Γλυκός Πειρασμός (#5 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

29.Βροχη και φλερτ

Έβαλα μέλι μέσα και το ανακάτεψα.

Όταν το τσάι είναι έτοιμο το πάω μέσα.

Αφού κάτσαμε τόση ώρα στην λίμνη και αφού τα μάτια του στέρεψαν και δεν είχε αλλά δάκρυα ήρθαμε σπίτι του.

Δεν ήθελα να τον αφήσω μόνο του.
Πως θα μπορούσα όταν είναι έτσι;

Και του έκανα ένα τσάι.
Μπας και χαλαρώσει.
Και κοιμηθεί.
Το έχει ανάγκη.

Όταν πάω στο δωμάτιο του ήταν καθιστός στο κρεβάτι του και κοίταζε έξω από το παράθυρο.
Ακόμα φαινόταν σκεπτικός.Χαμενος.Μαλλον στον παρελθόν.

Δεν ξέρω πως νιώθει.
Αλλά ξέρω ότι πονάει.
Και δεν το αντέχω αυτό.

«Σου έφτιαξα ένα τσάι...»λέω σιγά και γυρνάει το κεφάλι.Του απλώνω την κούπα και διστάζει λίγο αλλά την παίρνει.

Έκατσα δίπλα του και κοίταξα εκεί που κοίταζε.
Ψιχαλίζε.

«Θα ρίξει κεραυνούς είπαν σήμερα...»λεω αλλά δεν απάντησε.
Ήθελα να κάνω λίγο πιο ευχάριστη την κατάσταση αλλά μάλλον δεν πρέπει καν να προσπαθήσω έτσι;

Δεν ξέρω καν τι να πω.
Ίσως πω αυτο που σκέφτομαι είναι η καλύτερη λύση.

«Ηρακλή..»ψιθιριζω και γυρνάει προς εμένα.

«Αν μπορούσα να πάρω κάπως τον πόνο σου θα το έκανα»λεω αυτό που σκέφτομαι.
«Γιατί;»ρωτάει.
«Γιατί τι;»
«Γιατι να το κανείς αυτό;»

Γιατί πλέον μπορώ να κάνω τα πάντα για σένα.
Εκεί έφτασα.

Ξεκίνησε να μαρεσει ο Ηρακλής αλλά πλέον έχει πάει σε άλλο λεβελ όπως θα έλεγε και ο Ωριωνας.

«Γιατί δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι Ηρακλή...»λεω και κατεβάζει το κεφάλι.

Αφήνει το τσάι πάνω στο παράθυρο χωρίς καν να το δοκιμάσει.

«Χρειάζεσαι κάτι;Να φέρω κάτι;Να κάνω κάτι;Μήπως θες να φύγω;»ρωταω.

Κουνάει δεξιά αριστερά το κεφάλι του.
«Μην φύγεις ακόμα...»λεει.

Μου κάνει την καρδιά περιβολή όταν λεει τέτοια.

«Εντάξει.Δεν φεύγω...»λεω και βγάζω τα παπούτσια και βολεύομαι καλύτερα στο κρεβάτι του.

Πάνω στο κρεβάτι,δίπλα μου ήταν το καπελο του.Αυτο που φοράει πιο συχνά.Το παίρνω και το φοράω.

«Πως είμαι;»ρωταω καθώς το φτιάχνω καλύτερα.

Γέλασε.
Όχι πολύ αλλά γέλασε.
Και ζέστανε όλη την καρδούλα μου με αυτό το χαμόγελο.