"සර් හදිසියේම ඇයි එහෙ යන්නේ මට නිකන් වත් කිව්වෙ නෑනේ අනික ."
"මං ඒක දන්නෙ නෑ බන් . අනික ඉතින් සර් යන හැම ගමනක්ම උබට කියලා යන්න ඕනේ ඈ..."
"මොකද නැත්තේ මම ඒකගේ personal manager !"
"අනේ යනවා ජංකුක් තමුසේ සර්ගේ මැනේජර් මිසක් තමුසෙ සර්ගේ වයුෆ් නෙමෙයිනේ යන යන තැන තොට කියලා යන්න "
"ඔව් ඒකත් ඇත්ත ඉතින් . මං වයිෆ් නෙමෙනේ... මේ ඒක නෙමෙයි .මං උබව අල්ල ගන්න හිටියේ. මේ ඔෆිස් එකෙන් බබීගේ ඔපරේශන් එක ගැන දැනගෙන හිටියේ උබ විතරයි දියා . එතකොට කොහොමද ඒක සර්ගේ කණට ගියේ ආ...මට ඇත්ත කියපන් වහාම "
"ම්..මං දන්නේ කොහොමද ?"
"ආ ඔයා දැන් බබාද ? බොරු මරිසි එපා හරි... ටෙල්මී ටෙල්මී..."
දියාගේ ළගින් පුටුවක් ඇදලා අරන් වාඩි වෙනගමන් ජංකුක් කිව්වේ .
"කියපන් සර් කොහොමද දැන ගත්තේ ?"
"මේ අහනවකෝ...උබ ඊයේ මුලු ඔෆිස් එකටම ඇහෙන්න කෑගහලා කුලප්පු වෙච්ච අස්සයා වගේ ගියානේ...ඒත් එක්කම වගෙයි මං කැබින් එකට ආවේ. මං එනකොටත් සර් කෝල් එකක . මං ෆයිල් ටික තියලා යන්න හදද්දී සර් මගෙන් උබ ගැන ඇහුවා . උබ මොකක් හරි සල්ලි ප්‍රශ්නෙකින්ද ඉන්නේ ඇහුවා . මට ඉතින් ඇත්ත කියන්න වුණා බන් . "
"ඒ කිව්වේ ?"
"මං කිව්වා ඔයා ඔම්මගේ ඔපරේශන් එකට සල්ලි එකතු කරනවා අද සැලරි එකත් දැම්මහම ගාන හරි කිව්වා කියලා . එච්චරයි කිව්වේ ."
"වෙන්න බෑ..."
"ඇයි ? "
"බලමුකෝ..."
ජංකුක්ගේ ඔලුව සම්පූර්ණයෙන්ම අවුල් වුණා . ටේහ්‍යුන්ග් හොයාගෙන මෙතන සිද්ධ වුණේ මොකක්ද කියලා හරියටම දැනගන්න ඕනි උනත් ඉතින් ටේහ්‍යුන්ග් එක පාරට අතුරුදහන් වෙලානේ . ටේහ්‍යුන්ග් කොහොමද මේ දේවල් දැන ගත්තේ ? හොස්පිට්ල් පේමන්ට් එක කළේ ඇයි ? එහෙනම් ඇයි නිකමටවත් ජංකුක්ට මේ ගැන කිව්වේ නැත්තේ ? ප්‍රශ්න වැලක් ජංකුක්ගේ ඔලුවේ .
අර්හ්...මේ ගෝතයා මාවත් පිස්සු වට්ටනවා ඇයි යකෝ කරන මගුලක් එක්කෝ කියලා කරහන්කෝ...මූ හරියට සෝරෝ වගේනේ...වෙස්වලාගත් ගැලවුම්කාරයා . දුප්පතාගේ හිතවතා . අනේ මගුල තමුසෙගේ සල්ලි මට ඕනෙ නෑ...
