အပိုင္း - ၃၇
ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ ကိုကို႔ရင္ခြင္ 🍀📖
ခိုးေျပးသြားသည့္ည....
သမီးေလးကို ခိုးေျပးသြားသည္ဟုမထင္ပဲ သားခြန္းစစ္ႏွင့္တစ္ေနရာရာဝင္ေန၍ ေနာက္က်ေနသည္ဟုသာထင္ခဲ့မိၾကသည္။ အရင္လဲ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ hotel ဝင္ၿပီး ညစာစား သီခ်င္းဆိုၿပီးမွျပန္လာတတ္ၾကသည္မို႔ စိတ္ခ်ခ်ေနေနၾကေတာ့သည္။ သို႔ေပမယ့္ ည ၁၀ နာရီ ၄၆ မိနစ္တြင္ေတာ့ ဦး၏ဖုန္းဆီ message တစ္ေဆာင္ဝင္လာေလသည္။
"အန္ကယ္ ကြၽန္ေတာ္ညီမေလးကိုခိုးေျပးၿပီမလို႔ ဒီညျပန္မလာေတာ့ပါဘူးဗ် ေမာင္ႏွမေတြလို႔ထင္ၿပီး စိတ္ေအးၿပီးေနမွာဆိုးလို႔အသိေပးတာပါခင္ဗ်။
လိုက္ရွာမွ ခိုးေျပးတယ္လို႔သတ္မွတ္ၾကတာမလို႔ အခုကစလို႔ရွာလို႔ရပါၿပီဗ် ဒါနဲ႕ ေျဖးေျဖးသက္သာေလးလိုက္ရွာေပးဖို႔လဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္အန္ကယ္ခင္ဗ်။"
ဦးဆို စာကိုဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္မူးေမ့လဲသြားရွာသည္။ ထိုအခ်ိန္မွ သူ႕ဦးေလးမ်ားအားလုံးကိုစု၍ သမီးရွာပုံေတာ္ဖြင့္ရသည္။ လြန္းငယ္မွာလဲ ဦးကတစ္ဖက္ သမီးကတစ္ဖက္ႏွင့္ အေတာ္ေလးစိတ္ပ်ာမ်ားကာ စိတ္ပူရေလသည္။
ည သန္းေခါင္ေက်ာ္တြင္ သတိရလာသည့္ဦးက သူ႕သမီးကိုထြက္ရွာမည္ႀကံသည့္အခါ လြန္းငယ္တားရျပန္သည္။
"ဦး စိတ္ေျဖပါဦးရယ္"
"ကိုယ္မေျဖနိုင္ဘူးခေလး သမီးေလးကငယ္ေသးတယ္ ပိုဆိုးတာကိုယ္တို႔သမီးကိုဒီလိုလုပ္သြားလို႔ကိုယ္မေက်နပ္တာ"
"ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ၿပီးသြားၾကၿပီေလဦးရယ္ ဘာတတ္နိုင္ေတာ့မွာလဲ"
"ဘာလို႔မတတ္နိုင္ရမွာလဲခေလးရ ကိုယ့္သမီးမလို႔ဘာမဆိုျဖစ္နိုင္တယ္ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ သမိးအပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့လဲ ဘယ္သူမွမေျပာနိုင္ေအာင္ကိုယ္ထားမွာ ကိုယ့္သမီးကိုကိုယ္ကပိုးေလးလိုဥၿပီးေမြးထားတာ... ကိုယ့္ဘဝႀကီးတစ္ခုလုံး သမီးနဲ႕ခေလးကိုပဲစိတ္ႏွစ္ၿပီး ေနလာခဲ့တာ အခုေတာ့ ကိုယ့္သမီး ကိုယ့္သမီးကို...."
ဦးကေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြက်ကာ သူ႕ရင္ဘက္ကိုစည္တီး၍ ရိုက္ခက္ငိုေလသည္။
YOU ARE READING
Be My Bride 🌷💙 ချိုချိုချဥ်ချဥ် ကိုကို့ရင်ခွင်
Romance"ပူတင်းလေးကဘာလဲ" "ကိုကို့အပိုင်" "ကိုကိုတို့ကရောဘာလဲ " "မောင်နှမ" "ဟာ..."
