ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΚΌΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΆ ΑΓΑΠΟΎΣΕ ΈΝΑΝ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟ

Κεφάλαιο 11

Η φίλη μου πήγε προς την κυρία που είχε το κυλικείο και αγόρασε κάτι, για να φάει και εγώ απο την άλλη περίμενα σε μια γωνία μέχρι να επιστρέψει.

Έπειτα επέστρεψε με μια τυρόπιτα στο χέρι της και να περνει μια μπουκιά, καθως είπα.

《Πάμε να κάτσουμε》
Δείχνοντας ενα τραπεζι που ειχε εκει κοντα και αυτή  κάνοντας νόημα με το κεφάλι της, συμφώνησε.

Και  καθίσαμε στο τραπέζι που ήταν εκεί κοντά στο κυλικείο της. Και ανοιξα την συζήτηση στο κομμάτι ότι παραλίγο να με πατήσει αυτοκίνητο.

《Γκουχ! Γκουχ! Αυτά τα λέμε πριν Αλεξία, προειδοποιεί ο κοσμος》
Είπε η Άννα καθώς πνίγηκε από την μπουκιά που είχε δαγκώσει από την τυρόπιτα της.

《Συγνώμη, αλλά όπως βλέπεις είμαι καλά, ούτε γάτα,ούτε ζημιά》της είπα  και της έδωσα ένα μπουκάλι νερό που είχα στην τσάντα μου.

《Ναι αυτό το βλέπω, αν δεν ήταν ο άντρας να σε σταματήσει εκείνη την στιγμή, τώρα δεν θα ήσουν εδώ》και ήπιε λίγο ακόμα νερό.

Εκείνη την στιγμή ακούσαμε μια άλλη φωνή.

《Γειά σας!》είπε μελωδικά μια φωνή.

《Γειά !》είπαμε ταυτόχρονα η Άννα και εγώ.
Ήταν η  Σοφία η άλλη μου φίλη και
έκατσε δίπλα στην Άννα και έτρωγε μια μπουγάτσα με κρέμα.

(Σίγουρα θα έχετε απορίες, ποια είναι η Σοφία. Την γνώρισα πριν από ένα χρόνο, μέσω της φιλης μου, την Άννα. Έχει πολλές παρέες εκτός από εμένα, οπότε έγινε και δικια μου φίλη, φυσικα οχι και τοσο κοντινή μου φίλη, όπως η Άννα).

《Τι κάνεις Σοφία》την ρώτησα.
《Καλα είμαι》μου απάντησε και άρχισε να μιλάει στην Άννα, για δικά της πράγματα.

Κοίταξα την ώρα του κινητού και είδα πως σχεδόν ήταν ώρα να πάω στο μάθημα, οπότε είπα στην Άννα και την Σοφία.

《Λοιπόν πρέπει να φύγω, πρέπει να πάω στην τάξη μου.》

Η Άννα και η Σοφία γύρισαν προς το μέρος μου και είπαν 《Εντάξει θα τα πούμε》είπε η Άννα και η Σοφία ενα απλό《τα λέμε》με ένα απλό χαμόγελο στα χείλη της.

Σηκώθηκα από την καρέκλα και κατευθύνθηκα προς την τάξη μου.

" Σήμερα αναρωτιέμαι πιο θα είναι το θέμα που θα ζωγραφίσουμε;"

Σκέφτηκα από μέσα μου.

----------------------------------------------------------

Έφτασα στην τάξη μου και έκατσα στην θέση που κάθομαι ως συνήθως, περιμένοντας να έρθει ο καθηγητής και να αρχίσει το μάθημα.

Έβγαλα από την τσάντα μου, τα πινελα, τα μολύβια και τα χρώματα μου και τα τοποθέτησα πάνω στο θρανίο μου.

Η τάξη γέμισε με μαθητές και μιλούσαν μεταξύ τους, για διάφορα πράγματα που δεν με αφορούσε.

Συνέχεια κάθομαι μόνη μου και δεν μου μιλάει κανείς. Ίσως να φταίω και εγώ, διότι δεν είμαι και πολύ εξωστρεφής άνθρωπος, οπότε δεν τους κατηγορό.

Κοίταξα έξω από το παράθυρο και έβλεπα την αυλή, με τα δέντρα και τα παγκάκια και ότι άλλο υπήρχε και έξω από την σχολή. Σπίτια, δρόμοι γεμάτο αυτοκίνητα και άνθρωποι που πηγαίνανε είτε στις δουλειές τους,  είτε μια βόλτα για να πάρουν καθαρό αέρα.

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ
❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️