Arin Yaz Sezen

1.3

Tüm sayfayı çilek ile doldurasım varr! sıkıcı bir günden herkese merhaba! Bu sanırım daha çok geçmişe hitapeden bir bölüm olacak. Normalde erken atmayacaktım ama dayanamadım. Gaza geldim denebilir.

Bir önceki bölümde utkuya baya sövüldü, umalım yazarken elim yanlış harflere çarpıp utkuyu çarpmasın  hrhfjdjssjsjj

Biraz daha yazarsam spoiler vereceğim sanırım o yüzden sizi daha fazla tutmayayım.

İyi okumalarr...🍓

***
Arabaya dönmekle dönmemek arasındaydım. Bir elim kulübenin ahşap  kapısında paslanmaktan renk  değiştirmiş  tokmağı tutarken geri dönmek için hâlâ vaktim vardı. Peki geri dönmeli miydim?

Arin, içinden geleni yap diyeceğim ama içinden gelen benim sesim olduğundan sen direkt ben dinle ve çal şu kapıyı.

Yapamam abuzeriye, gücüm yok...

Yaparsın Arin sadece korkuyorsun, çal o kapıyı, daha sonra pişman olacaksın yapmadığın için. Onu, onları bir daha göremeyebilirsin, hem affetmesen bile bir kere onları dinle belki geçerli bir sebepleri  vardır ha?

Yapabilirim, yapabilirim, yapabilirim...

Tuttuğum tokmağı daha sıkı kavrayarak kapıyı çalacakken birden kapıyı açıldı ve küçük bir çocuk bana bakmaya başladı.

"Meyhaba abya sen ayinsin diy mi? Ayyem ve dayım seni bekyiyo iceyde" dedi. Bu minik şey harfleri çıkaramıyordu sanırım.

"Merhaba" dedim gülümseyerek.

Arin gülümseyince shreak'e benzediğini kabul etmelisin...

Sus abuzeriye! Zaten stresliyim birde  sen üstüme gelme.

Susuyorum Arin, sen de sende susadın mı?

Abuzeriye yapmadım de Lütf-

Sözümü yine hıçkırıklarım kesti... çocuğa baktığımda bana değişik bir yaratık görmüş gibi bakıyordu.

Bir dakika bu çocuk ablamın mı çocuğuydu?

Ne zaman evlenmişti?

Miniğim içeriye doğru ilerlemesiyle peşine düştüm. Çok tatlı bir çocuktu fakat ablama pek benzetememiştim.

"Ayyee! Biz geldik." Dedi Aralık duran kapıyı açarken. Kapının üstünde renkli karalamalar vardı. Anlaşılan bu küçük yeğen benim gibi çizim de yetenekliydi.

Şuanlık çizimlerini bir şey anlamasam da illa ki bir gün anlayacaktım.

"Yazım..." abimin bana seslenmesiyle bakışlarımı kapıdaki karalamalardan çektim ve küçük yeğenin biraz önce yarısına kar açtığı kapıdan içeriye baktım. Çok büyümüşlerdi. Abim... o çok yakışıklıydı, ablam  ise çok güzeldi fakat yüzü çökmüştü.