Arin Yaz Sezen

1.9

SeLeMe CeNeMeLeR NeBeRe?
Bizde yazın sıcağında kavruluyoruz işte.
Size iyi okumalar ben köşede çileklerimle beraber buharlaşmaya gidiyorumm
***

Önümde ki magnolyadan bir kaşık daha alırken bir yandan da cemreyi dinliyordum.

"Abim de onu sert bir dille uyarmıştı en sonunda kız peşimizi bırakmıştı."

Cemre bana abisin eski sevgilisinin nasıl bir takıntılı manyak olduğundan bahsediyordu. Ne alakaydı ki? Beni ne kadar ilgilendirirdi ılgazın eski sevgilisinin takıntılı olması.

Nedenini anlayamadığım bir şekilde takıntılı eski sevgilisine karşı bir öfke beslemiştim. Kafamı iki yana sallayarak kendimi öfkemden arındırmaya çalıştım.

Cemre konuşmaya devam ederken ben çoktan başka alemlere giriş yapmıştım.

Arin bu çocuk senin kafanı mı karıştırıyor?

Kimden bahsediyorsun abuzeriye?

Kimden bahsettiğimi gayet iyi biliyorsun arin.

Yoo, hiçte bile.

Abuzeriyenin dedikleri içimde gülme isteği oluşturmuştu. Ilgaz benim evime geldiklerinde ne kadar sıcakkanlı davransa da tam bir buz kütlesiydi.

Bunu kursa gittiğim 3 hafta da gayet iyi anlamıştım. Cemre onun gibi değildi mesela. Çocuğun kendisi sorunluydu.

Asil'in bana seslenmesiyle ona döndün.
"Daha ne kadar yiyeceksin Arin? Listeyi aşıyorsun."

Bakışlarımı asile çevirdim ve ruhsuz bakışlarım bir süre üstünde oyalandı. O da bu bakışlarımdan rahatsız olmuş olacakki gözlerini kaçırmıştı.

Bazen kırıcı olduğunun farkına varmıyordu ve ağzına geleni sayıyordu. Kırılıyor muydum? Ne kadar Asil'in dediklerini umursamak istemesem de kırılıyordum.

Zaten daha fazla da yemedim. Cemre benim asile bozulduğumu anlamış ve beraber biraz daha vakit geçirmeyi teklif etmişti. Ona bugün yorulduğumu başka bir zaman telafi edeceğimi söyleyerek asili beklemeden çıktım kafeden. Çıkmadan önce hesabı ödemiştim.

Hemen cebimden telefonu çıkarıp Rafet abiyi aradım. Zaten sivil korumalarımdan biri olduğu için buralarda olmalıydı. Bu da çok beklemeyeceğim anlamına geliyordu.

Konuşmamı bitirip aramayı sonlandırdım ve telefonu tekrar cebime attım. O sırada kafeden çıkan Asil oflayarak yanıma kadar geldi.

"Ne bu trip atmalar çocuk musun sen? Ilgazları da bıraktım öylece. Neyse abimi aradım birazdan gelmiş olur."dediğinde onu umursamadan bana doğru gelen Rafet abimin siyah Range Rover'ına bindim. Asilin arkamdan bir şeyler söylediğini duysam da umursamadım ve Rafet abiye biyolarımın evime sürmesini söyledim.

Bende instagrama girdim. Ne kadar kırgın olsam da utkudan bir mesaj, bir açıklama bekliyordum.

O sırada telefonuma düşen aramayla şaşırdım. Şaşırmamın sebebi ise üvey annemin arıyor olmasıydı.

Açıp açmamak arasında kalsamda derin bir nefes alarak aramayı yanıtladım.

"Alo arin, iyi misin?"
Sesi biraz telaşlı mı geliyordu yoksa bana mı öyle gelmişti bilmiyordum fakat pek hayra alamet değildi bu.

"Anne asıl sen iyi misin? Sesin hiç iyi gelmiyor"
Karşıdan bir süre ses gelmedi.

"Anne iyi misin?" Dedim tekrar.

"Özür dilerim arin, koruyamadım seni. Affet beni kuzum lütfen, affet beni." Ağlıyordu, annem ilk defa ağlıyordu. Haykırarak ağlıyor ve benden özür diliyordu.