"Güneşin doğduğu yeri değiştiremiyorsankendi bulunduğun yeri değiştirmen gerekirdi. Her bir gölgenin ışık aldığı bir gün bulunurdu elbet."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♠︎
Saat 06.00
Bir hışımla girdiği yerde bütün gözlerin onu bulduğunun farkına vardı. Hırkasını astığı yerden arkasını dönerek hesap sorar bir şekilde karşısında ki iki adam arasında bakışlarını gezdirir oldu.
"Ne oldu?" Gölge'nin dediği bu söze karşılık Anton'un kaşları çatılmamış değildi.
"Dün gece neredeydin, bana hesap vermen gerektiğini bazen unutuyor olabilir misin?"
Gölge, bardağının yarısına kadar doldurduğu içkisini tek seferde içtiğinde umursamaz bir şekilde yanıt verdi kendisine sunulan bu soruya.
"Ben bu hayatta hiç kimseye hesap vermem Anton."
Oturduğu yerden hızla kalkan Anton, onu tutan el sayesinde Gölge'nin yanına gidememiş bulunuyordu. Sinirle soluduğunda, ses tonunu yükseltmişti.
"KENDİNE GEL LUCAS!"
Duyduğu isim ile birlikte bardağı onun bulunduğu tarafa fırlattı Gölge. Bardak yerde paramparça bir hal alırken Gölge'nin ise yüzünde sinirden çıkmış olan damarları kendini belli ediyordu.
"BANA ŞU İSİMLE SESLENMEYİ KES!"
Gölge'nin de Anton'a yaklaşmaya başladığının farkına varan Ji hoon, bu ikilinin arasına girdi.
"ÇOCUK MUSUNUZ SİZ, KENDİNİZE GELİN!"
Gözlerinden ateş çıkarmışcasına birbirine bakan bu ikili derin derin nefesler alıp veriyordu.
"Beni dinliyor musunuz!"
İkisi de en son karşılıklı koltuklardan ikisine oturduğunda Ji hoon tekrardan söze girişti.
"Neler oldu anlat Gölge."
Kahvenin en koyu tonuna bürünmüş olan Gölge'nin gözleri, karşısında ki adamın gözlerini bulduğunda çok geçmeden yanıt vermişti.
"Haklıydın, Jeongin'in peşinde ki kişi Do yun değil."
"Kahretsin! Şuan haklı olmamayı o kadar çok yeğlerim ki!" Bu dediği ile birlikte iki parmağı ile burun kemerini sıkıyor ve kafasını iki yana sallıyordu Jihoon.
"Senin bir şeylerden emin olman için daha kaç kişinin hayatının tehlikeye girmesi gerekiyor! Üstüne üstlük canını tehlikeye attığın kişi benim çalışanım Gölge!" Yine Anton'dan gelen bu sesle beraber sinirle gözlerini yumdu Gölge. Bunca yıl yaşananlardan sonra kendisinin hala daha birine sorgusuz sualsiz güveneceği sanıyor olamazdı, değil mi? Ardından dudaklarının arasından bir mırıltı duyuldu.
