Arin Yaz Sezen

0.6

Evett dediğim gibi yeni bölüm ile karşınızdayım. Umarım bölüm hepimizi tatmin eder.

Sanki yıllardır kitap yazmıyormuşum gibi hissediyorum kyhmymhjg

Neyse 'bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete' sözünü üstüme alınıyorum ve bismillah ile başlıyorum.

İyi okumalar..
___________________________

"Abla en azından konuş bizimle lütfen.."dedi utku. Ne kadar onu üzmek istemesem de olmuyordu resmen kendimi durduramıyordum.

Elimde ki kavanozun da boşaldığını farkedince onu diğer boş kavanozların yanına bırakarak ağzına kadar dolu olan diğer çilek kavanozunu elime aldım ve ağzını açtığım gibi çilekleri sömürmeye başladım.

Arin en azından benimle konuş lütfen..

...

Abuzeriye lütfen bi sal beni şuan son bir saatte öğrendiklerimin analizini yapıyorum, tam bir dertten kurtulduğumu düşünüyorum başka bir dert beni buluyor hayır yani anlamıyorum ki.

Çilek yiyerek mi yapıyorsun analizini?

Çilek zihnimi açıyor.

Sen cidden sıyırmışsın Arin bu beşinci kavanoz yeter yaa!

17 yılımı geçirdiğim insanların benim gerçek ailem olmadığını öğrenince seninle her zaman ki gibi çene çalamadım. Kusura bakma abuzeriye ben fazla tepki verdim olur böyle karışmalar DEĞİL Mİ BEN ABARTIYORUM!

"Abla ne oluyor neyi abartıyorsun"diyen utkuyla son kısmı sesli söylediğimi anladım.

Kendime lanetler getirirken gözlerimi biraz önce mideme inen çilekciklerin boş kavanozlarından yavaşça utkuya çevirdim.

Doktorun dna testinin sonuçlarıni bizimle paylaşmasından sonra ilk defa etrafıma bakıyordum ve oda sadece anne ve babam değil rüya hanım ve kenan beyinde içeride olmasıyla taşmıştı.

Ve Sezen ailesinin küçük beyleri de buradaydı. Sanırım onlar odaya sığmamıştı.

Onları umursamadan yanımda yere oturan utkuya döndüm ve,

"Utku bana çilek alır mısın?"diye sordum.

Artık ne haldeysem hemen ayaklandı ve odadan çıkmak için ceketini aldığında annem onu durdurdu.

"Utkucum Arin bugün kalori miktarını aştı daha fazla çilek yiyemez" dedi.

Bakışlarımı anneme çevirip ciddi olup olmadığını anlamaya çalıştım fakat o her zaman ki gibi etrafındakilere duygularını belli etmeyecek şekilde bakıyordu.

Annem bana baktığında ona nasıl bakıyordum bilmiyorum ama benle daha fazla göz teması kurmayarak gözlerini kaçırdı.

Kalbim acıyordu, kalori umurumda bile değildi fakat böyle bir durumda bile nasıl olduğumu sormamaları gerçekten koyuyordu.

Bende gözlerimi ondan çekip utkuya
"Önemli değil"dedim.

Önemliydi..

Arin yapma böyle, sen kendine uzun zaman önce bir söz vermedin mi kimsenin kendini kötü hissettirmesine izin verme bu sen bile olsan yapma..

Abuzeriye ben.. yapamıyorum olmuyor her seferinde beni biraz olsa severler diye umuda kapılıyorum ve sonucu hep aynı oluyor şimdiyse yıllardır beni sevmeleri için uğraştığım insanların benim ailem olmadığını öğreniyorum.