Κεφάλαιο 15

10 3 0
                                    

'Οι εβδομάδες πέρασαν και επιτέλους τα γενέθλια μου πλησιάζουν. Σε τρεις μέρες θα γίνω 21χρονων.'

《Αλεξία, Τι θα κάνεις στα γενέθλια σου.》
Με ρώτησε η Άννα με απορία.

《Δεν ξέρω ακόμα.》
Της απάντησα.
Είναι αλήθεια δεν ξέρω που να κάνω τα γενέθλια μου και οικονομικά είμαι λίγο στενά αυτό το μήνα.

《Δεν χρειάζεται να πιέσεις τον εαυτό σου, ότι θες κανε. Εξάλλου δικά σου είναι τα γενέθλια.》

Είπε η Άννα που καθόταν δίπλα μου στο παγκάκι, περιμέναμε την Σοφία για βόλτα και όπως πάντα άργησε. Είχαμε πει 7 η ώρα να συναντηθούμε και η ωρα είναι 7 και 45.

Περίμενα στο παγκάκι της πλατείας και συζητούσαμε διάφορα, μέχρι να περάσει η ώρα μας.

Τελικά η ωρα πήγε 8 αλλά τουλάχιστον εμφανίστηκε.

《Συγνώμη που άργησα》
Είπε η Σοφία χαμογελώντας.

《Υπάρχει έστω και μια φορά που να μην έχεις αργήσει》παραπονέθηκα και της έδωσα μια αγκαλιά, όπως και η Άννα.

《Το ξέρω, το ξέρω, λοιπόν....》έκανε μια παύση καθως κοιταξε μια την Άννα, επειτα το βλέμμα της πήγε σε εμενα και με ρώτησε 《...τι θα κάνεις στα γενέθλια σου.》

Της ειπα λιγο πολύ την ίδια απάντηση 《Όπως είπα και στην Άννα δεν ξέρω ακόμα, θα δω και θα σας πω, εκείνη την ημέρα.》

《Εντάξει! 》είπανε και οι δύο ταυτόχρονα.

Έπειτα μίλησε αυτή την φορα η Άννα 《λοιπον που θέλετε να πάμε βόλτα》 μας ρώτησε.

《Δεν ξέρω όπου θέλετε εσείς. 》τις πρότεινα να σκεφτούν αυτές που να πάμε.

Η Σοφία πρότεινε τελικά 《ακουσα πως μια καινούριακαφετέριαανοιξε εδω κοντά....τι λέτε θέλετε να πάμε εκει;》

Η Άννα και εγώ το σκεφτήκαμε και αποφασίσαμε να πάμε στην καφετέρια που μας πρότεινε η Σοφία.

Σηκώθηκα από το παγκάκι που καθόμασταν και ξεκινήσαμε τον δρόμο προς την καφετέρια.

----------------------------------------------------------

Όταν φτάσαμε στην καινούργια καφετέρια είδαμε πως όλα τα τραπέζια ήταν πιασμένα και δεν φαινόταν να έχει κάποιο ελεύθερο τραπέζι, για να κάτσουμε.

《Και τώρα τι κάνουμε;》ρώτησε η Άννα.

《Μάλλον να πάμε κάπου αλλού》της πρότεινα.

Και μείναμε στην μεση του πεζοδρόμιο, να σκεφτόμαστε άλλα μέρη που θα μπορούσαμε να πάμε.

----------------------------------------------------------

Πέρασε περίπου ένα λεπτά όταν τελικά η Σοφία μας είπε δείχνοντας προς μια κατεύθυνση.

《Εκει, ένα ελεύθερο τραπέζι》γυρίσαμε προς την κατεύθυνση που μας έδειξε και είδαμε πως στο τραπεζι δεν καθοταν κανεις.

Δεν χάσαμε χρόνο και πηγαμε να καθίσουμε στο τραπέζι που βρήκαμε.

《Τι ωραία είμαστε τυχερές》είπε η Άννα.

Εγώ απο την άλλη έκατσα στην καρέκλα και δεν είπα τίποτα. Πήρα το μενού που είχε πάνω στο τραπέζι και κοίταξα τα ροφήματα με τις τιμές τους.

Μετά έδωσα το μενού και στα κορίτσια, για να δουν τι θα έπαιρναν και αυτές να πιούν.

Οι τιμές εδώ ήταν καλές μπορώ να πω και το ρόφημα που θα έπαιρνα ήταν κρύα σοκολάτα που έκανε 2.00€.

Σε άλλες καφετέριες μπορεί να την έπαιρνα και 3.00€.

《Ωραία αποφασίσατε τι θα πάρετε;》μας ρώτησε Άννα.

《Εγώ ναι αποφάσισα》την απάντησα, η Σοφία απλα κουνισε το κεφαλι λέγοντας πως ήταν έτοιμη και έτσι αποφασίσαμε να φωνάξουμε την σερβιτόρα.

Η σερβιτόρα ήρθε και μας ρώτησε 《Τι θα παραγγείλετε;》με ένα κινητό στο χέρι, για να πάρει τις παραγγελίες μας.

Πρώτη παρήγγειλε η Σοφία, μετά η Άννα και τέλος εγώ 《Εγώ θέλω μια κρύα σοκολάτα.》

Σερβιτόρα: ωραία, θα φέρω την παραγγελία σας σύντομα.

Πέρασαν μερικά λεπτά και η παραγγελία μας ήρθε, η σερβιτόρα εβαλε τα ροφητα στο τραπέζι μαζι με την απόδειξη και αφου τελείωσε με μας, έφυγε να εξυπηρετήσει και άλλους πελάτες.

Εμείς από την άλλη συνεχίσαμε να συζητάμε για διάφορα θέματα και κουτσομπολιά πίνοντας τα ροφήματα μας.

----------------------------------------------------------

Όταν η βόλτα με τις φίλες μου τελείωσε, επέστρεψα σπίτι, η ώρα ήταν 10 το βράδυ και νύσταζα, έτσι βοήθησα την γιαγιά μου να πάει στο δωμάτιο της να ξαπλώσει.

Την έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο, για καληνύχτα και έπειτα κλείνοντας την πόρτα του δωματίου της.

Πήγα στο δωμάτιο μου, έβαλα πιτζάμες, οπως κανω συνήθως και τέλος ξάπλωσα στο κρεβάτι μου να κοιμηθώ.

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ
❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️

15 κεφάλαιο φτάσαμε, ελπίζω να σας αρέσει.
Ευχαριστώ και να έχετε μια ωραία μέρα.


ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΚΌΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΆ ΑΓΑΠΟΎΣΕ ΈΝΑΝ ΛΥΚΑΝΘΡΩΠΟ Donde viven las historias. Descúbrelo ahora