MY ABUSIVE AND HEARTLESS HUSBAND

CHAPTER 3

MY ABUSIVE AND HEARTLESS MAFIA HUSBAND

CHAPTER 3

//-THALIA'S POV-//

I was wearing a maid's uniform.

Sapilitang pinunit ni Misis Ramos ang damit ko kanina para isuot ko daw ito at sundin ang mga utos niya for being my boss.

Hindi ako kasambahay, asawa ako ng anak niya.
Asawa ako ni Caden, but damn..para akong asong dapat na sumunod kahit labag sa loob ko.

Nagawa kong maging utusan kahit pinagmumukha niya lang akong tanga, ginawa kong linisin ang buong mansyon kahit sobrang sakit sa katawan, nangangawit na ang likod kong kanina pa nakayuko sa pagpupunas ng sahig na tinapunan ni Misis Ramos ng black coffee.

Mangiyak ngiyak ako na ginagawa ang bagay na iyon ng matinding sakit pa ang naramdaman ko sa pag apak niya sa daliri ko.

"Galaw galaw Thalia, wag kang tatanga tanga dyan" asik nito.

"S-sorry po" garagal na saad ko saka hindi ininda ang sakit na iyon, pero hindi ko na kaya...

Ang sakit sakit na.
Nakakapanghinang bumagsak ang katawan ko sa isang sofa nang bigla nalang...isang malamig na tubig ang sumaboy sa mukha ko..

And it was Caden na ngayon ay nanlilisik ang mga mata nitong nakatitig sa akin.

Ngumiti ako at binitawan ang hawak kong map..

Umaasa ako...

Umaasa ako na tutulungan nya ako sa ginagawa sa akin ng nanay nya...but damn, i was wrong!..

Tila namanhid ang katawan ko sa mga salitang binitawan nito..

"ANG TSNGA MO RIN TALAGA NOH!!. SINONG TSNGA ANG NAGSABI SAYO NA PUMUNTA KA SA OFFICE AT MAGTANGKANG SAKTAN ANG GIRLFRIEND KO!" asik na tanong nito ng nasasaktan akong napatingin sa mga mata niya.

"G-gusto lang sana kitang dalhan ng pagkain eh...k-kasi alam kong gutom kana, pinagluto kita ng paborito mo Caden...p-pero...n-nabitawan ko yun kase..." hindi ko nagawang ituloy ng madiin nitong hinawakan ang panga ko.

Hindi ko alam, pero walang kasing sakit ang pananakit na ginagawa nyang nagpapadurog sa puso ko.

"NABITAWAN MO KASE TSNGA KA TALAGA! WALA KANG KWENTA!!..KUNG HINDI LANG DAHIL SA KOMPANYA, HINDU NAMAN TALAGA KITA PAPAKASALAN EH!! BWESIT" asik nito ng itinulak niya ako at tinalikuran na ikinapanghina ko.

"C-caden..."

"WHAT" asik na paglingon nito ng mapait akong napangiti.

"H-hindi mo ba talaga ako mahal? Kahit katiting manlang na awa at tingin?!..g-ginam~" hindi ko natuloy ng pagak siyang tumawa.

"Awa?! Pagtingin? Sayo?. Pinapatawa mo ba ako ha! Kahit kailan hindi kita magugustuhan!!.. ang sarap mong paglaruan Thalia!!.." malutong na salita nito ng tuluyan nya na akong iniwan na ikinaawang ng labi ko.

Sinundan ko siya ng tingin, nang bigla nalang malakas na pagtawa ang ginawa ni Misis Ramos na animo'y proud pa sa ginagawa ng anak niya sa akin. Dahan dahan akong napayuko para itago ang sakit na nararamdaman ko, pero tila hindi ko iyon mapigilan ng muling nagsalita si Misis Ramos.

"You're like an punching bag" madiing bulong nito bago siya umalis na ikinaasik kong napatingin sa kawalan.

Pagod na pagod ang katawan ko, pero mas pinili kong pumunta sa kusina para ipaghanda ng pagkain ang asawa ko.

Martir na kung martir, tanga na kung tanga...pero mahal ko siya! At kahit sukdulan pa ng sakit...mamahalin kita Caden.

Madiing pagsinghap sa hangin ng napahawak ako ng madiin mula sa isang upuan sa sakit ng ulo ko.

"Thalia, okay ka lang ba?!...ang putla putla mo" saad ni Manang ng napailing ako.

"A-ayos lang po...." saad ko saka pinilit na ngumiti para hindi na sila mag alala..

Hinintay kong bumaba si Caden, dahil gusto kong tikman nito ang luto ko sa kaniya..

"Caden..." saad ko saka siya sinalubong pero tila isa akong hangin na nilagpasan nito, parang kinain ako ng kahihiyan at kagat labing niyukom ang kamao ko para kumuha ng lakas.

"What's that" asik nitong tanong sa mga pagkaing nakahanda sa lamesa.

"Ah...Caden, n-niluto ko yan para sayo...eto oh a-adobong man~" hindi ko nagawang ilapit pa sa kaniya ng hampasin niya iyon na ikinanlaki ng mata ko.

Nasaktan ako sa puntong napaso ako dahil sa init ng sabaw na sumaboy sa kamay ko...pero hindi ako nagpahalata at gulat na napatitig lang sa kaniya.

"LEAVE ME ALONE!!.." asik nitong titig ng napakunot ako ng noo.

"Per~"

"I SAID LEAVE ME ALONE HERE!!..PWEDE BA THALIA, AYOKONG NAKIKITA YANG PAGMUMUKHA MO!!.." asik nito ng tumango tango akong tinalikuran siya.

Pumunta ako sa pinaka kusina at nagawang panoorin siya mula sa hindi kalayuan, tuwang tuwa ako sa puntong nasarapan siya sa luto ko. Kaya nang matapos siya~ agad akong lumapit para magtanong, pero nagulat ako sa mga sumunod na nangyaring hindi ko inaasahan, pinatid nito ang paa ko dahilan na ikinasubsob ko sa sahig na natapunan ng sabaw ng ulam na tinapon niya kanina.

"KAHIT KAILAN, NAPAKALAMPA" madiing salitang kumawala sa kaniya saka ako tinalikuran.

Tumango tango akong napatingin mula sa gasgas na tuhod ko, sinubukan kong itayo ang sarili ko saka pinilit na humarap na maayos...pero deep inside, durog na durog na ako.

Kinagabihan:

Hindi ko magawang makatulog dahil sa sakit ng katawan ko, sobrang init ng pakiramdam ko na tila nilalagnat ako...niyakap ko ang sarili ko para mabawasan ang sakit na nasa dibdib ko, pero hindi ko magawa ng biglang pumatak na naman ang luha sa mga mata ko.

Mas naging malakas ang pag iyak kasabay ng panginginig ng katawan ko...

Damn it...i was sick!!..

Nanlaki ang mata ko sa gulat ng bumukas ang pintuan at tumambad sa harapan ko si Caden, inis na inis ang mukha nya ng asikan ako.

"YOU'RE SO F*CKING NOISY! KUNG HINDI KA TUMIGIL SA KAKAIYAK JAN, ILALABAS KITA SA BAHAY KAHIT DIS ORAS NG GABI" singhal na pagbabanta niya.

Hindi ako nakapagsalita at nagawa kong takpan ang bibig ko para wag magsanhi ng anumang ingay, pero tila mas lumalakas habang ang iyak na iyon ay walang tunog.

"Ma...Pa....tulungan nyo ako, a-ayoko na dito..." bulong ko sa hangin kasabay ng madiin kong pagpikit at damhin ang init sa katawan ko.

TO BE CONTINUE