Γλυκός Πειρασμός (#5 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

20.Πεντε Λογοι

Άνοιξα το τετράδιο και το κοίταζα.

Μου έδωσε η Δήμητρα αυτό το τετράδιο για να γράφω λεει ότι θέλω.

Και εγώ γράφω διαφορά  έδω μέσα.
Ποσά παίρνω και πως πρέπει να τα χαλάω έξυπνα για να μην εξαφανιστούν σε μια μέρα.

Ο σκοπός είναι απλός.
Να δουλέψω άλλους τρεις μήνες και μετά να κλείσω εισητηριο για Ισπανία.

Και εκεί θα κάνω μια νέα αρχή.

Μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα.

Αλλαζω σελίδα στο τετράδιο μου και διάβασα τι λεει.

Λόγοι για να μείνεις μακριά από τον Ηρακλή.
•έχει κοπέλα.
•είναι το αφεντικο σου.
•Θα φύγεις σύντομα.
•είναι κυκλοθυμικός.
•εχει καρδιά από πάγο.

Οκ το τελευταίο πρέπει να το σβήσω επειδή έχει κάνει αρκετές πράξεις για μένα που δείχνουν ότι καταβαθος έχει συναισθήματα -όπως το να μου δώσει παραπάνω λεφτά και να με αφήσει να τρώω δωρεάν γλυκά από το μαγαζί και να μην θυμώνει που βάζω πληντηριο στο μαγαζί του - αλλά θα το αφήσω επειδή πέντε λόγοι είναι καλύτεροι από τέσσερις.

Κλείνω το τετράδιο και το βάζω κάτω από το μαξιλάρι.

Γιατί νιώθω έτσι;
Γιατί αντί να αγχώνομαι μην με αναγνωρίσει κανείς κάθομαι και σκέφτομαι τον Ηρακλή;

Γιατί πρέπει να μου αρέσει αυτός;

Ας μου άρεσε ο Βαγγέλης.Ή έστω ο Μανώλης.
Αλλά αυτός βρήκε;

Χώνω το πρόσωπο μου στο μαξιλάρι.
Σήμερα έχω και τα γενέθλια του Βαγγέλη και θα τον δω πάλι.

Ακούω φάσαρια από μέσα αλλά δεν βγαίνω.
Γιατί είναι αυτός που φτιάχνει γλυκά αντί να πάει σπίτι του να πούμε.

Ο ηλίθιος εργασιομανής !

***

«Πλάκα κανείς τώρα;Έτσι θα είσαι στο πάρτι;»με ρωτάει κοιτάζοντας τα καθημερινά μου ρούχα.

Παίζει με τον πόνο μου και αυτή τώρα!

«Δεν έχω αλλά Δήμητρα.Και με έκλεψαν και όλα τα σχετικά..»της θυμίζω.
Μου είχε βάλει κάτι ωραία φορέματα η Μάιρα στον σάκο που μου κλέψανε γαμωτο.

«Και εγώ τι κάνω εδώ;»ρωτάει και ανοίγει την ντουλάπα στο δωμάτιο της.
Εμφανίστηκαν όλα τα ρούχα της.

«Σίγουρα ;»ρωταω.
Της τα έχω πάρει όλα από τότε που με γνώρισε.
«Σίγουρα.Παρε ότι θες.Και μετά θα σου φτιάξω τα μαλλιά»λεει.

Ο σωτήρας μου.
Ο φύλακας Άγγελος μου.

Πλησίασα τα ρούχα της όταν έπιασα ένα ωραίο γυαλιστερό ύφασμα.Ηταν έντονο κοκκινο.

«Αυτό θα σου πάει τέλεια.Δεν το έχω βάλει ποτέ βασικά.Ειναι γραφτό να το βάλεις μάλλον εσυ...»λεει και το βγάζει από την ντουλάπα.

Ουαου.

Σίγουρα είναι κάτι που θα έβαζε η Θαλεια Διαμαντίδη.

Ξέρω ότι είπα θα κρατάω χαμηλό προφίλ αλλά το έχω ανάγκη μια νύχτα και εγώ αυτό.Λιγο από την παλιά μου ζωή.Λιγο να ξεχαστώ.

Να βάλω τα προβλήματα στην ακρη.

Να τα αφήσω όλα πίσω.

Το χρειάζομαι.

Γυρνάω στην Δήμητρα.
«Θα το βάλω αν μου υποσχεθείς ότι θα περάσουμε γαματα...»της λεω.
Ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανιστηκε στο πρόσωπο της.

«Θα πιούμε,θα χορέψουμε και θα γνωρίσουμε ωραία γκομενακια!»λεει και σκάω στα γέλια με το τελευταίο.

Βγάζει το φόρεμα και μου το δίνει.
«Ντυσου.Σε λίγο θα αρχίσουν να έρχονται όλοι...»λεει και βγαίνει από το δωμάτιο της.

Πήγα να βγάλω την μπλούζα όταν άκουσα φασαρία.
Πλησίασα αμέσως στο παράθυρο γιατί αυτόν τον ήχο τον ξέρω απέξω πλέον.
Είναι η μηχανή του Ηρακλή.

Τον βλέπω να σταματάει έξω από το σπίτι.Αφηνει την μηχανή του και σηκώνεται από αυτήν.Με μια κίνηση βγάζει το κράνος και...ο Θεέ μου.

Μαύρο παντελόνι,μαυρο πουκάμισο με σηκωμένα τα μανίκια,μαλλι τραβηγμένο πίσω.
Χωρίς καπέλο ευτυχώς.

Ήταν κούκλος.

Θαλεια όχι.
Όχι όχι όχι.

Πέντε λόγοι.
Πέντε λόγοι που αυτό δεν θα γίνει.
Πέντε λόγοι Θαλεια.

Όχι ένας.
Πέντε.
Να θυμάσαι αυτούς και να κανείς πίσω.