ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΚΌΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΆ ΑΓΑΠΟΎΣΕ ΈΝΑΝ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟ

Κεφάλαιο 33

Η επόμενη μέρα ήρθε πολύ γρήγορα και ήταν να πάω στην σχολή. Δεν ήθελα, αλλά έπρεπε να πάω.

Υπάρχει και ένα όριο απουσιών και αν χασεις πολλά μαθήματα κάνεις την τάξη ξανά. Στην δικιά μου περίπτωση έχω είδη χάσει αρκετά μαθήματα.

Ήθελα να δω την γιαγιά στο νοσοκομείο, αλλά μετά σκέφτηκα να την δω αφότου τελείωνα την σχολή μου, για σήμερα.

Έπειτα από μερικά λεπτά με τα πόδια είχα φτάσει στην σχολή μου.

Πέρασα την πύλη και εκεί κοντά είδα την Άννα και την Σοφία σε ένα παγκάκι να κάθονται και να συζητάνε κάτι, η Άννα γέλασε με κάτι που της είχε πει η Σοφία στο αυτί.

Όταν άρχισα να τις πλησιάζω με πρόσεξαν και η Άννα ήταν η πρώτη που έτρεξε και με αγκαλιάσει ρωτώντας με:《πως είσαι;》

Όταν με άφησε, την απάντησα με ένα ελαφρύ χαμόγελο 《Όπως μπορώ, την παλεύω.》

Η Άννα με κοίταξε με ανησυχία στα μάτια όταν ξανά ρώτησε:《η γιαγιά σου πως είναι;》

《Καλα είναι, ο γιατρός είπε ότι σήμερα μπορεί να ξυπνήσει και ίσως σε μερικές μέρες να πάρει και εξιτήριο από το νοσοκομείο》απάντησα, αν και ακόμα ανησυχούσα, για το τι θα κάνω μετά; Αυτός ο άντρας που επιτέθηκε την γιαγιά μου είναι ακόμα έξω. Και φοβάμαι ότι μπορεί να δράση ξανά.

Άφησα αυτές τις σκέψεις να γίνουνε ένα σύννεφο,  όταν η Σοφία μίλησε:

《Χαίρομαι που η γιαγιά σου τα πάει καλύτερα.》

Της έδωσα ένα χαμόγελο χωρίς να  πω κάτι και κάθισα στο παγκάκι, όπου κάθονταν και τα κορίτσια πριν από λίγο.

Όταν με είδαν να κάθομαι, έκατσαν δίπλα μου και αρχίσαμε να συζητάμε διάφορα πράγματα που έγιναν μέσα στις μέρες μας, φυσικά απέρριψα να τις πω για τον άντρα που με επιτέθηκε και για τον Μάθιου.

<--->

Καθόμουν στην τάξη όπως συνήθως ακούγοντας τον καθηγητή να μας λέει για την αρχαία ελληνική τέχνη. Μας έδειξε και εικόνες στον προτζεκτορα, που είχε κατεβασμένες στο λαπτοπ του.

Η πρώτη εικόνα ήταν ένα βάζο που είχαν ζωγραφίσει πάνω του ένα από τους 12 άθλους του Ηρακλή.

Η δεύτερη εικόνα είχε ενα άγαλμα φτιαγμένο από μάρμαρο, απεικόνιζε μια θέα από τους 12 θεούς του Ολύμπου. Την Αθήνα, τη θέα της Σοφίας, της ελιάς, της στρατηγικής, του πολέμου και των τεχνών. Κρατούσε στο ένα χέρι μια ασπίδα και στο άλλο χέρι της ένα ακόντιο.

Το μάθημα τελείωσε όταν το κουδούνι χτύπησε, ήταν ώρα να φύγω και πάω να δω την γιαγιά μου στο νοσοκομείο.

Όλοι σηκωθήκαμε από τα θρανία μας, αλλά ο καθηγητής μας σταμάτησε για να μας πει κάτι τελευταίο.《Πριν φύγετε θέλω να σας βάλω μια εργασία για το σπίτι σας και όταν τελειώσετε θα την φέρετε εδώ, για να την παρουσιάσεται στην τάξη σας...》παύση 《...το θέμα θα έχει να κάνει με τους 12 θεούς του Ολύμπου, επιλέξτε έναν θεό και ζωγραφίστε τον ή την και να γράψετε λίγα λόγια για αυτόν ή αυτήν...》αλλη μια παύση και κλείνοντας είπε 《...Ευχαριστώ που με ακούσατε και τα λέμε στο επόμενο μάθημα.》

Αφού ο καθηγητής τελείωσε βγήκα από την τάξη και κατευθύνθηκα προς την έξοδο του κτηρίου, προς την πύλη της σχολής.

Αλλά πριν περάσω από την πύλη, είδα μαθήτριες να μαζεύονται σε ένα σημείο και να κοιτάζουν κάτι, που δεν μπορούσα να δω ακόμα.

Άραγε τι ήταν αυτό που κοιτούσαν και θαύμαζαν τόσο έντονα;

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ
❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️

ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ που διαβάζετε την ιστορία μου.
Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να σας δω στο επόμενο κεφάλαιο μέχρι τότε, να έχετε μια υπέροχη μέρα😄