19.Bölüm

525 35 183
                                    

Welcome okurlarım.

Bilin bakalım kim Allah'ın izniyle bulanılıma girdi? Tabiki de ben.

Niye diye sorun? Çünkü bana rahat ve mutluluk batıyor. Anormal Tr kişiliğim düzgün bir gün geçirmemi absürt buluyor.

Ve de lanet olasıca baba tarafı genlerim. Maalesefki normal olmak bana haram zıkkım.

Bu arada 19. Bölüme gelmişiz. Bir duygulandım yani 🥹

30'larda final oluruz dedim ya, siz o söze hiç güvenmeyin. Yolumuz bir tık uzun ve güzel gibi.

Bu yoluda benimle yürüdüğünüz için teşekkür ederim 🫂

Bölüm şarkısı: Semiramis Pekkan - Nerdeysen

Yıldızlarınızı parlatmayı unutmayın ✨

İyi okumalar dilerim:)

*******

1 yıl önce

Evin duvarları üstüme üstüme geldiği için dışarı çıktım. Tâbi tek neden bu değildi, gece gördüğüm rüyada keyfimin kaçmasında büyük bir etkendi.

Rüyamda babam yıllar sonra çıkıp gelmişti. Geldiği yetmiyormuş gibi birde benden helallik istemişti. Hatta utanmadan hayatıma müdahale etmeye çalışmıştı.

Umarım gerçek hayatımda karşıma çıkmazdı. Geçmişte kimin yanına gittiyse onun yanında kalabilirdi. Onu bir daha asla görmek istemiyordum.

Ama onu merak da ediyorum. Muhtemelen değişmişti. Benim aklımda silinik bile olsa gençti. Şimdi yaşlanmış, siyah saçlarına aklar düşmüş olmalıydı. Hatrımda kalan şeylerden biride otuzlu yaşlarında olmasına rağmen saçlarında bir kaç beyaz tel olmasıydı.

Annem'e o zaman babamın yaşlı olmamasına rağmen neden beyaz saçları olduğunu sormuştum. Annem babamlarda genetik olduğunu söylemişti.

Ve şimdi o beyaz saçlardan hem bende hemde Aytekin'de vardı. Aytekin'de biraz daha fazla vardı ama bu onu daha yakışıklı gösteriyordu.

Kardeşim babama benzemiyordu. Daha çok dayımı anımsatıyordu bize. Ama ben... Yüzüm olmasa bile çoğu şeyim babama benziyordu. Bazı huylarım ondandı, neyseki kötü huylarını bana miras bırakmamıştı.

Babama benziyordum ama annemin bana bakarken bir kez bile olsun gözlerinin titrediğini görmedim. Benim her halime katlanmıştı. Bana her zaman sabırla yaklaşmıştı.

Baba konusunda Aytekin'le şansızdık ama annemiz bize şansızlığımızı hissettirmemek için elinden geleni yapmıştı. Ona çok şey borçluyduk.

Mahallenin parkına geldiğimde dinlenmek için banka oturmuştum. Park kalabalık değildi, bir kaç çocuk ve anneleri vardı. Çocukların kimisi salıncakta sallanıyor, kimisi kaydıraktan kayıyor, kimiside tahterevalli'de havalı hareketler yapmaya çalışıyordu. Hepsi ayrı kafadaydı.

Saçlarımı evden çıkarken at kuyruğu yapmıştım ve yavaş yavaş yaptığım model saç diplerimi yakmaya başlamıştı. Elim tokama gitti, dikkatli bir şekilde saçımdan çıkarmaya başladım. Saçlarım serbest kaldığında tokayı bankın üzerine koyup iki elimle saçlarımı havalandırdım. Saç diplerim tahminimden de fazla can yakıyordu.

Kırılmış CânâHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin