Arin Yaz Sezen

2.1

☆☆☆
Medya:Arin yaz Sezen

Ağaçlara çarpmadan son sürat aşağı doğru koşarken peşimi bırakmadıkları için nefes almaya bile vaktim yoktu.
Biraz daha koşarsam ciğerlerim patlayacaktı herhalde.

Hız kesmeden koşmaya devam ederken arkamı kontrol ettim. Hala peşimdeydiler. Abuzeriye hatırlat eğer kaçamazsam, beni yakalarlarsa onlara futbolcu olmayı düşünüp düşünmediklerini soracağım. Tası gibi koşuyor mübarekler.

Bu nasıl bir enerciiii adamlar sabahtan beri peşimdeler ve ellerinde silah olmasına rağmen sıkamıyorlar.

Ehe bu bilinmeyen adam benim kılıma zarar gelmemesi  konusunda onları uyarmış sanırım. Bunların da bir yerleri yemiyordu ateş etmeye sabahtan beri koşuyorduk enai gibi.

Bu arada şehir pencereden görünenden daha uzakmış bunuda söyleyeyim. Nasıl mı anladım, evden ilk çıktığım da benim kaçtığımı farketmedikleri için aheste aheste ilerliyordum. Sonra adamların peşimde olduğunu görünce ben tabanları yağladım tabi. Ee sonuç olarak yaklaşık bir saattir yokuş aşağı koşuyoruz ve hala ormandan ayrılamadık.

Arin,yaklaşıyorlar farkında mısın hızlan biraz

Abuzeriye kusura bakma ama ben de insanım, biraz daha koşarsam ciğerlerim iflas edecek. Ben hiç bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Diye düşündüm halime üzülürken.

"Bir şey soracağım, daha önce hiç futbolcu olmayı düşündünüz mü?"diye bağırdım kuru kuru koşmak sıkıcı olduğu için belki sohbet başlatırdım.

Tabii bana bir cevap vermeden koşmaya devam ettiler. Ben bunların insan olduğunu düşünmüyorum. Baksana şunlara ben koşmaktan domatese dönüştüm sporcu olmama rağmen, bunlar da tık yok.

Arin durma devam et, yoruluyor gibiler.

Abuzeriye şuan onların yorulma ihtimaline seviniyorum farkında mısın yakalasınlar beni ya.

Mal mısın sen arin sabahtan beri biz boşuna mı koşuyoruz?

Biz koşmuyoruz abuzeriye ben koşuyorum. Çilekler aşkına ayaklarım artık benden bağımsız hareket ediyor.

Arin devam et ilerde yol gözüküyor, sanırım ana yola çıkıyorsun.

Kendime söz veriyorum buradan kurtulduğum an kendime bir sürü çilek alıp ziyafet çekeceğim.

Ağaçların seyrekleşmesiyle anayola iyice yaklaşmıştım. Adamların daha da hızlandığını gördüm fakat şehirden sadece birkaç kilometre uzaklıkta olduğumuzdan biraz daha ilerlersem beni yakalayamazlardı.

Kendimi durduramayıp yolun ortasına atladığım an gelen korna sesiyle şehadetimi getirdim.

Çileklerimin aşkına galiba ölme vaktim geldi. Umarım sevaplarım ağır gelir. Şey bu arada Azrail abi ben yüksekten korkuyormuşsun beni çok çıkarmasan olur mu?
____

Bulut'tan
Arinin üvey annesiyle olan kısa konuşmadan sonra kendi telefonumu karıştırırken biraz önce gelen mesajın arinin attığı canlı konum olduğunu gördüm.

Babamlara da söylememle hızla toparlanıp babam, rüzgar ve Hazar’ı da alıp arabaya geçtik.

Barlaslarda arkamızdan geliyordu.

Babam arabayı sürerken ben yerimde duramıyordum, sonunda bulmuştuk güzelimi. Hazar yolu tarif ederken rüzgarında korktuğunu gördüm.

Ah be kardeşim, Arine haksızlık yaptığını anlamış fakat biraz geç kalmıştı. Rüzgar küçüklüğümden beri böyleydi.

Birine bir şey söylerken karşısındakini incitebileceğini düşünmez hep sonradan gelirdi aklına.

(Hep sonradan, sonradan gelir aklım başına hep sonradan… konuyla alakasız aklıma geldi öyle. Neyse devam edelim)

Bir süre sonra İstanbul sınırlarına yaklaştığımızı  farkettim. Konuma göre az kalmıştı fakat bir şey vardı konumda dikkatimi çeken.

Arinin konumu yer değiştiriyordu. İki ihtimal vardı; ya onu başka bir yere götüryorlardı ya da arin kaçmıştı.

Konu benim deli dolu kardeşim olunca ikinci ihtimal daha yüksekti.

“Arinin konumu hareket ediyor, kaçmış ya da yeri değiştiriliyor olabilir.” Dememle babam daha da hızlandı.

İşte her şey o an oldu. Birden bire arabanın önüne atlayan bir turuncu kafa far görmüş tavşan gibi bize bakıyor ve bir şeyler mırıldanıyordu.

Babam ani fren yaptığından hepimizin cama yapışması bir oldu. Tabi Arinin bu komiğine gitmiş olmalı ki hiçbir şey olmamış gibi kahkahalarla gülmeye başladı.

Ee Kimin kardeşiydi.
____

Arin’den
Sanırım ben ölmedim abuzeriye ya da insanların ölmeden önceki yedi dakikasında güzel anları gördüğü söylenir bende onlardan birini görüyorum.

Seni bilmem ama ben böyle bir an yaşadığımızı hatırlamıyorum.

Doğru, yaşıyoruz o zaman?

Umarım yaşıyoruzdur senin bioları  ölmeden önce böyle görmek nasip oldu ya ben şimdi şükür namazı kılarım.

Abuzeriye sen namaz kılamazsın ki? Umarım bu şükür namazı bana yazılmaz.

Tam abuzeriye bana cevap verecekken Hazar’ın söylenerek arabanın kapısını açtığını ve bana sarıldığını gördüm.

Anammm kıyamam ben buna tek başına barlasla baş edememiş benim minik çileğim.

Diğerlerininde arabadan inip yanımıza geldiğini görsemde hazardan sonra bulutuma yöneldim. Aşk adamım benim.

Oda beni sıkıca sarıp kulağıma fısıldadı.
“Buldum seni minik çileğim”

“Buldun beni abi çilekimm” diyerek kucağına atladım ve daha sıkı sarıldım. O da beni havalandırıp etrafında döndürmeye başlamıştı.

Benim için şuan dünya bulutumdan ibaretti.

Ne bilinmeyen adam, ne beni kovalayan milli koşucu amıcalar ne de başka bir umurumdaydı.

Şu bilinmeyen adama bir isim bulmamız lazım çok uzun oldu böyle.

Buluruz bir ara abu’cuğum, şuan sende umrum dışısın.

“Düşeceğim abi!” Diye bağırdım kıkırdarken.

Neye güldüğümü sormayın bende bilmiyorum.