Fələyin oyunu

bölüm 24

-Hafsa,hazırlaşın gedək bir az gəzək.Ancaq evdə oturmağa gəlməmişik ki?
-Tamam.Biz hazırlanalım çıkarız.
-Ferehi kycağından alıp kaldığımız odaya gittim.Geçenlerde bir mağazada anne-kız tulumu görmüştüm.Heveslenip onu almıştım.Şimdi onu giymek istiyordum.Hazırlandıktan sonra dışarı çıktık.Annem bizi yanlız bırakmak  için gelmeyeceğini söylemişti.Halilin de yetiştirmeli olduğu dosyalar varmış.O yüzden biz çekirdek aile olarak dışarı çıkıcaktık.
-Hazırsız?
-Evet çıka biliriz.
-Çox qəşəng görünürsüz.Mən yanınızda sönük qaldım.
-Sende çok iyi gözüküyorsun.Kendine haksızlık etme.
Buralar çokmu sıcak oldu ne?!Yanaklarıma kan pompalandığına adım kadar eminim.Azerin bunu görmemesi için hemen dışarı çıktım.
-Fərəhi mənə ver istəyirsənsə,qolun ağrıyar.Fərəh günü -gündən ağırlaşır.Evdə panda böyüdürük deyə boş yerə demirəm.
-Kızıma panda deme.-sesimi ciddi tutmaya çalışıyordum.Başarıyormuydum oradı meçul.
-Baş üstə.Əmr böyük yerdəndi.
Arabasız gezmeği düşünmüştük.Mahallenin çıkışında bir grup genç adamlar toplanmıştı.Gelene-geçene bakıyorlardı.Azer yavaşça benden bir adım geride kalarak yerimizi değişti.Bir bakıma benim görünmemi önlemişti.Elimde bir sıcaklık hiss ettim.Azerin elleri benim ellerimin aksine her zaman sıcaktı.Azerin iri cüssesinin yanında benim göründüğümü düşünmüyordum.İşime geliyordu.Bir ortamda bana dikkatle bakılmasını hiç sevmezdim.
-Teşekkür ederim.
-Nəyə görə?
-Yerimizi değiştiğin için.Yoksa çok gerilirdim.
-Burada təşəkkür eləməli heç nə yoxdur.Artıq sənin xasiyyətinə bələdəm.Diqqət mərkəzində olmaqdan heç xoşun gəlmir,əlin-ayağın bir-birinə qarışır,özünü itirirsən.
Sadece gülümsemekle yetindim.Sanki beynimi okumuş gibi konuşmuştu.Bir az irelide gül satan bir kadın görmüştük.Azer elimi bırakıp kadının yanına gitti.Elinde iki gülle yanından döndü.Birini bana uzattı.Birini Ferehe verdi.Fereh onu yemeli bir şey gibi görüp ağzına aparmaya başladı.Azer gülerek buna engel oldu.
-İlk gülünüz hayırlı olsun Fereh hanım.Çok şanslısınız.İlk gülünüz babanızdan geldi.
Aslında benimde ilk gülümdü.Ama bunu demeği gerek bulmadım.
-Təbii ki,ilk gülünü atası alacaq.Hətta həmişə gülünü məndən alacaq.
-Nasıl yani?Fereh büyüyünce senden başka hiç bir erkekten gül almayacak mı?
-Təbii ki,məndən alacaq.Fərəh neçə yaşında olursa olsun həmişə mənimlə qalacaq.Dizimin dibində oturacaq.İstəsə onun üçün gül baxçası açaram.
Gözlerim dolu-dolu oldu.Benim yaşamadığım çocukluğu Allahın izniyle Fereh yaşayacaktı.O ne anneden,ne de babadan yara almayacaktı.Azer şimdiden Ferehin iyiliğini düşünüyordu.Ferehin ağzının içine bakıyordu.Gözümden bir damla yaşın düşmesinin önüne geçemedim.Yüzümde büyük,nasırlı eller hiss ettim.
-Ağlama.Mən bilmədən yanlış bir şey dedim,ya da elədim?
-Yok mutluluktan oldu öyle.Ferehin adına çok mutluyum.Çok iyi bir çocukluğu olacak.
Azer sadece gülümsemekle yetindi.
-Azer sana bir şey sora bilir miyim?
-Buyur.Səni eşidirəm.
-Alnındaki iz ne izi?
Azer bunu beklemiyormuş gibi afalladı.Hep dikkatımı çekiyordu o yarası.Kurşun izi değildi,bıçak yarası değildi.O yara geçmişiyle ilgiliydi.
-Kusura bakma.Sormamalıydım.Benim bu soruyu sormadığımı farz et.
Soruyu sorduğuma pişman olmuştum.Şuan karşımda sanki 7-8 yaşlarında bir erkek çocuğu duruyordu.
-Balaca vaxtı oldu.Qaçanda yerə yıxıldım.Sən demə yerdə ucu iti daş var imiş.O kəsdi 5 tikiş atmışdılar.
Tam anlatmadığını anlıyordum ama inanmış gibi yaptım.Elimde olan sıcaklık hala yerini koruyordu.
-Bir az burada oturalım mı?Ferehde uyumuş,uykuya tam dalsın.
Hava çok güzeldi.Önce tereddüt ettim.Sonra yavaşça başımı Azerin omzuna yatırdım.Aramızda çoğu zaman sessizlik olurdu.Ancak bu sessizlik korkutucu değildi.Bu sessizlik güven verirdi.Bir az sonra kafamın üstünde bir ağırlık hiss ettim.Azer kendi kafasını benimkinin üstüne yatırmıştı.
-Hafsa,yaxşı ki həyatımdasan.Yaxşı ki həyatımdasız.
-Sende iyi ki benim hayatımdasın.Sen olmasaydın belkide şuan Fereh bir yurtta kalıyor olucaktı.Sen varlığınla iki insanın hayatını kurtardın.
Her ikisi bundan sonra her şeyin aynı olmayacağını biliyordu.