MUM OLMAK KOLAY DEĞİL (1)

>> Bölüm 14 ( İYİLİK) <<

Abim siyah eşofmanının üstüne lacivert montunu çekmiş ve saçına hiç özenmemişti. Büyük ihtimal yakındaki markete gitmek için çıkmıştı.

" Şu diğer taraftan gelen erkek kim. Sana bağırdı sanki."

Yasmin bir elini kaldırıp abimi işaret ederken fısıltıyla ona abim olduğunu söyledim. Yasmin elindeki çiçek demetlerini bana uzatıp yanımda heyecanla küçük bir çığlık attı. Ondan çiçekleri aldığımda saçını hemen düzeltip abimin geldiği tarafa döndü. Onu heyecanlandıran şeyin abim olduğunu anlamam uzun sürmedi. Bu kızın gerçekten erkeklere güzel görünme konusunda takıntısı vardı.

" İzel abla niye bu kadar tatlı bir abin olduğunu söylemedin. Bu Barış'tan bile daha tatlı." Yasmin olduğu yerde beklemekten sıkılmış abime doğru yürürken onun tam karşısında durduğunda birden elini onunla selamlaşmak için kaldırdı.

" Selam ben Yasmin. İzel ablanın abisi olmalısın. Ben İzel ablanın bir sınıf arkadaşının kız kardeşiyim."

Yasmin'i izlerken birden omzuma çarpıp geçen Altuğ'a baktım. Kız kardeşinin elini gidip tuttuğunda abime sinirle bakarken kız kardeşini kendine doğru çekti. Altuğ'unun sinirli bakışları bana çevrildiğinde Yasmin abisinin elinden kurtulmuş abisine kızgınlıkla bağırmıştı.

" Abi bıraksana şurda İzel ablanın abisiyle tanışmaya çalışıyorum! Adını öğrenmem gerekiyor."

Altuğ ne olduğunu anlamamış bir şekilde bir Yasmin'e bir abime bakarken abim yavaşça yanıma doğru yürüdü. Gözleriyle Altuğ'u işaret ederken bu çocuk kim der gibi bakıyordu. Abimin beni bir erkekle birlikte görmesi en son isteyeceğim şeydi. Her zaman dikkat ettiğim için bu kalbime korku salmış onun karşısında bu durumu nasıl açıklayacağımı düşünmüştüm.

"Şey isminizi öğrenebilir miyim?"

Yasmin abime dönüp kibar bir şekilde adını sorarken abimin yüzünde bir gülümseme oluşmuş yavaşça yere çömelip küçük kızın yanaklarını elleriyle sıkmıştı.

" Adım Kerem. Şu çocuk da senin abin olmalı?"

Abim yan gözle Altuğ'a bakarken yutkundum. Bakışları hiç de olumlu yönde değildi.Altuğ elini ensesine getirmiş mahçup bir şekilde hemen selam verip kendini tanıtırken onu izledim. Altuğ'unun çabasını takdir etmiştim. Abimin karşısında saygı da en yüksek makama geçebilirdi.Yasmin ellerini yavaşça abimin yanaklarına koydu.

" Ay adı Kerem'miş. Hem adı güzel hem kendisi yakışıklı. Abi bundan sonra beni İzel ablalara getir. Kerem'i görürüm. Şey sevgilin var mı?"

Yasmin abimle konuşurken abim onun bu haline küçük bir kahkaha atmış gülerken içime su serpilmişti. Küçük cadı çoğu zaman beni sinirlendirse de ortamı iyi yumşatıyordu.

" Yasmin Kerem abinle düzgün konuş."

Altuğ kardeşini uyayırken abim yavaşça ayağa doğrulmuş avuç içlerini üstüne sürterken kıyafetlerini düzeltiyordu. Abimin hareketleri çok yavaş bakışları baştan aşağı Altuğ'u süzmekteydi.

" Altuğ. Kardeşimin arkasınadan sinirli bir ifadeyle bağırdığını görünce öfkelendim. Bir erkeğin kardeşime neden böyle bağırdığını açıkçası merak ediyorum. Sizin burada ne işiniz var?"

Abim parmağıyla Altuğ ile beni işaret ederken Yasmin tekrar araya girmişti.

" İzel abla evinizin buralarda olduğundan bahsetmişti. Eğer bize evinizde meyve suyu ikram ederseniz ben size her şeyi anlatacağım."

Abim başını eğip Yasmin'e merakla bakarken gözleri bana kaydı. O anda tekrar kalbim hızlanmaya başlamıştı. Abimin aklından geçenleri yüz ifadesinden kesinlikle okuyamıyordum. Şuan sakin duruyordu ama gözleri bunun tam tersi gibi bakıyordu.