សម្លេង អុកស៊ីសែនក៏បន្លឺឥតដាច់សូរ វាកន្លងទៅ3ថ្ងៃទៅ ហើយជោគនៅមិនទាន់ដឹងខ្លួននៅឡើយ សភាព របស់គេនៅតែស្លេកស្លាំងដូចថ្ងៃនោះដដែល...

<<ហើយ~~~~>> រាងក្រាស់ស្ងាបទាំង អត់ងងុយ ងើបឈរពត់ដៃពត់ខ្លួន ឯភ្នែកក៏សម្លឹង នាឡិកាលើជញ្ជាំងក៏ឃើញថាម៉ោង9យប់ទៅ ហើយ

<<ជេយ៍!!! >> ភ្លាមនោះសម្លេងតូចក្រូចឆ្មារបស់ ជុងវ៉ុនបន្លឺឡើង អ្នកជាម្ចាស់ឈ្មោះក៏ប្រញាប់បែរ ទៅមើលយ៉ាងលឿន

<<អំ!! ជុងវ៉ុន អូនមកទីនេះចុះនរណានៅមើល សុងហ៊ុន? >> ជេយ៍សួរឡើង ត្រូវហើយទាំងជេគ ទាំងសុងហ៊ុនបានចេញពីបន្ទប់ងងឹតនរកមួយ នោះក៏ព្រោះតែជេយ៍និងជុងវ៉ុននោះហើយជា អ្នកជួយ

<<ផ្ញើរនិងគ្រូពេទ្យមួយភ្លេត>>

<<ចុះឥឡូវគេយ៉ាងមិចហើយ?>>

<<សិស្សច្បងសុងហ៊ុនរឹងមាំណាស់ គាត់ដឹងខ្លួន ហើយ ចុះបងជេគនោះ? >>រាងតូចសួរទៅវិញ ទាំងភ្នែកដៀងទៅមើលជោគដែលកំពុងលង់លក់ លើគ្រែមិនដឹងខ្លួន

<<ហ៊ឺយ~~នៅតែដដែលនិង 3យប់3ថ្ងៃហើយ នៅមិនឃើញមានប្រតិកម្មអ្វីនោះទេ ហើយពេទ្យ ក៏ប្រាប់ទៀតថាគេខ្សោយណាស់ ព្រោះឈាមហូរ ច្រើនពេក មើលតែមុខគេឥឡូវនេះក៏ដឹងហើយ ស្លេកស្លាំងណាស់>> គេអាណិតជេគ រឹតតែ អាណិតសុងហ៊ុននៅពេលដែលគេឃើញ ហេតុការណ៍នោះ ហើយគេរឹតតែមិនចង់ជឿនិង ភ្នែកថាជេគក្លាយទៅជាបែបនេះ

<<ហេតុអីក៏គាត់ក្លាយទៅជាបែបនេះ>> ជុងវ៉ុនក៏

មិនខុសពីជេយ៍ នេះលើកទីមួយហើយដែលគេ

ជួបរឿងបែបនេះ

<<រឿងវែងឆ្ងាយណាស់ បើតាមបងដឹងជេគ កាលពីអតីតកាលគេឆ្លងកាត់រឿងអាក្រក់ៗមក ច្រើនណាស់>>

<<បងដឹងដែលទេអញ្ចឹង? >>

<<ដឹង! តែមិនសូវជាច្បាស់ប៉ុន្មានទេ ចាំ មានឱកាសបងនិងសង្ខេបប្រាប់អូន>>