Pośród tłumów nieskończonych
W blasku świateł reflektorów
Tam gdzie marzenia się spełniają
Tam gdzie koszmary nie bywają
Tam gdzie wszyscy mają zamknięte oczy
W miejscu w którym żyjemy,
Oderwani od rzeczywistości
Zaślepieni nadzieją,
na świetlaną przyszłość
Wizją oglądania świata,
ze środka wielkiej sceny
Z miejsca o którym bał się śnić
Z miejsca pozbawionego światła
Z miejsca którego coraz bardziej się boi
Otoczony setkami oczu
Które tylko czekają,
by zająć twoje miejsce
Czyhają na każdy twój błąd
Zaślepieni tą samą wizją
Którą kierowałeś się przez ostatnie lata
Tą samą wizją, która wypaliła ci oczy
Obróciła w popiół twoje nadzieje
Przyćmiła prawdę zostawiając pustkę
Pustkę której już nie wypełnisz
Powoli zgaśniesz, tak jak każda z gwiazd
Twoje miejsce zajmie nowa
Pełna blasku i prawdy
Jeszcze nie dotknięta
zgnilizną tego świata
Jeszcze nieświadoma kłamstw
Dostrzegająca inną drogę
Głosząca prawdę którą ty zgubiłeś
________________________________
To wiersz który w tym roku mam zamiar wystawić ja konkurs „Opowiedz to wierszem" w którym biorę udział już trzeci rok z rzędu. I szczerze, jeśli w tym roku nie wygram to chyba jebnę.
CZYTASZ
Opowieści z dna szafy
Short StoryJest to spis opowieści i historyjek mojego autorstwa. Te opowieści idealnie nadają się do straszenia lub rozśmieszania. Są to horrory pomieszane z komediami. Jednak w większości przypadków bliżej im do komedii. Ewentualne jakieś moje odklejki.
