Γλυκός Πειρασμός (#5 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

17.Μπυρα στην αυλή

Έκανα ένα μπάνιο και έβαλα τα ρούχα που μου έδωσε.
Μύριζαν ωραία.
Και μου έκαναν και τέλεια.

Το στυλ μου έχει αλλάξει για προφανούς λόγους τον τελευταίο καιρό.
Και είναι το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει βασικά.

Όχι ότι δεν μου λείπουν τα ρουχαλάκια μου στην ντουλάπα-δωμάτιο που είχα.
Αλλά ναι.
Προτεραιότητες υποθέτω.

«Σίγουρα μπορώ να μείνω εδώ το βράδυ;Μην προκαλέσω αναστάτωση...»λεω.
Γελάει.
«Φυσικά και μπορείς να μείνεις.Θα είναι ωραία.Θα μιλάμε μέχρι αργα»λεει.
Ωραίο ακούγεται βασικά.

Η Δήμητρα είναι απίστευτη.Καταπληκτική.
Με λεει φίλη της.Με θεωρεί φίλη της.
Και την βοήθεια που έχω πάρει ένα μήνα από εκείνη δεν την έχω πάρει από κανέναν όλη μου την ζωή.

«Αρα πηγές στο σπίτι του Ηρακλή;Τι έγινε;»ρωτάει καθώς χτενίζω τα μαλλιά μου.Με άφησε να κανω μπάνιο έδω και έτσι χρησιμοποίησα πολύ σαμπουάν και όλες τις κρέμες της.
Τις είχα ανάγκη.

«Πήγα.Μιλησαμε λίγο.Φαγαμε.Ηρθε η Σταυρουλα έτσι με έδιωξε»λεω.
«Ήρθε η ηλιθια;Τότε βρήκε και εκείνη;»
«Είχαν ραντεβού και την έστησε έτσι τα πήρε όταν με είδε εκεί.»
«Την έστησε για σένα;Οπα Οπα Οπα!»λεει και πετάχτηκε.

Άφησα την χτένα και έκατσα στο κρεβάτι μαζί της.
«Ξεχάστηκε όχι ότι επέλεξε εμένα.Και μετά θα μιλάγανε φαντάζομαι έτσι εφυγα.»
«Έλα να σου κάνω δυο κοτσιδάκια.Αυριο θα σου γίνουν όμορφα»λεει και γυρνάω την πλάτη μου σε εκείνη και χαϊδεύει τα μαλλιά μου.

Δεν μπορώ να μην σκέφτομαι την Κυβέλη και τα παιδιά.
Τι να κάνουν άραγε;

«Μαρίνα;Μήπως...λεω εγώ τώρα μήπως τυχόν σου αρέσει ο Ηρακλής ;»λεει.

Η καρδιά μου όχι μόνο βγήκε έξω από την θέση της αλλά πήγε και μια βόλτα μέχρι το φεγγάρι.

Αναπνοή Θαλεια.
Χαλαρή και αδιάφορη.
Χαλαρή και αδιάφορη.
Το χεις.

«Τι;Δήμητρα πας καλά;»λεω και αρχίζω να γελάω δήθεν.

«Τόσο παράλογο είναι;»
«ΝΑΙ!»απανταω.
Γελάει.

«Πρώτον είναι το αφεντικο μου.Δευτερον έχει κοπέλα
ή τι είναι αυτό που έχει τελοσπαντων.Τριτον θα φύγω σε λίγο καιρό.Θες και αλλά;»ρωταω.
«Γαμωτο!Παντως ταίριαζεται πολύ!»τσιριζει.