"Erdem beklesene." Erdem'in arkasından koşarken arabaya yetişmeye çalışıyordu Özgür. Emindi ki yetişmezse Erdem onu orada bırakırdı.
Arabaya önce ulaşan Erdem oldu. Şoför koltuğuna bindiğinde elini emniyet kemerine atıp yerine taktı. Aynadan baktığı yansımada Özgür ona doğru geliyordu. Elleriyle yüzünü şiddetle sıvazladı. Rahatsız olduğu şeyi söylemişti ama bunu söylemesi onu daha da rahatsız etmiş gibiydi.
Açılan kapıyla gözleri mavi gözlerle buluştu. Kısa süreli bakışmada gözlerini çeken Özgür olmuştu. Kurduğu cümleyi hatta kendini haklı görerek kurduğu cümleyi yutacak değildi. İbne dediği kişiler onun arkadaşıydı. Her şeyini paylaştığı kişilerdi.
"Düşüncelerimiz uyuşmuyor." Sesi biraz çatallı çıkmıştı Erdem'in.
"Hadi canım." Özgür Erdem'e dönerek kurduğu cümleden sonra Erdem de gözlerini yoldan ayırmış birbirlerine bakmışlardı.
Yol çok uzun sürmese de ikisi arasında başka konuşma geçmediği için uzun gelmişti. Arabada çalan arabesk benzeri şarkı da Özgür'ün içini fazlasıyla bunaltmıştı. Araladığı camla rüzgarı yüzünde hissetti. Bir nebze iyi gelmişti ona.
Arabayı çektikleri yerden sonra biraz yürümeleri gerektiğini söylemişti Erdem. Yanan birkaç sokak lambası sokakları aydınlatıyordu. Yan yana yürürlerken yolları Erdem tarif ediyordu. Gelecekleri yere yaklaştıklarını anlayınca adımlarını yavaşlattı.
Onu fark etmeyen Özgür yürüyüşüne devam ediyordu. Erdem önündeki bedenin kolunu tutarak kendine çekti. Sıkı bir tutuş olmasa da parmaklarını hissediyordu Özgür. Yüz yüze gelmişlerdi.
"Bak burdakiler biraz sana göre değişiktir. Kafa yapınız uyuşmayabilir. Seni kıracak bir şey söylerlerse de çok takılma."
Biraz önce kendisine sinirlenen adam o değilmiş gibi konuşması Özgür'ü afallatmıştı. Sadece kafasını sallamakla yetindikten sonra kolunu sıkan elden kurtuldu.
Girdikleri yer bir mahalle kahvesine benziyordu. Hayatında hiç gerçekten anlamda kahvehaneye gelmediği için anlayamamıştı Özgür. Ama onlara kıyasla yaşlı insanlardan çok genç insanlar vardı. Kendinin ve Erdem'in yaşıtı olan insanlar.
Erdem'in arkasından Erdem'in arkadaşlarının masasına yürüdü. "Selamın aleyküm. Tanıştırıyım Özgür. Kardeşim." Masadan çıkan selamına karşılık ve hoşgeldin sesleriyle Erdem'in çektiği sandalyelere oturdular.
Özgür'ün tam yanında oturan çocuk "Kamil." dedi. Uzattığı eliyle Özgür tokalaştıktan sonra sıra masaki diğer kişilerle tanışmaya geçmişti. "Memnun oldum. Ben de Özgür."
"Salih." dedi köşedeki esmer siyah saçlı çocuk. "Tuna." "Doğukan." diyerek herkes kendini tanıtmıştı. Bir kişi hariç.
Köşede oturan kumral tahminice uzun boylu çocuk Özgür'le tanışmamıştı. Hatta kulağındaki kulaklıkla dünyadan soyutlanmış gibi oturuyor telefonuna bakıyordu. Morali bozuk muydu veya canı mı sıkılmıştı belli olmuyordu. Özgür etrafındaki insanların sorunlarıyla çok ilgilendiği için merak etmişti.
Geleli 15 dakika olmadan dönen muhabbettin ortasında Kamil "Yengeniz kızdı." diyerek kalkmıştı. Özgür Erdem'e baktığında Erdem'in hep ona baktığını görüyordu. İyi misin sıkıldın mı tarzı soruları da sormayı unutmuyordu.
"Kayra!" Salih'in yüksek sesiyle çocuk oturduğu yerde irkildi. Kulaklığını kulağından çıkartıp masaya döndü. "Ne var abi ya."
"Hadi koçum bize dolaptan 5-6 gazoz getir." Çocuğu sırf ayak işi için yerinden kaldırması Özgür'ü üzmüştü. "Ben alırdım." Salih omzuna birkaç kez vurup konuştu. "Olmaz öyle. Sen misafirimizsin. Getirir şimdi Kayra."
Kayra masaya gazozları koyduktan sonra Salih "Özgür'le tanış." demişti. İlk kez göz göze geldiklerinde gülümsedi Özgür. Çocuğun bal rengi çok güzel gözleri vardı. Doğuştan sürmeli gibi duruyordu. Onlar kendini sevmiş miydi bilmiyordu ama o bu ortamı sevmişti. Elini uzatıp "Kayra." dedi.
"Okey attın!" Saat geç olmuştu ve herkes toplanmış Özgür'e okey öğretmeye çalışıyordu. Hayatında ilk defa öğreneceği için herkes seferber olmuştu. Kart biliyorum kart oynayalım dese de Salih "Erkek adam 101 bilir." diyerek okey masasının başına oturtmuştu Özgür'ü. "Of. Tamam ben alıyım onu başkasını atıyım." Oyunun başından beri tüm çirkefliğini ortaya çıkaran Doğukan "Olum olur mu öyle." diye bağırmıştı.
"Çocuk yeni öğreniyor lan." Erdem aniden Doğukan'a yükselmişti. "Tamam sen değiştir onu." kısmını da daha düzgün bir sesle Özgür'e.
Oyun bitmiş Özgür'le Erdem kazanmıştı. Doğukan Salih'i suçlayıp duruyor Salih karşısındakini dövmemek için yumruklarını sıkıyordu. Özgür içinde bulduğu ortama gülümsedi. Tamam kendi arkadaşlarıyla da çok güzel eğlenebiliyorlardı ama böyle samimi bir ortam ona iyi gelmişti.
"Önünü kapat hava soğuk." Kahveden çıktıklarında saat gece yarısını çoktan geçtiği için hava soğumuştu. "Kapattım Erdem."
"Eee sevdin mi bizimkileri?" Özgür'ün içinde bulunduğu ortamlardan çok farklı olsa da sevmişti bu ortamı. "Sevdim. Güzel bir geceydi teşekkür ederim." Özgür elini atıp Erdem'in eli cebindeki koluna girdi. Erdem'in tüm vücudu gerilirken bunu Özgür'e hissettirmemeyi umdu.
"Geliriz." Çatallı sesini düzeltmek için boğazını temizledi. "Yani istersen gelirsin arada. Çocuklar da seni sevdi."
