ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΚΌΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΆ ΑΓΑΠΟΎΣΕ ΈΝΑΝ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Ήταν ένας κρύος και άσπρος χειμώνας,η Αλεξία περνούσε εκείνες τις κρύες μέρες στο σπίτι της γιαγιάς της και της άρεσε να ακούει τις ιστορίες που της έλεγε το βράδυ πριν πέσει για ύπνο.

Η ιστορίες της ήταν τόσο ζωντανές που ήταν λες και τις ζούσες,κάποιες φόρες έλεγε ιστορίες για νεράιδες που έλεγαν όμορφα τραγούδια και ήταν σαν να της ακούς και εσύ σαν να ζούσες την στιγμή.

Άλλες φορές έλεγε ιστορίες για γοργόνες που μπορούσαν να αναπνέουν κάτω από τα βαθύ της μπλε θάλασσας.

Έλεγε και ιστορίες για πριγκίπισσες που άλλοτε ήταν κλειδωμένες σε έναν πελώριο πύργο, που ιππότες της έσωζαν από άγρια και μεγάλα τέρατα ή άλλες πριγκίπισσες που έπεφταν σε έναν βαθύ ύπνο και περίμεναν έναν όμορφο πρίγκιπα να ρθει και να τους δώσει το φιλί της αληθινής αγάπης.

Υπήρχε μια ιστορία που πάντα μου άρεσε να μου λέει η γιαγιά μου.Ήταν για μια κοπέλα που είχε χάσει την μητέρα της πολύ νέα και ήταν μόνη με τον πατέρα της.Αλλά ο πατέρας της είχε παντρευτεί μια άλλη γυναίκα που είχε και αυτή δυο κόρες και που ο άντρας της είχε πεθάνει.

Η κοπέλα ήταν χαρούμενη για τον πατέρα της, διότι ήξερε ότι ήταν χαρούμενος με την γυναικά που είχε παντρευτεί και έτσι όλα πήγαιναν καλά για λίγο καιρό.Μέχρι που ο πατέρας της είχε πεθάνει και από εκεί ήταν που η μητριά της έβγαλε τον κακό της εαυτό και υποθέτω ξέρετε την ιστορία πως πάει η κοπέλα πήγε σε έναν χορό με την βοήθεια της νεαράϊδονονας και χόρεψε με τον πρίγκιπα,όταν πήγε η ώρα μεσάνυχτα έτρεξε πίσω στο σπίτι της, αφήνοντας το γοβάκι της στις σκάλες της εξόδου του κάστρου.

Ο πρίγκιπας παει να βρει την κοπέλα που θα της έκανε το γοβάκι,την βρίσκει,την παντρεύετε και έτσι ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄️❄️❄️❄️❄️❄️

Ξέρω ότι δεν είναι τέλεια η ιστορία μου, αλλά ελπίζω να σας αρέσει.
Ακόμα δεν ξέρω πως θα προχωρήσει, υπόθετο θα μάθουμε μαζί.