Kızın sesini duyunca Alaz'ın omuzları gevşedi. "Öldüm, Asi." Gözlerini kızın yüzünde dolaştırdı. "Sensiz geçirdiğim her gün biraz daha öldüm."
Asi alt çenesini buruşturdu. "Ölmedin, Alaz, bak hayattasın." Sesi titriyordu.
24mayıs- başladı.
Soysalan malikanesi yangın yeriydi. Alaz ortalığı alaz alaz yakmıştı. Herkes birbirine karışmıştı. Rüya yeniden Yaman'ı terk etmişti. Yaman nedenini sorup dursa da Rüya, sen daha iyi bilirsin, diyerek kendini evine kapatmıştı ve akşam düğünleri vardı.
Neslihan uyumak istediğini söyleyip sakinleştirici aldığı için kimse en son Rüya'yla konuşan kadından bilgi alamıyordu da.
Asi Asena'yı ortalıkta bulamadığı için adeta delirecekti. Bu karışıklıkta Cesur ve Elif de yeğenleri olduğunu öğrenmişti.
"Delireceğim." Asi elini saçlarına geçirdi. "Ben anlamıyorum, bu çocuk nereye kaybolur?"
(Asi'nin görünümü; örnek)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"En son Metin'le oynuyorlarmış." Yaman gergin hâlde nefes verdi. Metin, Rüya'nın erkek kardeşinin ismiydi. Ondan öğrenebildikleri tek şey en son Asena ile saklambaç oynadığıydı. Sonra ortalık karışmış Rüya Metin'i alıp gitmişti. Gittiği yerde yandaki evdi yani.
Düğünden önce evi ziyarete gelen yakın arkadaşlarla ilgilendikleri için çalışanlar da doğru dürüst bir şey bilmiyordu.
Osman hızla içeri geçtiğinde, "Yaman bey, yüzükler geldi", dedi. Yaman yüzükleri ölçülerini düzenlemek için kuyumcuya göndermişti. Osman elindeki yüzükleri sehpaya bıraktığında, "Siz iyi misiniz, Asi hanım?" diye sormuştu.
Öne eğilmiş ellerini dudaklarının önünde gergince tutan Asi kafasını sağa sola salladığında kanepede yanında oturan Çağla, "Asena'yı bulamıyoruz", dedi.
"Acaba bizim yüzümüzden mi ya?" Yaman Çağla'ya baktığında üzgün duruyordu. "Bizden hoşlanmamıştı zaten." Asena'nın Yaman ve Çağla'yla ilk karşılaşması hoş değildi. Küçük kız, onları Tolga'nın evinde görür görmez, mızmızlık yapmaya başlamıştı. İkiliyi evden gönderinceye dek ağlayıp zırlamıştı.
"Yabancı herkes ona şu an Yaman. O yüzden insanlara karşı daha... asi." Doğru kelimeyi bulamayınca asiyi kullandı Asi. Aslında bir bakıma doğruydu da.
"Asena... yani kızınız..." Osman gevelemeye başladığında Asi aniden ayağa kalktı.
"Evet, kızım?" Asi kaşlarını çattı. "Mavi elbise var üzerinde. Kumral bir kız çocuğu."
Osman gergince yutkundu. "Korkmayın. Alaz beyle gittiler."
Asi'nin gözleri kocaman açıldı. "Anlamadım?"
"Alaz beyle dondurma yemeye gittiler." Osman da çok endişeliydi belliydi.
"Osman abi önceden söylesene bunu!" Yaman olaya el attı. "Nereye gittiler?"
"Söylemedi ki Alaz bey." Osman elini gerdanına koyan Asi'ye baktı. "Çok üzgünüm, Asi hanım, böyle korkacağınızı tahmin etmiştim ama durduramadım. Sonra da kafam davetlilere karıştı." Asi kafasını aşağı yukarı sallayarak gözlerini kapatmıştı, azacık sakinleşmiş gibi duruyordu. Sabahtan beri aklından binbir türlü senaryolar geçiyordu. En azından kızı güvendeydi. Kafasını azıcık geriye atıp derin nefes aldı.
