Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
★
"Sarı güllerin hikayesi..."
Chan, mesajın başını okuduktan sonra anladı. Bu gizli kahramandan gelen bir mesaj değildi. Bir reklam mesajıydı. Fakat ona anımsattığı şeyler, gizemli kahramanın ona mesaj atmış olmasını dileyecek kadar kötüydü.
"Lucas..."
Ve Hatırladı...
*13 yıl önce Yıl 2007*
"Chan Hyung!"
Chan, elinde ki sarı gülleri bahçesine dikerken, ona seslenen çocuk ile yerinden doğrulmuştu.
"Lucas?"
Ardından elinin tersi ile alnının terini sildi. Daha sonradan Karşısında ki oğlana baktı
"Bir şey mi oldu?"
Karşısında ki çocuk, mahcup bir tavırla elleri ile uğraşıyor ve yere bakıyordu.
"Bana emanet ettiğin sarı gül..."
Kafasını kaldırarak zorda olsa bakmıştı Chan'a. Çehresi, aynı yaramazlık yapmış bir çocuğu andırıyordu. Lakin pişmanlık, gözlerinden okunmuyor değildi.
"Üzgünüm, o soldu."
Chan bu beklenmedik cümle karşısında bir süre donup kaldı. Ona annesinden kalan son hediye, sarı gülü, gerçekten solmuş muydu? Oysa bir süreliğine emanet etmişti onu Lucas'a, annesi için sarı güller ile donatılmış bir bahçe yaptığında alacaktı onu ondan. Yaptığı bahçenin en güzel köşesine dikecekti... belki de annesinin geleceğini umuyordu bunu yaparken...
Topraktan bir kez daha nefret etti Chan, toprak, bir kez daha değerlisini aldı ondan.
Her ne kadar üzülmüş olsa da bunu Lucas'a belli etmemeliydi. Çünkü Lucas, Chan'ın isteği üzerine almıştı o gülü. Chan'ın, bu konuda Lucas'ı suçlamaya hakkı yoktu. Zorda olsa yüzüne bir gülümseme yerleştirerek ona yaklaştı, eldiven olan elinden eldiveni çıkartarak onun geceyi anımsatan siyah saçlarını karıştırdı.
''Desene o gül şuan sensin.''
Lucas, önüne gelen siyah tutamlarını kulağının arkasına yerleştirdi, ardından karşısında ki oğlana baktı.
''Anlamadım?''
Chan eğilmiş, gülümseyen gözleri ile çocuğa bakıyordu.
''O sarı gülün ruhu sana geçti Lucas...''
Chan, çocukluk aklı olarak böyle efsanelere çok inanırdı. Bazen ise gerçek olamayacağını bildiği halde gerçek olmasını isterdi. Bilirdi, güzel olan tek şey, gerçekleşmeyecek şeylerdi.
