ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΚΌΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΆ ΑΓΑΠΟΎΣΕ ΈΝΑΝ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟ

κεφάλαιο 13

Ο δρόμος από τη σχολή μέχρι το σπίτι ήταν ήσυχος. Εκτός φυσικά από την φασαρία που έκαναν οι άνθρωποι και τα αυτοκίνητα που ήταν στους δρόμους.

Αλλά γενικά όλα ήταν ήσυχα. Κοίταξα την οθόνη του κινητού μου,  να δω τι ώρα ήτανε, η οθόνη στο κινητό μου έγραφε οτι η ωρα ήταν 4:30 το απόγευμα.

Παρόλο που ήταν ακόμα μέρα ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος, γεμάτος σύννεφα, αλλά ευτυχώς δεν έβρεχε για καλή μου τύχη, διότι δεν είχα καμία ομπρέλα, για να με κρατήσει στεγνή από την βροχή.

Συνέχισα την πορεία μου, μέχρι που έφτασα σπίτι. Ανέβηκα τα σκαλιά, διότι το ασανσέρ δεν δούλευε σήμερα, το έκαναν συντήρηση, οπότε χωρίς επιλογή τα ανέβηκα.

Έφτασα στον 3 όροφο που ήταν ο οροφος του διαμερίσματος που  μέναμε. Πήρα μερικές ανάσες, γιατι ειχα κουραστεί απο τα σκαλιά που ανέβηκα.
Η αλήθεια ειναι οτι δεν ειμαι ατομο που γυμνάζεται και γενικα συνήθως δεν χρησιμοποιώ τις σκάλες, οπότε πιο πολυ περνω το ασανσέρ.

Έβγαλα τα κλειδιά από την τσάντα μου και πέρασα το κλειδί μεσα στην κλειδαριά.

Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα στο ζεστό μου σπίτι,  μικρο και άνετο. Με την συννεφιά και τον αερα που έκανε, καθως ηταν φθινόπωρο ακόμα, έξω είχε κρύο.

Πήγα στο δωμάτιο μου και άφησα την τσάντα μου σε μια άκρη.

Η γιαγιά  δεν ήταν στο σαλόνι  οπότε υπέθεσα πως κοιμόταν. Στο τραπέζι είδα ένα μικρό σημείωμα που έλεγε " το φάει είναι στο ψυγείο" ήταν ο γραφικός χαρακτήρας της γιαγιάς μου.

Έτσι πήγα στο ψυγείο, έβγαλα την κατσαρόλα και την εβαλα πανω στο πάγκο της κουζίνας.
Άνοιξα το καπάκι και ειδα οτι το σημερινό μενού ήταν Φασολάκια γιαχνί με πατάτες.

Πήρα ένα πιατο απο το ντουλάπι, έβαλα φαγητό και έπειτα το ζέστανα στα 2 λεπτά μέσα στο φούρνο μικροκυμάτων.

Αφού ζεστάθηκε το φάει, πήρα το πιάτο, πήρα και ένα πιρούνι και πήγα να φάω στο δωμάτιο μου.

Άφησα το πιάτο πάνω στο θρανίο και έκατσα στην καρέκλα, έβαλα ένα βίντεο στο youtube και με το πιρούνι μου έφαγα μια μπουκιά από το πιάτο μου.

Όπως πάντα ήταν πεντανόστιμο, πάντα η μαγειρική της γιαγιάς μου, ήταν και θα είναι πεντανόστιμη.

----------------------------------------------------------

Όταν τελείωσα σηκώθηκα από την καρέκλα και μαζί με το άδειο πιάτο μου πήγα στην κουζίνα να το πλύνω.

Στον νεροχύτη είχε και άλλα άπλυτα πιάτα και ποτήρια, οπότε τα έπλυνα και αυτά.

Καθώς είχα τελειώσει, άκουσα τον ήχο μιας πόρτας να ανοίγει. Ο ήχος είχε έρθει από το δωμάτιο της γιαγιάς μου.

Σκουπισα με μια πετσέτα τα βρεγμένα χέρια μου και κατευθύνθηκα προς τα εκεί, για να δω μήπως η γιαγιά μου, χρειαζόταν
την βοήθεια μου.

Την είδα να βγαίνει από το δωμάτιο της με το μπαστούνι στο δεξί της χέρι, το χρειαζόταν για να μπορεί στηρίζετε στα πόδια της.

Άλλα καμία φορά δυσκολεύεται να περπατήσει.

《Θες βοήθεια》την ρώτησα και χωρίς να περιμένω απάντηση, πέρασα το χέρι μου κάτω από μπράτσο της, πιάνοντας την αγκαζέ, βοηθώντας την να παει στον καναπέ.

《Ευχαριστώ καλή μου》 είπε με αδύναμη φωνή και μου εδωσε ενα μικρό χαμόγελο.

Την βοήθησα να κάτσει απέναντι από την τηλεόραση και της έδωσα το τηλεκοντρόλ, για να δει αν θελήσει καμία τηλεοπτικήεκπομπή.

Η γιαγιά έπειτα με ρώτησε 《πως ήταν σχολή σήμερα.》

Έκατσα δίπλα της και την απάντησα:
《Καλά...  είδα και την Άννα και την Σοφία  και...》 συνέχισα να μιλαω για την μέρα μου και κλείνοντας συνέχισα να λέω《... αυτά λίγο πολύ στην μέρα μου》της είπα δίνοντας της ένα χαμόγελο.

Περίμενα λίγα λεπτά και η γιαγιά μου μίλησε 《ωραία, χαίρομαι που έχεις βρει τόσο καλές φίλες.》

《Ναι έχω βρει καλές φίλες...》 έκανα μια μικρή παύση, πήρα μια βαθιά ανάσα και έπειτα της είπα 《...λοιπον, παω στο δωμάτιο μου.》

Η γιαγιά απλός ένευσε κουνώντας το κεφάλι λέγοντας μου με νόημα "εντάξει" και έτσι αφήνοντας την να δει τηλεόραση, πήγα στο δωμάτιο μου.

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ
❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️

Λοιπόν γειά σας, τι κάνετε
Ελπίζω όλοι να είστε καλά,
Όπως βλέπετε φτάσαμε στα 13 κεφάλαια και θέλω να πω ευχαριστώ που στηρίζετε και διαβάζετε την ιστορία μου. Αυτό δείχνει ότι σας αρέσει και ελπίζω να συνεχίσετε να την διαβάζετε. Δεν έχω πολλά να πω.
Και ναι λίγο πολύ αυτά,
Ευχαριστώ!😁
Τα λεμε στο επόμενο κεφάλαιο!