Night of Waterfalls (Venom Series #2)

Chapter 24

Chapter 24: Behind the Mist

They tried to convince me not to join Divina in her journey and insisted that she could be assisted by one of them. Yes, it was practical for any of them to have this adventure with Divina, with their experiences and knowledge in this world. But as stubborn as I am, I managed to let everyone trust me.

Sometimes I couldn't help but admire my convincing power even when I was in the human world. Nagugulat na lang ako na napabibili ko ang mga tao sa iba't ibang ibenebenta ko at naniniwala sila sa lahat ng sinasabi ko kahit ang ilan sa mga ito ay halata nang hindi makatotohan.

Could I be called a scammer? Puwedeng magaling lang mag-sales talk?

"Please, let me join Divina. I am good at conversation." I said.

Pansin ko na tumaas ang sulok ng labi ni Tobias at tumango pa ito."She is."

"Please let me do it."

When Divina and I positioned ourselves, Rosh gave us flowers. Hindi lang para sa akin at kay Divina kundi para na rin sa kapatid niyang si Veda. I could see from the expression in his eyes that he was hoping for the success of this journey, just like how Tobias looked at me right now.

Hindi ko alam kung ano ang buong kuwento nilang magkakapatid, ngunit naiintindihan ko ang nararamdaman nila, gaya ng kung paano ako handang gawin ang lahat para kay Dave.

Dave . . . Kumusta na kaya siya sa mundo ng mga tao?

Nakapagat ko ang pang-ibabang labi ko at mariin akong pumikit. Siya ang isang malaking rason kung bakit hindi ko nais iwan ang mundo ng mga tao.

"Don't worry, we'll be back. It's just a field trip, right, Divina?" nakangiting sabi ko.

Cora, Pearl, and that freaking Eyah created a circular symbol on the ground. She'd not do anything, right? We still have Cora and Pearl. Mga diyosa sila at higit na makapangyarihan sa bruha.

Sabay na kami ni Divina unti-unting nagpikit ng mga mata habang magkahawak ang aming mga kamay na may mga rosas.

Ang tagal pa namin ni Divina bago nakatawid dahil nagkaroon pa kami ng pag-uusap sa pagitan nilang lahat at hindi na namin mapigilan pa na sumagot.

But as their voices muffled and we started to close our eyes again, suddenly everything went black. Biglang nanlamig ang buong katawan ko at tila nabingi ako sa sobrang katahimikan.

Nang sandaling unti-unti akong nagmulat, nanatili pa rin nakapikit sa harapan ko si Divina, ang tatlong rosas ay nasa mga kamay pa rin namin.

"Divina, we're in the realm of the spirits, right?"

"Yes."

Nagising kami ni Divina sa eksaktong lugar kung saan kami nakaupo. Ang kaiba lang nito ay naroon si Claret, ang mga diyosa, ang itinakdang mga prinsipe at maging si Tobias na hindi gumagalaw.

It was like the alternate universe— a similar place without a color. Tumayo na ako at mas mahigpit kong hinawakan ang palaso ko kasabay nang pagtanaw sa kastilyong nasa tuktok ng kabundukan.

"We should go, Divina. We will not let them down." Inilagay ko muna sa bag ko iyong tatlong pulang rosas na ibinigay sa amin ni Rosh.

I saw how Divina made a small curtsy in front of everyone. Nagtungo ako sa harapan ni Tobias at ngumiti ako sa kanya. "I'll be right back, Love."

Hinawakan ko na ang kamay ni Divina na nagsimula na kaming magtungo pabalik sa lumang palasyo.

"You're so cool, Kezalli, with the green arrows."