Γλυκός Πειρασμός (#5 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

22.Για ενα ραντεβου

Ζω;
Πέθανα;

Ανοίγω τα μάτια και βλέπω ένα ταβάνι.

Α!
Ζω τελικά οκ!

Το κεφάλι μου με ενοχλεί πολύ.
Γύρισα το κεφάλι στο πλάι και βλέπω ένα άλλο κεφάλι.
Αντρικό κεφάλι.
Γνωστό κεφάλι.

Δεν ξέρω πως κρατήθηκα και δεν τσιριξα.

Γιατί είμαι σε ένα κρεβάτι με τον Ηρακλη.
Επαναλαμβάνω ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ!
Και τα χέρια μας κρατάνε το ένα το άλλο.
Επαναλαμβάνω ΚΡΑΤΑΜΕ ΧΕΡΙΑ!

Αναπνοές Θαλεια.
Αναπνοές.

Βγάζω το χέρι μου απαλα χωρίς να τον ξυπνήσω.
Και αν και θέλω να τον χαζέψω που κοιμάται,θέλω και να τρέξω μακριά από εδώ.

Περνώ τα τακούνια μου και βγαίνω από το δωμάτιο.Ο Βαγγέλης κοιμάται στο σαλόνι και μπορώ να δω την Δήμητρα να κοιμάται στο δωματίου του αδερφού της.

Βγαίνω από το σπίτι και αμέσως στον δρόμο.
Είχε κρύο αλλά αυτό ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε αυτήν την στιγμή.

***

«Ευχαριστούμε πολύ.Καλη σας μέρα»λεω στην νεαρη που ήρθε να πάρει κεκακια και εκείνη φεύγει.

Βλέπω με την ακρη του ματιού μου τον Ηρακλη να πλησιάσει.Φαινεται κουρασμένος.

Μην μου μιλήσεις..
Μην μου μιλήσεις...
Μην μου μιλήσεις για χθες...

«Μαρίνα;Έχεις ένα λεπτό να μιλήσουμε για χθες;»ρωτάει αμέσως.

Έλεος.
Όταν θέλω να μιλήσω εκείνος με αποφεύγει.
Τώρα βρήκε;

«Έχω πολύ δουλειά αφεντικό.Πνιγομαι!»του λέω.
Γυρνάει να δει το μαγαζί που έτυχε να είναι άδειο αυτήν την στιγμή.

«Έχω...έχω...»λεω και βλέπω την μαύρη σακούλα σκουπιδιών.

«Έχω να βγάλω τα σκουπίδια.Ναι.Αυτο έχω να κάνω!»λεω και παίρνω την σακούλα και βγαίνω έξω.

Θεέ μου.
Δεν μπορω να τον αποφεύγω για πάντα έτσι;
Προφανώς και όχι.

Δεν ξέρω τι έγινε χθες.
Και αυτό με σκοτώνει.

Θυμάμαι ότι ήθελα να πιω για να ξεχάσω ότι γίνεται στην ζωή μου τον τελευταίο καιρό.Αλλα μετά το απόλυτο κενό.

Μήπως είπα καμία χαζομάρα;
Μήπως του την έπεσα;

Ανοίγω τον κάδο και πετάω τα σκουπίδια.

Όταν πάω στο μαγαζί βλέπω τον Ηρακλή να με περιμένει μέσα.Και την Μαίρη να καθαρίζει έξω τα τραπέζια.