Arin Yaz Sezen

1.5

Helüüü, bugün bana bir ilham geldi yazmaya başladım. Ne zaman yayınlarım bilmiyorum çünkü wattpad mobil verim açık oldugu halde İnternete bağlanmıyor, sadece WiFi ile açılıyor fakat benimde her fırsatta wifiye bağlanmaya imkan yok. Acaba ne yapmam gerektiğini bilen var mı?

Daha fazla oyalanmadan yazmaya başlıyorumm. İyi okumalarr

***
" Saldırı altındayız, herkes sığınaklara!" Diye bağıran yankının sesiyle hızla odamdan çıkıp salon katına kadar merdivenlerden indim.

Salona girdiğimde yankı ve Hazar'ın herkesi bir koltuğun arkasına sokmaya çalıştığını gördüm.

Ne oluyordu burada?
O sırada çalan telefonumla elimi cebime attım. Numara kayıtlı değildi. Hazar beni koltuğun arkasına sokmaya çalışırken aramayı yanıtladım.

"Alo, iyi günler Arin hanımla mı görüşüyorum?"

" evet benim, buyurun?" Evdekilerde benimle beraber telefonda ki sese odaklanmıştı.

" arin hanım biz eşyalarınızı verilen adrese getirdik, acaba müsaitmisiniz?" Diyen adamla heyecanla kapıya koştum.

Biriciklerim gelmişti.

" tabii müsaitim hemen kapıyı açıyorum, bir saniye lütfen" aramayı kapatıp telefonu cebine attım ve eşyalarım ile aramda ki tek engel olan kapıyı hızla açtım. Bunu yaparken beni durdurmaya çalışan yankıyı umursamadım. kendini gerçekten kuşatma altında zannediyordu zavallı şey.

Bahçeye sırayla dizilmiş nakliye araçlarını görünce dayanamadım ve hızla görevlinin yanına koştum. Bir kaç koruma bahçeye çıkmamla yanımda belirdi.

" ah arin hanım siz futbolcu olansınız, kızım sizin büyük bir hayranınız ve o da futbolcu olmak istiyor. Acaba kızım için bir fotoğraf çekilebilir miyiz?" Diyen adama gülümsedim. Böyle hayranlarım olması beni çok motive ediyordu.

"Tabi ki hatta ona bir şey hediye etmek istiyorum." Dedim.

Adamla fotoğraf çekildikten sonra ona spor malzemelerimin olduğu kolilerin hangi kamyonda olduğunu sordum. Adam bir süre baktıktan sonra bir kamyonu işaret etti.

Kamyonun içinden çıkardığı kolilerin üstünde ki yazıları okuduğumda birinde topların olduğunu gördüm. Aradığım koliyi bulmuştum.

Kolinin bandını çıkardıktan sonra dikkatli bir şekilde ağzını açtım. İçinde bir sürü topum vardı fakat benim aradığım bu topların hiç biri değildi.

Üstünde top yazan diğer koliyi açtığımda aradığım topu bulmuştum.

Bu top benim futbola başlamadan önce annemin bana aldığı doğum günü hediyesiydi. Bunu özel yapan ise annemin ilk defa gerçekten istediğim bir şeyi bana almış olmasıydı.

İlk ve Son kez böyle bir jest yapmış bana kimsenin arkamızdan konuşmasını umursamadan top almıştı. İlk alıştırmamı bunla yapmış futbol seçmelerine bu topla katılmıştım. Ve şimdi bu topun başkasına yardımcı olması gerekiyordu.

Elimde ki topu incelerken gözlerim doldu. Üstüne çizdiğim çilek bile duruyordu.

Adama döndüm ve kızının adını sordum.

" Yaz" dedi. " kızımın adı Yaz" gözümden akan yaşı umursamadan adamdan aldığım kalemle kızın adını topa yazıp imzaladım ve topu adama verdim. Adam bana teşekkür ettiğinde göz yaşlarımı sildim ve konuşmaya başladım.

" umarım bir gün Yaz hayallerine ulaşır ve onunla karşılaşırım, ona başaracağına inandığımı söyleyin, bu ülkenin güçlü kadınlara ihtiyacı var."
***
" şöyle yatağın yanına bırakabilirsiniz koliyi" adam koliyi dediğim yere bıraktıktan sonra odadan çıktı.
Eşyalarımı odaya taşımıştık ve sadece yerleştirmek kalmıştı.