MY ABUSIVE AND HEARTLESS MAFIA HUSBAND
CHAPTER 24
//- CADEN'S POV-//
Pagkatapos ng pangyayaring 'yon isinugod namin si Thalia sa pinakamalapit na ospital.Kabang kaba ang dibdib ko at hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko..Dapat ba akong maging masaya? Kasi sa wakas...manganganak na siya.
O manlulumo dahil alam ko....na pagkatapos nito isang bangungot ang haharapin namin.Madiin kong iniyukom ang kamao ko sa inis habang pabalik balik na napapatingin sa emergency room.
It's been hour.
Pero wala pa ring doctor ang lumalabas para sabihin ang lagay ni Thalia sa loob.Tagaktak na ang pawis ko ng nanlisik ang mata kong napatingin kay Sam.She's staring at me while smiling...yung ngiti na nakaka asar dahilan para tila kumulo ang dugo ko.
"SA ORAS NA MAY MASAMANG MANGYARI SA MAG INA KO! THE F*CK...I WILL KILL YOU!" saad na pagbabanta ko ng pagak ako nitong tinawanan.
"Ano ba Caden, stop pretending. Wala si Thalia sa harapan mo" asik nito ng napahilamos ako.
"F*ck.." asik ko nalang.Ayokong sabihin sa kaniya kung ano nga ba ang nasa dibdib ko...
"Wag mo sabihin na mahal mo na si Thalia!" Isang salitang kumawala sa kaniya para matigilan ako.
Animo'y bumagsak ang balikat kong nanlalaking matang tumitig sa mga nakaka asar na ngiti nitong kumawala.
Paano ko ba matututunan na ipaglaban kung ano itong nararamdaman ko kay Thalia?.Hanggang saan hahantong ang pagtatago ko na ang totoo ay mahal ko siya..
"Usapan ay usapan Caden! Magpapakasal tayo...pagkatapos manganak ni Thalia ididivorced mo siya right? At pagkatapos nun!!..sayo ang bata at akin ka" saad pa nito ng bigla akong ngumisi.
"F*ck!! You're so f*cking crazy!! Alam mo at alam ko na hindi totoo ang relasyon natin diba! We're pretending!" saad ko ng bigla siyang suminghal na inirapan ako.
We're not f*cking in relationship.
Kumagat ako sa gustong mangyari ni Mama ang pakisamahan si Sam, ang gustuhin na gawin na pakasalan ito at iwan si Thalia.
But f*ck.
They didn't knew na mahal ko si Thalia.
At totoo kung anong mga pinaramdam ko nung nakaraang mga araw.
Napatingin kaming pareho ni Sam mula sa pintuan sa emergency room ng tumambad sa akin ang doctor.
"Doc...how's she??" Tanong ko kaagad.
"Who's the father?!" seryosong saad nito.
"AKO! MAY IBA PABA! AKO YUNG NASA HARAPAN MO DIBA??...AGAIN HOW'S MY WIFE??" asik kong singhal ng napailing iling ito.
"Nanganak na ang pasyente...pero may isang problema" usal nito na ikinakunot noo ko.
"Ano??...Si Thalia?? Okay ba siya?ligtas ba siya?" Sunod sunod kong tanong ng tumango ito.
"Yes the patient is okay, pero ang bata....nasa panganib siya" saad nito na ikinaawang ng labi ko.
"Panganib? What do you mean?" Tanong ko.
"Mahina ang heart beat ng bata ng mailabas siya...kaya....!"
"Kaya ano??" Tanong ko ng bahagya siyang napalunok na ikinakunot noo ko.
"Pwedeng mamatay ang bata" sambit nito ng nanlaki ang mata kong napasinghal.
"WHAT THE F*CK! HINDI PWEDENG MAMATAY ANG ANAK KO!!.." sigaw ko ng magsalita ito.
"Pero wala po kaming magagawa...mahina ang tibok ng puso ng bata, at anumang minuto...maaari siyang mawala.." saad nito ng bigla niya akong tinalikuran na Ikinaawang ng labi ko.
<__________>
A FEW DAYS PASSED.
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko, parang namamanhid ang katawan ko ng makita ang batang nasa harapan ko.Walang malay...
At patay na nasa harapan ko.
Naging malakas ang kabog sa dibdib ko ng unti unting lumapit sa akin ang isang lalaki.
"Sir....paki pirmahan nalang po ito para sa libing ng bata ngayon" saad nito ng kinuha ko ang papel na iyon.
Nanginginig ang kamay kong hinawakan ang ballpen, at tila hindi ko pa magawang magsalita....
_____________
//-THALIA'S POV-//
Dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko...tumambad sa Harapan ko ang isang lalaki na ikinakunot noo ko, puro puti ang nakikita ko ng nabigla akong napatingin sa tiyan ko.
Gumuhit ang ngiti sa labi ko...
"N-nasaan ang baby ko???..." garagal na tanong ko sa isang lalaking nasa harapan ko, hindi ako nito nagawang sinagot ng pumasok ang doctor at si Caden.
"C-caden..." ngiti ko, pero walang kahit anong emosyon ang gumuhit sa mukha niya na ikinakunot noo ko.
"Y-yung baby ko?? N-nasaan yung baby ko?...g-usto ko siyang makita...gusto ko siyang mayakap, please....nasaan ang baby ko!" Tanong ko ng hindi sila nagsalita.
Tuluyang naging malakas ang kabog sa didbib ko sa mga nagagawang ekspresyon ng mukha nila.
"DOC!! ANO BA! MAGSALITA NAMAN KAYO!!NASAAN YUNG BABY KO?...GUSTO KO SIYANG MAKITA...CADEN, Y-YUNG ANAK NATIN??...PLEASE...PLEASE GUSTO KO SIYANG MAKITA, IBIGAY NYO NAMAN SIYA SAKIN...MAAWA NAMAN KAYO, PLEASE...." sambit ko sa nanginginig na boses ng magsalita si Caden.
"T-thal~".
"NASAAN ANG BABY KO!!" tuluyang kumawala ang sigaw na iyon sa akin.
Gigil na gigil ako ng tuluyang dumausdos ang luha sa mga mata ko sa oras na iyon.
"ANO?? CADEN ANAK KO YUN! BABY KO YUN!!..NI HINDI KO NAGAWANG SAKTAN YUN AT IPALAGLAG KAYA SA AKIN SIYA! PLEASE...IBIGAY NYO SAKIN YUNG BABY KO, HAYAAN NYO AKONG MAHAWAKAN SIYA HAYAAN NYO AKONG MAGING ISANG IN~" hindi ko nagawang ituloy ng isang salita ang nagpamanhid sa akin.
"I'm sorry miss Cheng! Pero....w-wala na po ang baby ny~".
"NO!! NO!! HINDI...SINUNGALING KA!!..ILABAS NYO YUNG BABY KO" sigaw ko ng pinilit kong kalasin ang mga nakatusok na gamot ng may mga pumasok na nurse.
At tila nanghina ako sa mga ginawa nila...ang pagtusok ng pangpakalma na animo'y nagpabagsak sa akin mula sa kama...kitang kita ko ang pagkalukot ng mukha ni Caden ng akma siyang lalapit, pero malakas pang sampal ang ginawa ko.
"C-caden...anak ko yun...ibalik mo siya sakin" madiing salita ko.
"S-she's gone...." bulong nito ng pinilit niya akong niyayakap na tinutulak ko
"Namatay ang bata...dahil sa hina ng tibok ng puso niya ng ipinanganak mo siya...wala kaming nagaw~" hindi natuloy ng doctor ng magsalita ako.
"Sinungaling!! Sinungaling kayo! Hayop kayo!!..p-pinatay nyo yung anak ko!!..bakit!! Caden bakit!...p-pumayag ako na saktan mo ako, pumayag ako na gawin mong impyerno ang buhay ko...wala kang kwentang tao...wala kang puso...hay*p ka!! Hay*p ka" sigaw ko ng tuluyan akong namanhid na napahagulgol.
____
AND HOURS AGO!!
tuluyan akong napatulala mula sa kawalan, nanginginig ang kamay kong napayukom ng napatingin sa pintuan...walang tao sa paligid ng kwarto ko ng makita ko ang oras mula sa orasan.
Its been 11pm in the evening.
Nasaan sila? Bakit ako lang nandito? Bakit parang ako lang ang nagluluksa sa pagkawala ng anak ko.
"MGA HAY*P KAYO!!..MGA WALANG HIYA!! KAYO ANG DAHILAN KUNG BAKIT NAMATAY ANG ANAK KO!!.." gigil na usal ko ng madiing napaasik..
Pero......tila nanindig ang balahibo ko....sa biglang narinig kong pag iyak ng bata na mula sa labas ng kwarto na kung nasaan ako...dito...mas naging agresibo akong mabilis na inalis ang mga nakatusok na gamot sa kamay ko para sundan ang boses na iyon.
TO BE CONTINUE
BINABASA MO ANG
MY ABUSIVE AND HEARTLESS HUSBAND
Romancemagagawa mo pabang mahalin ang taong tila ginawang impyerno ang buhay mo.
