Γλυκός Πειρασμός (#5 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

12.Ρεπο

Πέταξα το κινητό της Δημητρας στο κρεβάτι με δύναμη.

Έλεος.

Μπήκα στο Ίντερνετ και έβαλα Θαλεια Διαμαντίδη.
Απίστευτο το πόσες ειδήσεις έχει για μένα.
Ποσά ψέματα.
Πόσες εικασίες.

Κάποιος είπε ακόμα και ότι με έχουν απαγάγει εξωγήινοι και για αυτό εξαφανίστηκα.
Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι ωραία θα ήταν.
Σε άλλο πλανήτη.

«Πρέπει να αγοράσεις κινητό όταν πληρωθείς»λεει από το γραφείο της.Κατι έκανε στο λαπτοπ για την δουλειά της.
«Τι να πρώτο πάρω με αυτά τα λεφτά πια»γκρινιαζω.
«Έχει ο Βαγγέλης ένα παλιό κινητό κάπου στο δωμάτιο του.Θες να το βρω;Μπορείς να το χρησιμοποιείς μέχρι να πάρεις άλλο»λεει.
«Αν σου πω ότι συνήθισα χωρίς θα με πιστέψεις ;»λεω και γελάω επειδή είναι αστειο να το λεω αυτό εγώ.

Εγώ που το είχα όλη μέρα και όλη νύχτα το κινητό στο χέρι.
Που ανέβαζα στο ινσταγκραμ κάθε λεπτό τι τρώω,που πάω,τι κάνω.
Και τώρα που το ξανασκέφτομαι ήμουν ηλιθια.

Γυρνάει προς τα εμένα.
«Θα σε πιστέψω»λεει.

Εκείνη συνέχισε την δουλειά της και εγώ χάζευα το δωμάτιο της.Σημερα είχα ρεπό.Ετσι απλά προσπαθώ να μένω ξαπλωμένη και να μην κάνω απολύτως τίποτα.
Γιατί από ότι κατάλαβα αυτό κάνουν και τα παιδιά στο ρεπό τους.
Γεμίζεις μπαταρίες λένε.

Άκουσα φωνές από μέσα ξαφνικά.

«Τα αγόρια θα είναι.Ειχαν πάει να ψωνίσουν για την άλλη εβδομάδα.»λεει.
«Τι είναι την άλλη εβδομάδα;»ρωταω.
«Τα γενέθλια του Βαγγέλη.Και θέλει να κάνει πάρτι και έτσι.Ξερω εγώ μαζί του..»λεει.

Πάρτι;
Ποσό καιρό έχω να πάω.
Σχεδόν έχω ξεχασει πως είναι να πίνεις και να χορεύεις και να χαλαρώνεις με δυνατή μουσική.
Κάτι που στην προηγούμενη ζωή σχεδόν το έκανα κάθε μέρα.

«Και φυσικά θα έρθεις.Δεν χρειάζεται να στο πω...»λεει με ένα γλυκό χαμόγελο.
«Δεν έχω λεφτά όμως για δώρο.Με άδεια χέρια θα έρθω;»ρωταω.
Δεν είναι σωστό.

«Ο Βαγγέλης χαίρεται και με μπυρες»λεει και γελάμε.

Σήμερα εφυγα νωρίς από το μαγαζί και δεν είδα καθόλου τον Ηρακλή.
Αν βγω για λίγο να πω ένα γεια;

Όχι τίποτα αλλά μήπως θέλει κάτι να μου πει για το μαγαζί.
Θα μπορούσε ναι.

Θαλεια λες χαζομάρες μια φωνή μέσα μου φωναζε.

«Πάω να πάρω ένα ποτηρι νερό...»λεω και βγαίνω από το δωμάτιο της Δημητρας.

Βγαίνω στο σαλόνι και πάω στην κουζίνα από που ακούστηκαν και οι φωνές.
«Οπα.Μαρινα.Εσυ εδώ;»ρωτάει ο Βαγγέλης καθως μπαίνω μέσα.