Fələyin oyunu

bölüm 19

Hayat bir mücadeleydi.Kimisinin mücadelesinde yanında birileri olurdu,kimisiyse bütün yükü kendi sırtlanırdı.Ben çok küçükken başlamıştı benim mücadelem.Babamla,okuldaki çocuklarla,mahellemizde yaşayanlarla mücadele etmiştim.Beni ayakta tutan inadımdı.Çünki,bana her zaman senden bir şey olmaz deniliyordu.Seni hiç kimse sevmez,seni annen sevmemişte bırakıp gitmiş derlerdi.Hayatımı düzene sokmuştum.Allah mücadelemin mükafatı olarak bana bir kız,hayırlı bir eş vermişti.Taki iki gün önce o kolye gelene kadar.Manevi olarak çöküş geçiriyordum.Azer annemi aradığını söylemişti.Azere sonuna kadar güveniyordu.Ani hisslerle annemle yüzleşmek istediğimi söylemiştim ama buna cesaretim varmıydı orası meçul.Bendeki değişikliği Azerde görüyordu.Asla üstüme gelmiyor,anlayışla karşılıyordu.
Revirde hazırlanmış Azeri bekliyorduk.Bu gün Ferehin aşısı vardı ve sağlık ocağına gidicektik.
-Hafsa,hazırsız?
-Hazırız.Sen Ferehi al ben çantasını alırım.
Azer dediğimi yapıp elimi tutdu.Artık buna alışmıştım.Elleri,hareketleri güven veriyordu.Sağlık ocağında doktor Ferehi muayene etmiş ve gelişiminde sıkıntı olmadığını belirtmişti.Aşısını yaparken Fereh ağlamıştı.Benimde gözlerim dolmuştu.Bende bir doktor ola bilirim ama Ferehin ağlamasına dayanamıyorum.Azer Ferehi kucağına almış sakinleştirmeye çalışıyordu.
-Qızım,sakitləş.Ata buradadır.Keçdi.
Fereh ağlaması iç çekişlere dönerken Azer derin nefes almıştı.
Eve gelince Fereh yorgunluktan uyuya kalmıştı.Yemeğimizi yemiş oturuyorduk.Azer sıkılmış olmalı ki, konuşmaya başladı.
-Hafsa bax bilirəm sənin üçün çətindi.Səni anlayıram.Amma özünə belə zülm eləmə.Bax sənin belə olmağın Fərəhə də pis təsir eləyir.Bax vur,qır,danış,ağla,ancaq susma.Daxilində nə ilə savaşırsansa,mənə də de birlikdə savaşaq.Anam həmişə deyərdi ki,"dərd danışdıqca azalar."
-Azer kafam çok karışık.Yıllar sonra annem nasıl beni buldu?Bulduysa neden karşıma çıkmıyor?Niye gitti?Bu soruların hepsi kafamı kurcalıyor.Çıkış yolu bulmaya çalışıyorum.Dönüp dolaşıp aynı yere geliyorum.Yıllardır kalbime gömdüğüm anılar bir-bir gözümün önüne geliyor.Annemin kolundaki morluklar,dudağındaki patlaklar hepsi gözümün önüne geliyor.Diyorum ki,iyi ki gitmiş.Sonra beni bıraktığı geliyor aklıma.Gidicektise,niye beni götürmedi?Şuan nerede?Ne yapıyor?Hepsi aklımı karıştırıyor.
-Ananı araşdırıram.Sənə deməmiş heç nə eləməyəcəyimi bilirsən.Hər zaman yanında olduğumuda deməyimə gərək yoxdu.Hər şey yoluna girəcək.Gecə uzundu deyə Günəş çıxmaqdan əl çəkmədi.Sadəcə səbr lazımdır.
İçimden gelen bir hissle Azere sarıldım.
-Azer ben senin yanında gerçekten kendimi güvende hiss ediyorum.Senin yanında küçük kız çocuğuna dönüşüyorum.Bana iyi geliyorsun.Bazen ne gibi bir sevap işledimde Allah seni benim karşıma çıkardı diye düşünüyorum.İyi ki varsın.İyi ki o gün bana o teklifi yaptın.Biz bir-birimizin kaderinde varmışız.Nasıl evlendiğimizin hiç bir önemi yok.
Azer sanki bunu bekliyormuşcasına bana bir az daha sıkı sarıldı.
-Səndə yaxşı ki varsan.Yaxşı ki həyatıma girmisiz.Mənim səni görənə  qədər heç bir qadın diqqətimi cəlb eləməyib.Səni gördüm qəribə hiss elədim.Yaxşı ki mənim yoldaşım,Fərəhin anası olmusan.
                             ***************
Azer kendisine gelen telefonla bana arabanın anahtarını verdi.Arabaya binince gergin olduğunu anladım.
-Azer bir şey mi oldu?İyimisin?
-Bir şey olub,amma onu sənə necə deyəcəyimi fikirləşirəm.
-Direkt söyle.
-Amma əvvəlcə sakit olacaqsan.
-Tamam,söyle artık.Merak ettim.
-Ananı tapdım.
Beynimden vurulmuşa döndüm.
-Hafsa yaxşısan?Al bu suyu iç.Bilsəydim deməzdim.
Suyu yavaşça bana içirdi.
-İyiyim.Olabilecek şeylerdi bunlar.Sadece birden olması şaşırtdı beni.Eve gidelim mi?Düşünmeye ihtiyacım var.
Ağlamayacaktım.Şuan annem beni terk etmiş biriydi.
                                **************
Azerle film izlemiş uyumuştuk.Şuan ezanın verilmesini bekliyordum.Uyku tutmamıştı.Namazımı eda ettikten sonra evi bir az sessiz bir şekilde temizledim.Kahvaltı hazırlayıp Azeri bekledim.Birazdan kalkacaktı.
-Sabahın xeyir.
-Günaydın.Hadi kahvaltı edelim.Soğumasın.
Aslında kararımı vermiştim.Kaçmanın bir manası yoktu.
-Azer ben kararımı verdim.Annemle yüzleşmek istiyorum.Bilinmezlik beni daha çok yoruyor.Sanki onunla konuşursan sırtımdaki yüklerden kurtulurum gibi geliyor.
-İnsan qorxduğu şeyin üstünə getməlidir.Əgər ananı görmək səni rahatlaşdıracaqsa,gedək.
-Nerede oturuyor?Ne yapıyor?
-Malatyada yaşayır.Sakit-səssiz həyatı var.Qalanlarınıda ora gedəndə öyrənərik.
-Tamam.O zaman sen işlerini ayarla sonra gidiceğimiz zamanı konuşuruz.
-Mənim bu aralar işim o qədərdə çox deyil.İkimiz üçündə icazə alım,gedək.
-Olur,bana uyar.
                                  ****************
Şuan uçakdan indik.Azer her şeyi planlamıştı.Annemin yanına yarın gidicektik.Kalacağımız odaya geldiğimizde ikimizde içeri girdik.Odada iki tane yatak vardı.Azer burada bile benim rahatımı düşünmüştü.
-Azer ben kiyafetimi değişip geliyorum.Ferehe bakarmısın?
-Hafsa sən dəyiş.Fərəhində paltarını mənə ver.Birazdan yatacaq.Bu paltarlarla yatmasın.
Ferehin kiyafetini ayarlayıp banyoya girdim.Şalımı bilmeden sıkı bağlamıştım.Kafam acıyor.Şalı çıkarıp,yazmamı bağladım.Banyodan çıkınca Azerle Ferehi sarılmış uyurken görmeyi beklemiyordum.Üstlerini örtüp diğer yatağa yattım.
Arabada bize verilen adrese gidiyorduk. Oraya yaklaştıkça heyecanım artıyordu.Ellerimin titrediğini Azer ellerimi tutduktan sonra anlamıştım.
-Sakitləş.Buradayam.
Birkatlı,bahçesi olan bir evin önünde durduk.
-Burada yaşayır.
Arabada bir süre oturup dışarı çıktım.Azer Ferehi kucağına aldı,benim elimi tutdu.Yavaşça gidip kapıyı çaldım.Kapıyı iki kez çalmama rağmen açan olmadı.Geri dönmüşken kapı açıldı.Yavaşça kapıya baktım.Karşımda o vardı.