පියුමක් ද ඔබ ?

part 26

පරිස්සමෙන් යන්න සුදූ. මට ඔයත් එක්ක මේ වෙලේ කොළඹ එන්න තිබ්බනම් හොදයි ඒත් එන්න විදිහක් නෑනෙ. පෝන් එක ඔන් කරල තියාගන්න. මගෙන් හරි නෙතූ නංගිගෙන් හරි විතරක් එන කෝල්ස් ආන්සර් කරන්න හරිද ? අම්මලා ගත්තට ආන්සර් කරන්න එපා

අනේ අයියේ එයාල ඔයාට බනීවි

මට එයාලගෙ බැනුම් හොදට හුරුයි නංගි. අනික මාව ගෙදරින් එලෙව්වත් මට තනියෙන් ජීවත් වෙන්න පුලුවන්. ඒ නිසා ඔයා මන් ගැන බය වෙන්න එපා. ඔය බය වෙන්න ඕනෙ ඔයා ගැන. හරිද

හ්ම්...

දැන් එහෙනම් යන්න. ට්‍රේන් එක එනවා. පරිස්සමෙන් සුදූ. බුදුසරණයි

අයියටත් වැදල මන් ට්‍රේන් එකට නැගල සීට් එකක ඉදගත්තා. අද වැඩිය කොළඹ පැත්තට සෙනග නෑ ඉරිදා දවසක උදේ නිසා. මන් අයියව නොපෙනී යනකන්ම අත වැනුවා... දිග හුස්මකට පස්සෙ මන් සීට් එකට ඔලුව තියාගත්තෙ මටම මන් ගැන දැනුන අසරණකමක් එක්ක දැනුන මහන්සිය නිසා. වෙනදටනම් මෙහෙම ගමනකදි පෝන් එක ටිකක් වෙලා බලල වටේ පිටේ ඉන්න මිනිස්සු දිහා, ගස්කොලං දිහා බල බල යන මන්, අද හරිම මහන්සියකින් කෝච්චි පෙට්ටියේ සිවිලිම දිහා බලන් යනවා. ඇස් දෙක පියාගන්න බෑ මීට දවස් දෙකකට කලින් උන ඒ දේ ආය ආයෙත් මතක් වෙනවා. වෙන අයටනම් මේ වගේ ගමනකදි කොච්චර උනත් පොඩි හරි සතුටක් දැනෙයි තමන් ආදරේ කරන කෙනා ලගටනෙ යන්නෙ කියල. ඒත් මට එහෙමවත් සතුටක් දැනුනෙ නෑ. සමහරවිට ඒ දවස් දෙකක් තිස්සෙ මන් එයාට කතා කරල නැති නිසා වෙන්න ඇති. පැයකින් වගේ ට්‍රේන් එක මරදානට ලං උනා. මාත් නැගිටල දොර ගාවට ගියා. ඈත තියාම මන් දැක්ක එයා ස්ටේශන් එකට ඇවිල්ල ඉන්නවා. ට්‍රේන් එක බහිනකොට එයත් මන් ලගට ආවා. බහිනකොට කකුල පැටලිල වැටෙන්න යනකොට එයා මාව අල්ලගත්තා

සිහියකින් නෙවේ ද ඉන්නෙ

වෙනදටනම් ඔහොම ඇහුවොත් එයත් එක්ක පොඩි රණ්ඩුවක් අල්ලල අන්තිමට එයාට තමා අපි දෙන්නගෙන් සිහිය අඩුම කියල ඒත්තු ගන්වනවා. ඒත් අද... එයා කියපු ඒ දේ මට නෑහුනා වගේ. මගේ ඇදුම් බෑග් එක එයා ගත්තා. මගේ අතත් අල්ලන් එයා කාර් එකට ඇවිත් මාව කාර් එකට නග්ගල එයත් කාර් එක ස්ටාර්ට් කලා. කාර් එකට ආවත් මන් හිටියෙ වෙනම ලෝකෙක වෙනකොට එයා මගේ අතින් අල්ලගත්තු ගමන් මන් එයා දිහා බැලුවා. මගේ හිත... එතන ගොඩක් රිදෙනවා එයාගෙ ඒ ඇහැ අග තිබ්බ කදුලු බිංදුව දකිනකොට. අඩන්න එපා අක්කෙ ඔක්කොම හරියයි කියල කියන්න ඕනෙ උනත් මගෙන් වචන පිට උනේ නෑ. ගෙදරට අඩිය තියපු ගමන් එයාගෙ අම්මා දුවන් ඇවිත් මාව හිනාවකින් පිලිගත්තා. අනේ මේ විදිහටම අපෙ අම්මත් එයාව පිලිගන්න දවසක් එනවනම්...