•Chapter 10•

63 3 0
                                    

Βγήκα έξω, φορώντας την καπαρντίνα μου. Έκανε κρύο.

Τα τακούνια μου χτυπουσαν κάτω στο πεζοδρόμιο καθως απομακρυνόμουν απ'την πολυτελή έπαυλη.

Πήρα μια βαθυα ανάσα, νιώθοντας ένα αβάσταχτο βάρος να πλακώνει τον λαιμό μου.

Κοιταξα το φεγγάρι. Αναλογίστηκα ποιος άλλος να το κοίταζε εκείνη την στιγμή όπως εγώ!

Πίσω μου άκουσα βήματα...
" Συγνώμη , μηπως σου βρίσκεται ένα τσιγάρο ;", μια απαλή φωνή, ίσα που ακουγόταν μέσ'την σιγαλιά της νύχτας

Γυρησα και αντίκρυσα το πρόσωπο του. Κάτι μέσα μου εκεινη την στιγμή φτερούγησε.
" Εμ...όχι...δεν...δεν εχω..."
" Δεν πειράζει...", μου χαμογέλασε
Ήταν σαν άγγελος, σαν Ολύμπιος θεός. Είχε τόσο όμορφα λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά προσώπου. Τα χείλη του, τόσο σαγηνευτικά!
" Καπνίζεις ;", τον ρώτησα ανόητα
" Για να σου ζητάω τσιγάρο, μάλλον ναι!", γέλασε, αυτό του το γελιο υχησε σαν μωρού μέσ'τα αυτιά μου, κατι σαν απ'το παράδεισο, από άλλη διάσταση
" Με λένε Νίνα!", άπλωσα το χέρι μου
" Μάρκος, χάρηκα !", έστρεψε το κορμί του προς τα εμένα.

Χαμογέλασα.

Total EclipseWhere stories live. Discover now