İki gündür odadan çıkmadan ağlayıp kitabı okuyordum, hoseok tek lokma yemiyor, diğeri endişeden etrafında dönüyordu.
"Yemek yemelisin aptal, aç kalma"
Burnumu çekerek seslice ağladığımda babam yanıma geldi.
"Yoongi, yemek ye artık"
"İstemiyorum"
Kafamı kitabın üstüne koyarak sayfayı okşadığımda annem geldi, karşıma oturdu.
"Neden yemek yemiyorsun, o kitaba gömüldün oğlum"
"O yemek yemiyor anne, o yemezse bende yemem"
"O kim?"
"Hoseok, anne beni çizdi biliyor musun? O kadar güzeldi ki, o kadar güzeldi ki dilim tutulmuştu, gözleri parlıyordu bana bakınca"
"Yoongi-"
"Onu kırdım anne, kalbini kırdım, benim yüzümden acı çekiyor"
Kalkarak kitabı aldı ve yırtmaya başladı.
"Yeter artık, delirdin mi sen ha, kafayı yedin"
"Ne yapıyorsun sen"
Kitabı alıp onu ittim, hıçkırarak sayfaları toplayıp bağırdım.
"Git buradan, bir daha da gelme, her şeyi mahvettin"
"Delirdin sen iyice, kitaplar delirtti seni"
"DEFOL GİT"
O kadar yüksek bağırmıştım ki korkarak geri çekildi, gözleri dolduğunda gitti, babam yanıma oturdu.
"Oğlum"
"Mahvetti,her şeyi mahvetti"
Sayfalara sarıldığımda babam da ağlamaya başladı.
"Yoongi, lütfen böyle yapma, bizi endişelendiriyor sun"
"Baba"
Ona dönerek ellerimi omuzlarına koydum.
"Ben hoseok'u istiyorum"
"O gerçek değil yoongi, o sadece kitap karakteri"
"Beni anlamıyorsun, o gerçek, o bana sarılıyordu, konuşyorduk biz"
"Yoongi-"
"Lütfen bana inan baba"
Saçlarımı öperek geri çekildi, kalkarak gittiğinde yüzümü sildim, aklıma jimin gelmişti, kalkarak sayfaları ve kitabı çantama koyup odadan çıktım.
Koşarak aşşağı indiğimde babam ve annem mutfaktan çıktı, ayakkabımı giyip evden çıktığımda arkamdan bağırsalar da takmadım.
Jimin'i bulmalıydım, onu ilk gördüğüm yere doğru koştum, ben burayı değil hoseok'un yanını istiyordum.
Bir saat sonra çarşıya geldim, nefes nefese etrafa baktım, onu bulmalıydım.
Kitabı açarak baktığımda sayfa yazılmaya devam etti, okudum.
'Aylar geçmişti hoseok eskisi kadar gülmüyordu, sürekli portrenin yanında duruyor, konuşyordu ve ağlıyordu, yirmi yaşına girmişti ama değişen bir şey yoktu'
Kitabı kapatıp burnumu çektim, insanlara bakarken ileride onu gördüm.
Koşarak bileğini tuttuğumda bana döndü, kollarını göğüsünde birleştirdi.
"Sonunda buraya döndün, başardın"
"Yalvarırım beni ona götür"
"Olmaz, kararını verdin"
"Jimin,kalbim acıyor, yemin ederim ölecekmiş gibi hissediyorum, canım çekiliyor,beni ona götür"
"Olmaz dedim yoongi"
"Sen jungkook dan ayrı kalsan ne yapardın ha, jungkook olmasaydı, siz bir daha görüşemeseydiniz ne yapardın jimin?"
"Bak ben-"
Ayaklarına kapanıp anlımı ayakkabısına dayadım.
"Yalvarırım jimin, beni ona götür"
Eğilerek ellerini omuzlarıma koydu.
"Kalk hemen, herkes bize bakıyor"
"Beni ona götür"
Kalkmazken derin bir nefes aldı.
"Tamam, götürücem,kalk hemen"
"Yemin et"
"Yemin ederim, seni ona götürücem"
Kalkarak ellerini tuttum.
"Ne istiyorsan yaparım,lütfen beni ona kavuştur"
"Kitap nerede?"
Çantamı çıkartarak ona verdim.
"B burada, annem yırttı, lanet olsun ki yırttı"
Hıçkırarak ağlamaya başladığımda titriyordum, elimi tutup sıktı.
"Sakin ol, yırtılması önemli değil, gel benimle"
Kafamı sallayıp onu takip ettim, bir eve geldiğimizde etrafda sadece kitap vardı, şaşkınca baktım.
"Bunlar da ne?"
"Farklı dünyada yaşayan ama kaderleri bir yazılmış kişilere kitapları veriyorum, ne şükür ki onlar geri dönmek için kırk delik aramıyor"
Yere oturduğunda hemen karşısına oturdum, kitabı ortamıza bıraktı, elimi alarak üstüne koydu, elimin üstüne elini koyup gözlerini kapattı.
"Gözlerini kapat"
Kapattığımda durdu.
"Bak, geri dönüşün olmayacak, bir daha buraya gelemeyeceksin"
"Lanet gelsin buraya, beni ona götür"
Elini sıkarak gözlerimi kapattığımda derin bir nefes alıp kısıkça konuştu, bir çekim etrafımızda yayıldığında kalbim patlayacak gibi hissettim.
Ona kavuşacaktım.
/
Ben vallaha ağlamak tan bittim be
/
