Siostry

Rozdział 14

Około 10 lat temu....

Gabriela:Gabriel, musimy porozmawiać. Nie mogę już dłużej patrzeć, jak niszczysz swoje życie hazardem.

Gabriel:(płacząc) Wiem, Gabriela. Jestem beznadziejny.

Gabriela: Nie jesteś beznadziejny, Gabriel. Jesteś uzależniony. Ale możesz wyzdrowieć.

Gabriel:(wątpiąco) Naprawdę?

Gabriela:Tak, naprawdę. Istnieją ośrodki leczenia uzależnień, które mogą ci pomóc.

Gabriel: (po chwili milczenia) Dobrze. Pójdę na terapię.

Gabriela:(obejmując Gabriela) Dziękuję, Gabriel. Jestem z ciebie dumna.

*****W ośrodku leczenia uzależnień****

Gabriel rozpoczyna terapię i szybko zaczyna robić postępy. Uczy się rozpoznawać swoje wyzwalacze, opracowywać strategie radzenia sobie z nimi i zmieniać negatywne przekonania, które przyczyniają się do jego uzależnienia.

Gabriela: (odwiedzając Gabriela w ośrodku) Jak się czujesz?

Gabriel:Czuję się lepiej. Zaczynam rozumieć, dlaczego grałem i dlatego nie mogłem przestać.

Gabriela: Jestem z ciebie taka dumna.

Gabriel: Nie mógłbym tego zrobić bez ciebie, Gabriela. Dziękuję za twoje wsparcie.

Gabriela: Zawsze będę cię wspierać, Gabriel.

Gabriel kontynuuje terapię i ciężko pracuje nad swoim wyzdrowieniem. Gabriela jest zawsze u jego boku, wspierając go i zachęcając.

******Rok później******

Gabriel jest już rok czysty. Ma nową pracę i jest szczęśliwszy i zdrowszy niż kiedykolwiek wcześniej.

Gabriela: (do Gabriela) Jesteś niesamowity, Gabriel. Jestem z ciebie tak dumna.

Gabriel:(uśmiechając się) Dziękuję, Gabriela. Nie mógłbym tego zrobić bez ciebie.

Gabriel i Gabriela świętują rocznicę powrotu Gabriela do zdrowia. Są dumni z tego, jak daleko zaszedł, i wdzięczni za miłość i wsparcie, jakie otrzymali od siebie nawzajem.

Maria:Tato, jesteśmy z ciebie tak dumne!

Ania: Wyglądasz tak zdrowo i tak jak dawniej.

Gabriel: Dziękuję, moje dziewczyny. Nie mógłbym tego zrobić bez waszego wsparcia.

Maria: Zawsze będziemy cię wspierać, tato.

Ania: Jesteś naszym bohaterem.

Maria i Ania są szczęśliwe z powrotu ojca do normalności . Widzą, jak bardzo ciężko pracował, aby wyzdrowieć, i są dumne z mężczyzny, którym się stał.

Gabrysia : Gabriel, jestem z ciebie taka dumna. Jesteś niesamowitym ojcem i mężem.

Ania: Tak, tato. Jesteśmy z ciebie bardzo dumne.

Gabrysia jest dumna z postępów męża i wdzięczna za miłość i wsparcie, jakie okazały mu córki. Jest szczęśliwa, że jej rodzina jest razem i zdrowa.

Gabriel: Dziękuję, moje dziewczyny. Nie mógłbym tego zrobić bez was i bez waszej mamy .