Γλυκός Πειρασμός (#5 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

28.3 Μαρτιου

«Σας ευχαριστούμε που ήρθατε»λεω στον τελευταίο και αδειάζει το μαγαζί.

Επιτέλους.

Ανοίγει πάλι η πόρτα του μαγαζιού και χαίρομαι όταν βλέπω ότι δεν είναι πελάτης.

«Δήμητρα...!»λεω χάρουμενη που την βλέπω.

Ο Βαγγέλης ήταν πίσω της και κοίταξαν γύρω τους σαν να ψάχνουν κάτι.
«Όλα καλά;»ρωταω.
«Ο Ηρακλής που είναι;»ρωτάει η Δήμητρα.
«Δεν ξερω»απανταω και κοιτάω την Μαίρη.

«Ο Ηρακλής δεν ήρθε καθόλου σήμερα.Πραγμα περίεργο για εκείνον...»λεει η Μαιρη.

Η Δήμητρα κοίταξε τον Βαγγέλη.
Ο Βαγγέλης κοίταξε την Δήμητρα.

Φέρονται περίεργα για κάποιον λόγο.

«Παιδιά όλα καλά;»ξαναρωταω.

«Σπίτι δεν είναι.Στο πατρικό δεν είναι.Στον μαγαζί δεν είναι.Στο νεκροταφείο δεν είναι.»λεει ο Βαγγέλης.
«Μήπως έφυγε από την πόλη;»ρωτάει η Δήμητρα.
«Δεν έχουμε μάθει που πάει μέχρι τώρα κάθε τέτοια μέρα για χρόνια.Θα το κάνουμε τώρα;»ρωτάει ο Βαγγέλης.

Και βγαίνουν έξω.
Απλά βγαίνουν έξω και με αγνοούν.

Τι έγινε τώρα;
Τι έγινε με τον Ηρακλή;

Αφήνω το πόστο μου και τρέχω έξω.

«Παιδιά τι έγινε;Που είναι ο Ηρακλής;Τι έγινε;»ρωταω.
«Τίποτα Μαρίνα μου.Δεν θα σε νοιάζει..»λεει χαλαρά ο Βαγγέλης.

«Με νοιάζει!!!»απανταω σχεδόν αμέσως.

Ο Βαγγέλης παραξενεύτηκε και κοίταξε την Δήμητρα.
Δεν με νοιάζει αν κατάλαβε κάτι.
Εκείνος με νοιάζει.

«Είναι καλά ο Ηρακλής;;;;»ρωταω.
Πλησιάσει η Δήμητρα.

«Για χρόνια,κάθε 3 Μαρτίου εξαφανίζεται»λεει.
Μπερδεύτηκα τώρα.
«Τι εννοείς εξαφανίζεται;»ρωταω.
«Εξαφανίζεται από το πρωί και γυρνάει την επόμενη μέρα.Δεν ξέρουμε που πάει.Απλα ότι γυρνάει άλλος άνθρωπος.Αργουμε πολύ να τον συνεφερουμε στον εαυτό του...»

Απλά εξαφανίζεται;

Γιατί;

«Και δεν έχουμε ιδέα που μπορεί να είναι...»συμπληρώνει ο Βαγγέλης.

«Έχασε...δηλαδή σαν σήμερα...ξέρεις...»λεει η Δήμητρα.

Σαν σήμερα έχασε την οικογένεια του.

Μετά σκέφτηκα το φιλί μας.
Και την λίμνη.

«Ερχόμουν συνέχεια μικρος.Ολο το καλοκαίρι την βγάζαμε εδώ με την οικογένεια μου»