Γλυκός Πειρασμός (#5 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

33.Υπεροχη Ζωη

«Δεν μπορείς να φύγεις...!»λεει ενώ βάζω τα πράγματα μου στον σάκο.
Τα λίγα πράγματα μου αφού αυτά που μου έδωσε η Δήμητρα δεν πρόκειται να τα πάρω.

«Μπορώ.Κοιτα με»της λεω αποφασισμένη πλέον.

Το αποφάσισα χθες.
Όταν εφυγα σαν κυνηγημένη από το σπίτι του Ηρακλή.
Για να μπει η Σταυρουλα.

Έχει ξεφύγει το πράγμα.
Τελος.

Δεν θα κάνω αυτά που κοροϊδεύω.

Ξεκίνησα να κρύβομαι από τον πατέρα μου και έφτασα να ερωτευτώ.
Να ερωτευτώ κάποιον.

Πρέπει να φύγω.
Γιατί εξαιτίας του Ηρακλή τα έχω ξεχασει όλα.
Ότι κρύβομαι,ότι πρέπει να φύγω ακόμα πιο μακριά.
Όλα.

Τα συναισθήματα μου πρέπει να κρυφτούν και αυτά μαζί μου.Για αυτό θα φύγω.
Πρέπει να φύγω.
Για το καλό μου.

«Είναι για τον Ηρακλή;»ρωτάει.
«Είναι για μένα»απανταω αμέσως.
Γιατί για εμένα είναι.
Για το πως νιώθω και για την καρδιά μου.

Τον αγαπάω.
Αγαπάω που δυσκολεύεται να ανοιχτεί,που φοράει το καπελο ανάποδα και που ότι κάνει το κάνει για να θυμάται τα αδέρφια του.Που με κάνει μα νιώθω είτε άδεια είτε πιο γεμάτη από ποτέ μέσα μου.
Που αναλόγως αν θα του έχω μιλήσει ή όχι θα εξαρτάται και η ψυχολογία μου.
Που πεθαίνω για ένα του βλέμμα.

Και επειδή νιώθω όλα αυτά και αλλά τόσα πρέπει να φύγω.

«Τώρα;Τώρα που γίναμε φίλες ;»ακούω και σηκώνω το κεφάλι μου και την βλέπω με υγρά μάτια να με κοιτάει.
Έτοιμη να κλάψει.

Την φέρνω κοντά μου και την αγκαλιάζω.
Θα με κάνει να κλάψω τώρα.

Ήθελα να της πω ότι θα κρατήσουμε επαφη.Οτι θα μιλήσουμε ξανά όταν φύγω και αλλά τέτοια.
Αλλά δεν τα είπα.
Επειδή θα ήταν ψέματα.

Όταν φύγω από έδω θα τα ξεχάσω όλα.
Θα συνεχίσω να απομακρύνομαι και όλο αυτό θα το κράτησω απλά σαν ανάμνηση.

«Θέλω μια χάρη από σένα»της λεω και κουνάει το κεφάλι της.
«Ξέρω τι θα πεις.Οχι.Δεν μπορώ να το κάνω αυτό!»λεει λες και διαβάζει το μυαλό μου.

«Σε παρακαλω Δήμητρα...»ψιθιριζω.
«Να μην πω τίποτα στον Ηρακλή;Όχι όχι δεν μπορώ!»λεει.
«Θα το κανείς.Για μένα.»λεω.

Ας το μάθει όταν θα είμαι μακριά.

Καλύτερα έτσι.

***

«Δηλαδή τι;Θα φύγεις;»ρωτάει λαχανιασμένος από το το τρέξιμο που έκανε λίγο πριν.

Βγήκα μια βόλτα να περπατήσω,να πω αντίο στο μέρος αυτό αφού αύριο πρωί πρωί φευγω και στο γήπεδο βρήκα τον Μανώλη.
Κάτσαμε και μιλήσαμε και του είπα ότι φευγω.