Bazı hayaller gerçekleşirken bazıları da içimde ölüyordu. Bir çiçeğin solması gibi solan hayallerimle tamamen baş başa kalmış durumdaydım.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
_______
Bu kitapta olan hiçbir terim, olay veya tıbbi hiçbir olay ve olaylar bütünü gerçek...
Yanımda uyuklayan adama baktım hayranlıkla. Her hareketi bende hayranlık uyandırmaya devam ediyordu. En ufak bir sözüne, hafif bir tebessümüne bile tekrar tekrar aşık oluyordum.
Tam iki ay geçmişti ve biz aramızı çok iyi tutuyorduk. Her gün görüşüyor, görüşemediğimiz günlerde görntülü konuşuyorduk. Bir gün bile birbirimizi görmeden uyuyamıyorduk. En azından bu benim için böyleydi. Bir kez onunla vakit geçirmeyi dilediğim gibi davranmayı tatmıştım ve artık bir saniye bile olsa onunla geçirmediğim zaman uyku tutmuyordu. Ve bence kesinlikle aynı durumdaydık onunla.
Tam olarak sevgili değildik ama sevgiliden de halliceydi aramız. Memnundum, memnunduk.
Bana sadece o olsa yetiyordu. Mutluydum, onunla zaman geçirebiliyor olmaktan. Bana gülümsemesi bile o kadar mutlu ediyordu ki, sanki dünyanın en mutlu insanı bendim. Ve sanki sadece biz vardık.
Şimdiyse trendeydik ve hem gezmek için hem de canımız kebap çektiği için Adana'ya gidiyorduk. Evet canımız yerinde yemek istemişti.
En sevdiğim anlarımızdan biri de buydu, canımız o an ne istiyorsa hemen yapıyorduk. Tam iki aydır gitmediğimiz yer kalmamıştı. Birimizin canı bir şey çektiğinde hemen birlikte plan yapmak istiyor ve yapıyorduk.
Hızla telefonumu çıkarıp başı kucağımda uyuyan Uygar'ın fotoğraflarını çektim. Artık yaklaşıyorduk anons yapılıyordu ve uyanması gerekiyordu. Fırsatı değerlendirip fotoğraf çekmekte henüz aklıma gelmişti.
Onun hakkında o kadar çok şey öğreniyordum ki, bazen beni çok şaşırtıyordu.
Ve her şeyden önce en çabuk öğrendiğim, her an her yerde uyuyabilmesiydi. Uykuya aşık bir adamdı ve oturabildiği başını yaslayabildiği her yerde uyuyordu. Her yolculuğumuzda ya omzumda ya da şu anki gibi kucağımda uyuyordu hemde.. Bu durum ilk başlsrda neredeyse kalp krizi geçirmeme sebebiyet verecekti. Neyseki yanımda bir doktor gezdiriyordum.
İnanılmaz bir kitap kurduydu aynı zamanda. Haftada bir, bir yolculuk yapıyorduk ya da illa ki bir yerlere gidiyorduk. Her gittiğimiz yere kitabıyla geliyor ve yol boyu okuyup bitirmeye uğraşıyordu. Fakat uyku aşkı her zaman daha baskın oluyordu.
Tekrar dürttüm, hmm'layıp olabildiğince daha çok yerleşti kucağıma.
"Uyan artık." omzunu dürten elimi sıkıca tutup olduğu yere sabitledi.
"Uygar uyansana be adam. Geldik." ofladığını duydum.
"İstemiyorum. Uyanmayacağım." güldüm söylediğine. Çoktan uyanmış ama mızmızlanıyordu.
Yeni bir bilgi daha, uyandığı zaman küçük bir çocuk gibi oluyordu.
Yavaşça gerinerek doğruldu kucağımdan.
"Günaydın prenses." gülerek ona baktığımda mızmız ifadesinden kurtulamamıştı ve ona prenses dediğimden dolayı daha da somurtuyordu.
"Günaydın, çok acıktım. Ve ben tüm yolculuk senin kucağında mı uyudum?" başımı sallamakla yetindim sadece.
"Uyuşmuştur bacakların, neden daha önce uyandırmadın ki?" omuz silktim.
"Çok huzurlu görünüyordun. İnan bana o huzurlu görüntüden sonra bacaklarım bile uyuşmayı unuttu. Ben benimle birlikte böyle huzurlu hissetmeni çok seviyorum ve bu sebeple sen ne zaman benimle böyle uyursan asla uyandırmayacağım." gülümsedi ve bakışlarını kaçırdı. Utanmıştı. Bazen böyle utanacağı tutuyordu. Ama asla sözlerinden geri de kalmıyordu.
"Artık sadece senin olduğun yerde huzur var."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ahuaral: minik bebek🤱🏼
uygaralidemir: yine fotoğraflarım yayılmışşş ↪️ahuaral: ya işte bu ayağını denk al oğlum, demek.
çiseminiz: vay beee bu kaçıncı bensiz gezişiniz acaba... ↪️ahuaral: biz sensiz bütün ülkeyi gezdik sen daha ne anlatıyosun acaba.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
