Γλυκός Πειρασμός (#5 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

30.Πληγωμενες καρδιες

Και κάπως έτσι ήρθε το «αύριο».

Δεν είναι η καλύτερη μέρα σήμερα για μένα.Θα μιλήσουμε αύριο για αυτό οκ;

Θα μιλησουμε σήμερα για εμάς.
Έτσι είπε.

Έχω άνγχος ναι αλλά ανυπομονώ.
Θέλω να τα βάλουμε κάτω και να μιλήσουμε.
Έχουμε αφήσει να εννοηθούν πολλά και στην ουσία δεν έχουμε πει τίποτα.

Κράτησα το χέρι του χθες μέχρι που τον πήρε ο ύπνος και εφυγα.
Κάτι σημαίνει αυτό δεν είμαι ηλιθια.

Πήγε μεσημέρι όταν ξεκίνησα να δουλεύω.
Και δεν ήταν ο Ηρακλής πίσω να φτιάχνει γλυκά.
«Μαίρη;Είδες τον Ηρακλη καθόλου σήμερα;»την ρωταω.
«Ναι.Μεσα είναι με την κοπέλα του»

Ξεροκατάπια.
Τι;

«Ποια;»ρωταω.
«Την Σταυρουλα.Εχουν καμία ώρα μέσα στο γραφείο του.»λεει η Μαίρη.

Πως...τι λεει;

Ακούγονται γέλια και όταν γυρνάω το κεφάλι μου ήταν μπροστά και οι δυο.
Εκείνη γελαγε και είχε το χέρι της στην μέση του και αυτός δίπλα της σοβαρός.

Πλάκα κάνει τώρα έτσι;

«Σε περιμένω έξω Ηρακλή μου...»λεει η Σταυρουλα και του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο πριν βγει από το μαγαζί.

Εκείνος έμεινε στην θέση του και εγώ εμείνα κόκαλο με όλο αυτό που είδα.

Τα βρήκαν;

«Μαρίνα...εγώ...»πάει να πει αλλά τον προσπερνάω και φευγω από εκεί.Μπαινω στο δωμάτιο μου και κλείνω την πόρτα.Με δύναμη και ολας.

Πως το έκανε αυτό;
Πως...τι έγινε μόλις τώρα;

Είπε θα μιλήσουμε.
Εννοούσε για εμάς.
Δεν είμαι χαζή το κατάλαβα αυτό.

Άνοιξε η πόρτα και εμφανιστηκε μπροστά μου.

«Μαρίνα να μιλήσουμε λίγο;»λεει.
«Είστε μαζί;»ρωταω.
Το ήξερα αλλά ήθελα να το ακούσω από το στομα του.

«Μπορώ να σου εξηγήσω...»
«Ηρακλή σε ρώτησα κάτι.Ειστε μαζί με την Σταυρουλα;Ναι ή όχι;»ρωταω.

Έχω νευριάσει και φαίνεται.
Αλλά δεν με νοιάζει.

«Ναι»