Kızın sesini duyunca Alaz'ın omuzları gevşedi. "Öldüm, Asi." Gözlerini kızın yüzünde dolaştırdı. "Sensiz geçirdiğim her gün biraz daha öldüm."
Asi alt çenesini buruşturdu. "Ölmedin, Alaz, bak hayattasın." Sesi titriyordu.
24mayıs- başladı.
Elbette, Alaz öylesine Ayşegül'ün yanına gitmiyordu. Asena'ya babasını söylemesi olayları da işin içindeydi tabii, ama esas mesele Asi'nin yeniden güvenini -sanki eskiden varmış gibi- kazanabilmekti. Asi'nin kendisini yeniden Alaz'a bırakması için önce kıza ulaşabilmeliydi. Tesadüf görüşmeler eşliğinde bunu başarmak hayli zordu. Üstelik her defasında Asi hırçın tavır sergiliyordu.
Asi, Alaz'a yakın olmalıydı. En önemlisi şu an buydu. Ne şekilde olursa olsun Asi'yi yanında tutmalıydı. Aksi taktirde annesinin de dediği gibi bir sabah uyandığında kızının ve sevdiği kadının başka ülkeden haberlerini alabilirdi veya onu bile alamazdı...
Alaz bu düşüncelerin eşliğinde arabasını kullanırken Asi'nin sesi duyuldu. "Hâlâ çocuk koltuğu almamışsın." Asi'nin cümlesi Alaz'ın suratına iyi baba değilsin dayağı olarak çarptı.
Alaz yutkundu. "Arıyorum."
"Her yerde satılıyor?" Asi Alaz'a bakıp bu saçma açıklamasını altüst etmişti.
Araba aniden durduğunda Asi gözlerini kaldırıp dört katlı binaya baktı. Psikolojik klinikti. Alaz, "Vardık", dedikten sonra kendini arabadan dışarı adeta attı. Asi onun sorudan kaçmak için girdiği bu halleri kafasını sağa sola sallayarak izlerken, Alaz Asena'yı arka koltuktan almak için kapıyı açıyordu.
Asi araçtan indi. Yanına varan Alaz'la birlikte kliniğe doğru yürüdü. İçeri geçtiklerinde çalışanlar onları bekletmeden psikoloğun odasına yönlendirdi.
İçeri geçtiklerinde Asi minimalist tasarımda düzenlenmiş odayı inceledi. Ayağa kalkan kadın el uzattığında Asi de elini sıkmıştı. Saçı kahverengi, gözleri ise yeşildi. Asi ile aynı yaşta olurlardı herhalde.
Tüm bu şamata bittiğinde Alaz Asi'nin önünde oturdu. Ayşegül ise çalışma masasının koltuğuna geçti. "Liseden arkadaşım", dedi Alaz, yüzüne bile bakmayan Asi'ye. Asi ise Ayşegül'e bakıyordu.
"Alaz durumları anlattı, Asi", dedi Ayşegül. Önünde birleştirdiği ellerinden birini kaldırıp Asi'yi işaret etti. "Asi diyebilirim, değil mi?" Asi kafasını onaylar anlamda salladı. Kızının iyiliği için birkaç şeye katlanabilirdi.
✦
(psikolog Ayşegül Engin; rol model Ecem Çalhan)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
｡ﾟ•┈୨ ♡ ୧┈•ﾟ｡
"Ayşegül'ü duydun, değil mi?" Alaz'ın dudakları memnuniyetle kıvrıldı. "O daha küçük bir çocuk ve güven-" Bu kelimeden hoşlanmadığı için -malum annesinin 'eski' aşkının ismiydi- dudağını buruşturdu. "Yani küçük çocuk olduğu için bir yerlere ait olma duygusu gelişmeli. Böyle orada, burada kalarak buna engel oluyorsun."
