Γλυκός Πειρασμός (#5 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

32.Σημαδι η οχι;

«Έχεις μια ώρα να μιλήσεις»με βγάζει η Δήμητρα από τις σκέψεις μου.

«Όντως;Δεν το κατάλαβα»λέω.
«Σαν την Αγία Παρασκευή είσαι..»
«Να σαι καλά.Ειναι αυτό που θέλει να ακούει κάθε γυναίκα»αστειεύομαι.

Γελάει και πέφτει με φορά πάνω στο κρεβάτι και ακριβώς δίπλα μου.
«Θες να μιλήσεις;Ξέρω ότι ο Ηρακλής είναι φίλος μου αλλά είσαι και εσυ φίλη μου Αρα μπορείς να τον βρίσεις ελεύθερα»
«Να τον βρίσω που κάνει το σωστό;Πως μπορώ;»λεω.

Ούτε να τον βρίσω όσο θελω μπορώ.
Γιατί με αυτό δείχνει ότι δεν είναι εγωιστής.

«Πως νιώθεις;Πες μου»
«Δεν ξέρω.Δεν πρόλαβε να γίνει και τίποτα μεταξύ μας.Ενα φιλί δώσαμε μόνο άλλωστε...»

Τι το ήθελα και το είπα.
Άρχισε μα τσιρίζει και να χοροπηδάει στο κρεβάτι.

«ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΦΙΛΙ!!!!»φωναζει.
«Πας καλά;Θα σε ακούσει!!»λεω σιγανά.

Αν και αργά δεν έχει φύγει από το μαγαζί.
Είναι ώρες τώρα που φτιάχνει γλυκά μέσα.

«Εγώ νόμιζα απλά αρέσετε ο ένας του άλλου.Εδω τα πράγματα είναι σοβαρά»
«Πολύ σοβαρά.Τι να σου πω.Δεν πρόλαβε καν να μου πει πως νιώθει!»λεω για να κατέβει από τα συνεφα που πετάει.
«Η μαλάκο η Σταυρουλα φταίει!!!»λεει.

Ή η ατυχία μου μέσα που θα έλεγε και ο Ωριωνας.

«Και αν όντως κάνει κάτι Δήμητρα;Κάτι κακό στον εαυτό της;»ρωταω.
«Τότε χρειάζεται βοήθεια.»λεει.
Δεν έχει άδικο.

Κάτι πήγε να πει αλλά χτύπησε η πόρτα στο δωμάτιο μου.
Και αυτή η πόρτα ποτέ δεν χτυπάει.

Σηκώνομαι και ανοίγω.Δεν βλέπω κανέναν.
Μόνο ένα κουτι στο πάτωμα.

Πλησίαζω και το παίρνω από κάτω.
Είχε ένα χαρτι από πάνω έτσι το ανοίγω.

Είδα δεν έφαγες τίποτα σήμερα.Μολις το έφτιαξα.
Ελπίζω να Σαρεσει.
        Ηρακλής

Ανοίγω το κουτι και ήταν ένα ντονατς με χαμόγελο.
Όπως την πρώτη μέρα που τον γνώρισα.

Με κάτι τέτοια όμως δεν πάμε πουθενά.

Έτσι με κάνει να τον θέλω περισσότερο.

***

Περπάταγα προς το μαγαζί όταν είδα κάποιον μόνο στο γήπεδο.
Και πλησίασα όταν είδα ποιος ήταν.

Κάθομαι δίπλα του.
«Μανώλη.»λεω.
«Γεια»απανταει.
«Τι κανείς εδώ πέρα;»ρωταω.
«Εσυ;Τι κανείς εδώ πέρα;»ρωτάει πίσω.