Γλυκός Πειρασμός (#5 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

21.ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗ

Η ώρα δεν είχε πάει καν 22.00 και το σπίτι γέμισε.

Δεν ξέρω καν κάποιους από εδώ.

«Βαγγέλη ποιοι είναι αυτοί;»ρωταω.
Πίνει από την μπυρα που είχε στο χέρι.
«Ιδέα δεν έχω».

Ξεφυσάω.
«Έχεις θέματα το ξέρεις;»του λεω.
«Όλοι μας φιλαράκι μου.Ολοι μας..»απανταει.

Μέτα η μουσική άλλαξε και είδα όλων τα κεφάλια να γυρνάνε.Δεν έδωσα σημασία καν.Κατι θα κοιτάνε πάλι.

«Η Μαρίνα είναι αυτή;»λεει ο Βαγγέλης και σήκωσα αμέσως το κεφάλι.

Μου κόπηκε η ανάσα.

Ήταν...είναι...δηλαδή...

Πανέμορφη.
Η λέξη που ψάχνω είναι πανέμορφη.

Ο Θεέ μου τι λεω.

Μαλλιά κάτω.
Κόκκινο κραγιόν.
Κόκκινο έντονο φόρεμα.
Κοντό.
Με όλη την πλάτη έξω μέχρι πιο πάνω από...

ΜΠΥΡΑ.
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΜΙΑ ΜΠΥΡΑ.

***

«Τι έχεις εσυ;»με ρωτάει καθώς με σκουνταει με τον ώμο του.
«Τι να έχω εγώ;»
«Γιατί κουνάς το πόδι σου έτσι νευρικά;»ρωτάει.

Κοιτάω το πόδι μου.
Όντως το έκανα.

Βλέπω κάποιον να φωναζει το όνομα μου και όταν σηκώνω τα μάτια βλέπω την Σταυρουλα να έρχεται προς τα εδώ.

«Καλώς τα δέχτηκες..»μουρμουρίζει ο Βαγγέλης.
«Εδώ είστε.Σας έψαχνα παντού...!»φωναζει καθώς πλησίασε.

«Πως να μας βρεις με τόσο κοσμο...»αυτή ήταν η μπηχτή για τον κόσμο που κάλεσε ο Βαγγέλης.

«Πως είμαι;»ρωτάει εκείνη καθώς κάνει μια στροφή.

Φόραγε ένα φόρεμα.

«Καλά»απανταω.

Το χαμόγελο της φεύγει.
«Καλά;Ηρακλή μπορείς και καλύτερα από αυτό...»μου λεει.

Δεν απανταω γιατί δεν θέλω να μαλώσουμε.
Δεν έχω όρεξη.

«Τελείωσε η μπυρα μου.Παω να πάρω άλλη μια»λέω αλλά στην πραγματικότητα δεν τελείωσε.
Απλά ήθελα λίγο αέρα.

Με την Σταυρουλα δεν θυμάμαι καν πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.Κοιμηθηκαμε μια φορά μαζί.Μετα άλλη μια.Μετα μια Τρίτη και καταλήξαμε έδω υποθέτω.

Δεν είναι κοπέλα μου με όλη την σημασία της λέξης.
Απλά βγαίνουμε.Σιγουρα θα ήθελε παραπάνω πράγματα από μένα.Αλλα τόσα μπορώ να δώσω.Δεν μου βγαινει κάτι παραπάνω μαζί της.
Και της το έχω ξεκαθαρίσει από την αρχή.