ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΚΌΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΆ ΑΓΑΠΟΎΣΕ ΈΝΑΝ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟ

Κεφάλαιο 19

Όταν ημέρα τελείωσε, ήταν 11 ώρα το βράδυ, όταν αποφασίσαμε να το διαλύσουμε.

Άφησα τις φίλες μου σε ένα σημείο και πήραμε όλες τον δρόμο για τα σπίτια μας.

《Στείλε μήνυμα όταν φτάσεις》είπε η Άννα καθώς δίναμε μια ομαδική αγκαλιά.

《Εντάξει!》της είπα.

Έτσι πήρα τον δρόμο που περνω πάντα για να επιστρέψω σπίτι.

----------------------------------------------------------

Τώρα πλέον ο ουρανός ήταν σκο_ τεινός και μόνο η λάμπες στις κολό_ νες έδιναν φως στους δρόμους της πόλης.

Κοίταξα το φεγγάρι που έλαμπε ψηλά στον ουρανό που είχε γίνει ολόκλη_ ρη πανσέληνος, λάμποντας στο χρώμα του λευκού. Με λίγα αστερια να λάμπουν σαν μικρές τελίτσες στον ουρανό.

Το φεγγάρι ήταν τόσο όμορφο που αν μπορούσα, θα το κοιτούσα για πάντα, αλλά έπρεπε να πάω σπίτι, δεν θέλω η γιαγιά να ανησυχήσει για εμένα.

Οι δρόμοι της πόλης ήταν πολύ ήσυχη και λίγοι άνθρωποι περ_ πατούσαν στους δρόμους, οι περισσότεροι πήγαιναν σπίτια τους και άλλοι τώρα βγαίναν, για να πάνε σε κανένα μπαρ. Με ποτά και δυνατή μουσική.

Εγώ απο την άλλη δεν είμαι από τους ανθρώπους που πηγαίνουν σε μπαρ. Αν και οι φίλες μου λένε να πάμε μια φορά. Αλλά όσες φορές και να το σκεφτώ δεν με τραβάνε.

Δεν μου αρέσει, να είμαι ανάμεσα σε τόσο πολύ κόσμο, μου αρέσουν οι ανοιχτοί χώροι με λίγους φίλους για παρέα.

Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι σήμερα έγινα 21χρονων.

Αλλά έτσι είναι η ζωή, οι εποχές αλλάζουν, οι μήνες αλλάζουν, αλλά κάθε χρόνο το περιβάλλον μένει λίγο πολύ το ίδιο κρύο - ζέστη, κρύο - ζέστη. Το μόνο πράγμα που αλλάζει πραγματικά είναι ο άνθρωπος.

Τότε ενας ήχος ακούστηκε, καθως με ξυπνάει από τις σκέψεις μου.

ΤΑΠ! ΤΑΠ!

Βήματα ακούγονται από πίσω μου, αλλά δεν τα δίνω πολύ σημασία, είμαι σίγουρη ένας απλός άγνωστος που επιστρέφει στο σπίτι του σαν και εμένα.

Περνάω απο τι διάβαση του δρόμου και πάω απέναντι. Συνεχίζω να περπατάω, μέχρι που ακούω ξανά τα ίδια βήματα από πριν.

Αρχίζω να βαδίζω λίγο πιο γρήγορα και το ίδιο κάνει το άτομο που βρίσκεται πίσω μου.

Η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει δυνατά από τον φόβο και διάφορες σκέψεις ανεβαίνουν στην επιφάνεια.