𝗞𝗜𝗦𝗔𝗦

18

Sıcak ve samimi anlarla dolu bir bölüm sizi bekliyor.

İyi okumalar❣️

✨18.BÖLÜM✨

Evden öfkeyle ayrılmıştım. Adımlarımı hızlandırıp ana yola doğru ilerlerken, aklıma yolda karşılaştığım o kırmızı kamyonet geldi. O korkunç anılar tekrar gözümde canlandı. O adamı öldürdüğüm an... Kan lekeleri... Bir an duraksadım ve gözlerimi kapattım. Gözyaşlarım yanaklarımı süzülmeye başladı.

Derin bir nefes alıp kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Ama kalbimdeki fırtına dinmiyordu. O an da bir el omzuma dokundu. Korkuyla arkamı döndüm ve Bahadır'ın endişeli yüzüyle karşılaştım.

"Korkma, benim," dedi sakinleştirmeye çalışarak.

Gözyaşlarımı elimin tersiyle silip titreyen bir sesle, "Buraya gelmem hataydı," dedim.

Bahadır, nazikçe ellerini omzuma koyarak yumuşak bir tonda, cevap verdi "Hayır asla! Hata değildi. Aksine, bu hayatta verdiğin en doğru karardı,"

Merih'in az önceki öfkeli tavrını düşünerek, "Sorma çok doğru," dedim. "Merih'i duymadın sanırım."

Bahadır'ın yüzünde anlık bir tebessüm belirdi. Şaşkınlıkla ona baktım ve "Neden gülüyorsun?" diye sordum.

Tebessümünü silerek ciddi bir ifade takındı. "Merih'in neden böyle davrandığını gerçekten anlamıyor musun?" diye sordu.

Bu soru karşısında bir an duraksadım ve düşünmeye başladım. Merih, Çelebi'nin adını duyduğu anda öfkelenmişti. Yoksa onunla daha önceden bir sorunu mu vardı?

Merakla Bahadır'a döndüm, "Yoksa Merih'in Çelebi ile bir sorunu mu var?" diye sordum.

Bahadır bıkkın bir şekilde bana baktı. "Sen gerçekten safmışsın, Eslem," dedi.

Ne demek istediğini anlayamadım. "O ne demek oluyor? Biraz daha açık konuşursan?"

Bahadır net bir şekilde cevap verdi. "Merih seni kıskanıyor. Az önceki de bir kıskançlık kriziydi."

Şaşkınlıkla gözlerimi açarak, "Ne!" diye tepki verdim.

Merih'in bana karşı böyle hisler besleyebileceği hiç aklıma gelmemişti. Bu imkânsızdı... Yoksa Bahadır haklı mıydı?

Kafamın içinde binbir soru dolaşırken, Merih'in öfkesinin gerçekten kıskançlıktan mı kaynaklandığını sorgulamaya başladım. Yoksa Çelebi'yle ilgili bilmediğim başka bir şey mi vardı?

Bahadır'a baktım ve, "Bu doğru değil" dedim. "Merih'in bana karşı, öyle düşündüğün gibi duyguları olamaz."

Bahadır sakin bir şekilde, "Neden olamaz?" diye sordu.

Bir an duraksadım. Ne diyeceğimi bilemedim. Merih'in bana karşı bir şeyler hissediyor olabileceğini hiç düşünmemiştim. Ancak son zamanlardaki davranışlarını gözden geçirince, bu ihtimalin o kadar da uzak olmadığını fark ettim.

Ama bu imkânsızdı! Bana acı çektiren, hayatımı altüst eden biriyle duygusal bir bağ kurmam mümkün olamazdı. Onun yüzünden bir katile dönüşmüştüm, zor bulduğum huzurumu ve mutluluğumu kaybetmiştim. Şimdi sadece intikamımı düşünmeli ve buna odaklanmalıydım.

Bahadır'a net bir tavırla, "Olamaz çünkü onun duygularının benim için bir önemi yok," dedim. "Ben buraya sadece yardım istemek için geldim. Durumun yanlış anlaşılmasını istemiyorum."