Cykl Przeklętych

Rozdział dwudziesty pierwszy

Craeli'ah, 16 luty 2455r. p.a

Gdy się obudziła, przez szparę wciskało się więcej światła. Nie trudno było się domyśleć, że było to sprawką słońca.

Nastał więc nowy dzień, a wraz z nim przybyło dużo ciężkiej pracy. Głównie umysłowej – chodziło o zaplanowanie kolejnych kroków.

W jednym z wielu pokoi pod gabinetem znajdował się duży stół z mapą. Will uznał, że będzie to idealne miejsce do planowania czegokolwiek. W końcu mieli działać przeciw Makhtowi. W możliwie niedalekiej przyszłości może między nimi dojść do starcia, a takie sytuacje lepiej planować na mapie, gdzie każdy widzi teren i może coś zwizualizować z pomocą przedstawionego terenu.

- Naszym najbardziej podstawowym problemem jest brak armii – powiedział Will – Widziałaś mutanty.

Veena kiwnęła głową.

- Sami nie damy rady – powiedziała – A to nie były te mutanty, które przed nami ukrywał przez cały ten czas.

- Jak to nie? – zapytał zdziwiony Will.

- Ta ruda dziewczyna z akcji w klubie powiedziała mi, że Makht robił coś dziwnego członkom innych organizacji, które przejął – odpowiedziała Veena – Nie powiedziała mi dokładnie co, ale po jej opisie jestem w stanie stwierdzić, że była to powolna przemiana. Więc Makht dalej trzyma co najmniej dwumiesięczne mutanty w podziemiach Craellium. Z każdym dniem są silniejsze, mniej odporne na cokolwiek, co jestem w stanie im zrobić z obecnymi umiejętnościami.

- To nie brzmi dobrze – Will pokręcił głową – Jeśli nas znajdzie... wystarczy jeden atak, nawet niepełnej armii.

- Będziemy skończeni – zgodziła się.

- Tylko skąd weźmiemy ludzi...? – zastanowił się.

- Może Akademia? – zaproponowała Veena.

- Jest pod kontrolą Makhta – odpowiedział.

- Jeszcze nie – powiedziała – Nie widziałam żadnych oznak kontroli, żadnych śladów magii. Od wczoraj nie mógł wpłynąć na wszystkich pracowników.

Will westchnął, opierając się wygodniej o oparcie starego fotela.

- To co proponujesz? – zapytał – Wysyłamy wiadomość do Pradawnych? Dzwonimy do Evelyn i Nadii?

- Tak – powiedziała Veena – Pradawni są wobec mnie całkowicie lojalni od bitwy w parlamencie. Od kiedy zostałam głową działu, ich zadowolenie pracą wzrasta. Choć może nie dokonałam żadnych radykalnych zmian, zaczęłam odchodzić od zabijania... - urwała na moment – Moi pracownicy byli też traktowani jak ludzie. Dni wolne, żadnych problemów, gdy ktoś się rozchorował. Płaca nie była tak wysoka jak zawsze, ale to był ogólny problem w całej Akademii, przynajmniej do czasu ujawnienia się w mediach.

Will pokiwał głową.

- Czyli Pradawni – podsumował.

- Tak – powiedziała – Możemy napisać wiadomość i wysłać ją, jak wyjdziemy z kopalni. Może gdzieś w mieście i to na innym urządzeniu. Nie chcemy, żeby ktoś nas wyśledził.

- Oczywiście – zgodził się Will – Co z Evelyn i Nadią? Może Nadia od zawsze wydawała się... radykalna, ale dbała o swój cel, a jest nim ochrona krainy.

Veena zastanowiła się. Evelyn miała swój osobisty spis byłych podopiecznych, więc mogła dojść do większej grupy pracowników, a także odezwać się do innych opiekunów. Dałoby im to możliwość pozyskania członków innych działów, co wyszłoby na dobre.