පියුමක් ද ඔබ ?

part 07

අවුරුදු 17ක් තිස්සෙ මගෙ තිබ්බෙ එකම එක අදහසයි. ඒක අදහසක් කියල කියනවටත් වඩා මන් මටම දාගත්තු නීතියක් කිව්වොත් හරි. ආදරේ...ඔව්, ආදරේ තමා මන් මටම නීති දාගන්න හේතුව. මන් හයක් හතරක් නොදන්න පොඩි කාලෙ ඉදන්ම මන් දැක්කෙ අම්මගෙයි තාත්තාගෙයි රණ්ඩු විතරයි. මන් ඉස්සරහ කොච්චර සමගියෙන් ඉන්න අම්මා ට්‍රයි කරත් තාත්තා අම්මගේ ඒ අදහසට ගරු කලේ නෑ. මන් ඉන්නවද නැද්ද එයාට අදාළ නෑ එයාට අම්මට බනින්න ඕනෙ නම් බනින්න. 'ඇයි තාත්තා ඔයාට බනින්නෙ අම්මේ' කියන වචන ටිකට එදා අම්මා නිරුත්තර උන විදිහ මට තාමත් මතකයි. ඒ ප්‍රශ්නෙට එදා අම්මා උත්තරයක් නොදුන්නත් මන්ම ඒ ප්‍රශ්නෙට උත්තර හොයාගත්තා.

මනුස්සයෙක්ගෙ ජීවිතේ එක ආදරයයි ද තියෙන්න පුලුවන් ? ඇයි කෙනෙක් එයාගෙ හදවත එක්කෙනෙක් වෙනුවෙන්ම විතරක් වෙන් කරන්නෙ ? මට තාත්තාගෙන් ඔය ටික අහන්න ඕනෙ උනා. මට ඕනෙ උනා ඇයි එයාට හිත හදාගෙන අම්මව බාර ගන්න බැරි කියල. මට කියන්න ඕනෙ උනා ලව් මැරේජ් එක වගේම ප්‍රපෝසල් මැරේජ් එකත් ආදරෙන් ගෙවන්න පුලුවන් කියල. ඒත් මන් තාමත් බයයි මන් නිසා ආයෙම එයාල රණ්ඩු වෙයි කියල.

කොච්චර සල්ලි තිබුනත් වැඩක් නැහැ පවුලක සතුට කියන දේ නැත්නම්. මගේ අම්මා මට ඒ සතුට අමාරුවෙන් උනත් දෙන්න ට්‍රයි කලත් ඒක සාර්ථක උත්සාහයක් නෙවෙයි. තාත්තා උනත් අම්මයි මාවයි කවදාවත් බඩගින්නෙ තිබ්බෙ නෑ වගේම අපි ඉල්ලන කිසිම දෙයක් අරන් දෙන්න පැකිළුනෙත් නෑ. ඒ අතින් තාත්තා හරි ශ්‍රේෂ්ඨයි. ඒත් කෝ සතුට ?

මගේ අම්මයි තාත්තයි නිසාමයි මන් ආදරේ කියන වචනෙ මගේ ජීවිතේ ඇතුලෙ තහනම් කලේ. ආදරයක් නිසා තාමත් මගේ තාත්තා විදවනවා වගේම ඒ ආදරේ නිසා අම්මටත් විදවන්න වෙලා. අවුරුදු 17ක් යනකන් ඒ දේ එහෙම්මම රැකිල තිබ්බත් එදා ඔයාව දැක්කට පස්සෙ මගේ හිතම ගැස්සුනා පොඩ්ඩි. මන් මට දාගෙන හිටපු මුලු නීතියම, අවුරුදු දාහතක් තිස්සෙ රැක්ක ඒ ප්‍රතිපත්තිය එහෙම්පිටින්ම සුනු විසුනු උනා උබ නිසා පොඩ්ඩියේ. මට බයයි පොඩ්ඩි මාත් ආදරේ නිසා අතරමං වෙයි කියල හරියට මගෙ තාත්තා වගේ. මට බයයි රත්තරනේ ඔයාට ඒක කියන්න හැබැයි ඔයාව වෙන කාටවත් දෙන්නත් මට ලෝබයි පොඩ්ඩියේ.
උබේ ඒ හා දත් එක්ක තියෙන හිනාව, හුරතල් මූන, බිම්මලක් වගේ ඉන්න, කතුරක් වගේ කියවන ඒ පොඩි කෙල්ල. ඔයා මට මොකක්ද කලේ ශනූ ?