Fələyin oyunu

bölüm 30

Hayat ne kadar zor da olsa,yeri geldiğinde bizi güldürmeğide becerir.Sadece sabır lazım
Şuan annemle son hazırlıkları yapıyorduk.Annemin günü varmış ve şuan komşularının gelmesini bekliyorduk.Halil Azer ve Ferehi kaçırmıştı.Banada gele bileceğimi söylemişti ancak ben kabul etmemiştim.En fazla ne ola bilirdi ki.Çay içip bir şeyler atıştıracaktık.Belki de ben böyle biliyordum.
Kapının çalmasıyla yerimden kalktım.Önde annem arkasında ben olucak şekilde kapıyı açmaya gittik.Kapının arkasında neredeyse annemle yaşıt iki teyze duruyordu.
-Hoş geldiniz.
-Hoş bulduk komşum.
-Geçin içeri ayakta kaldınız.
-Hayırlı olsun.Halilide sözlemişsiniz.Bu kızımızmı gelinin?
-Darısı sizinkilerin başına.Yok Hafsa benim kızım.
-İnşallah.Ama nerede bizdekilerde.Maşallah kızın da çok güzel.
Bu arada ard-arda kapı çalmıştı.Her birinde kapıyı açmış misafirleri içeri geçirmiştim.Her kes tamamlandıktan sonra ikramlıkları dağıtmaya başlamıştık.Şimdiden yorulmuştum.Bir odanın içinde 20-ye yakın kadın vardı.İki-iki,üç-üç oturmuş konuşuyorlardı.
-Halime hayırlı olsun.Oğlunu sözlemişsin.Nişan ne zaman?
-Münevver teşekkür ederim.İnşallah seninkilerinde mürvetini görürüz.Biz nişanla sözü aynı anda yaptık.İnşallah önümüzdeki seneye düğünü planlıyoruz.
Annemin sözlerinden sonra kalabalıktan "Amin" sesleri yükselmişti.Bende bir kenardan oturmuş çayımı içiyordum.Oıdukça göze batmamaya çalışıyordum.Çünki şimdiye kadar bir çok kişi beni süzmüştü.
-Hadi hadi kalkın.Oturmaya mı geldik?
Hanım teyze neredinden çıkardığını bilmediğim hopörlörden şarkı açtı.Kadınlar kalkıp oynamaya başladılar.Birden bir teyze ellerimden tutup beni aralarına çekti.Şuan kendimi kaplanlar arasında kalmış ceylan gibi hiss etmem normal mi acaba?Her şeyi boş verip bende oynamaya başladım.Bir süre oynadıktan sonra şarkıyı durdurdular.Her kes bir yana oturup nefeslenmeğe başladı.
-Kızım sen kaç yaşındasın?
-25 yaşındayım ben.
-Maşallah.Çalışıyor musun?
-Doktorum ben.Karargahta çalışıyorum.
-Zor değil mi karargahta çalışmak?O kadar askerin içinde olmak?
-Niye zor olsun?Vatanıma hizmet ediyorum.O askerler de insan yemiyorlar.Her kes kendi işinde-gücünde.
Son soruyu soran ablanın imasını anlamıştım.Bu benim en sinirlendiğim mevzulardan birisiydi.
-Allah yardımcınız olsun.
-Çok sağ olun.Amin.
-İşiniz zor.Vallaha helal olsun.
                                   *****************
Her kesi yolcu ettikten sonra hızla etrafı toplamıştık.Şuan kendimi kanapeye atmıştım.Kendimi üstümden tır geçmiş gibi hiss etmem ne kadar doğru?
Kapı sesiyle yerimden doğrulacakken annem eliyle oturmamı gösterdi.Kapı sesinden sonra Halilin sesi tüm evi sardı.Yüzümde sıcak bir gülümseme oluştu.
-Kız abla yoruldum mu?
Annem duymasın diğe sessiz bir şekilde cevap verdim.
-Vallahi çok yoruldum.Annemin hala enerjisi tükenmemiş ama.
-O alışkın.Şaşırma çok.Her hafta böyle toplanıyorlar birinin evinde.
-Her hafta mı?
-He yav.Bıkmadan usanmadan toplanıyorlar.Onlarında eğlencesi o işte.
Bir az durup düşündü.
-Azer abi sizde de var mı böyle bir şeyler?
-Yox bizdə yoxdur.Birinci dəfədir ki,sizdə görürəm.Bəzi şeyləri burada görüb təəccüblənirəm.
-Çok mu fark var sizin kültürünüzle bizim kültürümüzde?
-Çox yoxdur belə baxanda.Ancaq elə şeylər var ki,onlar fərqlidir.
-Çocuklar yemek hazır.Sofraya gelin.
-Fereh nerede?
-Uyudu.İçeri yatırdık.
-Hee tamam o zaman.
-Anne sen ne zaman yemeği hazırladın?Şu enerjinin kaynağını bana da söylermisin?
-Ben enerjimi sizden alıyorum.Hadi sofraya deli kız.
Annemin beni iteklemesiyle sofraya oturdum.Her kes yemeğini yerken sadece çatal,bıçak sesi duyuyorduk.Birden Azerin telefonu çaldı.Bize bakıp tekefonu açtı.
-Alo.Salam ana.
-Salam oğlum.Necəsən?
-Mən yaxşıyam ana.Sən necəsən?Sevinc necədir?
-Biz yaxşıyıq.Sevinc də imtahanlara hazırlaşır.Birdən sənin üçün darıxdım.Kaşki tez gəlsəniz,mənim də ürəyim rahatlaşa.
-Gələcəm ana.Az qalıb.Sevincə də de özünü çox yormasın.Onsuzda həmişə dərsləri yaxşı olur.İmtahana hazırlaşacam deyə yuxusuz qalmasın.
-Baş üstə komandir.-Arkadan gelen Sevincin güzel sesiydi.
-Sağ ol ana.Allah amanında.
-Sən də Azər.Sən də.
Azer annesiyle vedalaşıp yemeğine geri döndü.Çaktırmasa da onları özlediğini net bir şekilde anlıyordum.Tabiki de özlerdi.Kolay değildi.
-Onlar için zor olmalı.-annem düşünceli sesle konuştu.
-Çətindi.Əsasən də anam üçün.Sevinc universitetə gedir başını qatır.Ancaq anam elə deyil.
-İnşallah tez bir zamanda kavuşursunuz.Evlat hasreti çekmek zordur.
-Neyse kapatın bu mevzuyu.Şu ikisi şimdi çeşmeleri açıcak.